หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4964

เฉินผิงไม่พูดอะไร ดวงตาของเขาจ้องมองอักขระเรืองแสงในขณะที่ชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมา กระบี่พุ่งพล่านด้วยแสงเย็นยะเยือก เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ยกกระบี่ขึ้นสูงและฟันลงไปอย่างแรง

คลื่นปราณกระบี่อันทรงพลังพุ่งเข้าใส่กำแพง ทำให้เกิดพายุฝุ่นควัน แต่เมื่อฝุ่นจางลง กำแพงก็ยังอยู่ที่เดิมไร้รอยขีดข่วน

ดวงตาของหนิวเหมิงเบิกกว้าง “ไม่มีทาง! เฉินผิง กระบี่ของท่านไร้เทียมทาน ทำไมถึงไม่มีร่องรอยอะไรเลย”

เฉินผิงไม่ตอบ ใบหน้าของเขาแข็งกร้าว เขาชูกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เพิ่มพลังเข้าไปอีก กระบี่ส่องแสงเจิดจ้าในขณะที่คลื่นปราณกระบี่ระลอกสองพุ่งเข้าหากำแพง

อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ยังคงเหมือนเดิม กำแพงหินยังคงยืนหยัดอย่างไร้ร่องรอย ราวกับว่ามันกลืนการโจมตีทั้งหมดเข้าไป

“ใช้กำลังไม่ได้ผลสินะ” เฉินผิงพูดขณะเก็บกระบี่เข้าฝัก น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไป “มีวงแหวนอาคมอยู่หลังกำแพง ถ้าเราหาแกนกลางพบและทำลายมันได้ กำแพงก็น่าจะหายไป”

หนิวเหมิงเกาหัวด้วยความหงุดหงิด “แต่แกนกลางของอาคมยู่ตรงไหนกันล่ะ กำแพงมันใหญ่มาก เราคงเคาะหาดูทุกจุดไม่ไหว”

เฉินผิงหลับตาและเริ่มส่งพลังวิญญาณออกมา เมื่อใช้จิตตวิสุทธิ ประสาทสัมผัสของเขาแหลมคมขึ้น เขารับรู้ถึงความผันผวนทุกอย่างในอากาศรอบตัว รอคอยความเปลี่ยนแปลงแม้เพียงเล็กน้อย

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที ดวงตาของเขาก็ลืมขึ้นและจับจ้องไปที่มุมขวาล่างของกำแพง อักขระตรงนั้นสั่นไหวเร็วกว่าอักขระอื่นเล็กน้อย ราวกับว่าพลังไหลไปรวมอยู่ที่จุดนั้น

“นั่นไง” เขากล่าวพร้อมชี้ “ตรงนั้น”

หนิวเหมิงรีบวิ่งไปที่มุมนั้นโดยไม่ลังเลและชกใส่อย่างแรง แต่ทันทีที่หมัดของเขาสัมผัส แรงสะท้อนอันทรงพลังก็ทำให้เขาถอยหลัง เขากระแทกพื้นอย่างแรงดังโครมคราม

“ระวังหน่อย” เฉินผิงเตือนและรีบช่วยพยุง “นั่นคือแกนกลางของวงแหวนอาคม พลังป้องกันของมันแข็งแกร่งมาก”