หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4976

เฉินผิงไม่ได้ตอบ สีหน้าของเขาเคร่งเครียด หากทหารข้างในรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่นี่ พวกเขาที่มีกันแค่นี้คงไม่มีทางสู้ได้

“เฉินผิง ถ้าเราพยายามเลี่ยงที่นี่ เราจะต้องออกนอกเส้นทางไปไกล แถมอาจเจอด่านตรวจมากขึ้นด้วย” ไป๋อี้เตือน

เทือกเขาอยู่ตรงหน้าพวกเขา หากต้องอ้อมไปตอนนี้ก็คงเสียเวลาเปล่า

“เราไม่มีทางเลือก” เฉินผิงตอบ “ที่นี่ไม่ใช่เมือง แต่เป็นค่ายทหารเต็มรูปแบบ คงมีทหารนับหมื่นคนอยู่ในนั้น”

“งั้นเราอ้อมไปดีกว่า!”

ทั้งไป๋อี้และชายคลั่งต่างก็รีบวิ่งนำหน้าเขาไป

เพื่อเลี่ยงเมืองนี้ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเดินทางอ้อม ซึ่งทำให้ระยะทางเพิ่มขึ้นอีกหลายร้อยกิโลเมตร ในที่สุดก็เห็นเมืองอีกแห่ง ซึ่งเล็กกว่าอย่างเห็นได้ชัด แต่มีทหารสวมเกราะสีดำยืนเฝ้าอยู่บนประตูเมือง

เฉินผิงและพรรคพวกเข้ามาในรัศมีห้าสิบกิโลเมตรของเมือง ทันใดนั้นทหารกลุ่มใหญ่ก็โผล่ออกมาจากเมืองและตรงมาทางพวกเขา

“เร็วเข้า รีบซ่อนรัศมี! ใครกันที่เผยรัศมี” เฉินผิงตกตะลึง การซ่อนตัวของพวกเขาสมบูรณ์แบบทหารพวกนั้นไม่น่าจะสัมผัสได้

“ข้าเอง...” หนิวเปิ่นพูดอย่างอายๆ เขาพยายามซ่อนรัศมีของตัวเองแล้ว แต่เพราะฝีมือไม่ถึงขั้น และเขาทำพลาด

เฉินผิงถอนหายใจ จากนั้นก็รีบโบกมือ สร้างโล่ล้อมรอบพวกเขาและเคลื่อนย้ายไปยังตำแหน่งอื่น

พวกทหารล้อมรอบตำแหน่งเดิมของพวกเขา แต่ไม่พบอะไรเลย

“ตามหาพวกมัน! พวกมันยังไม่น่าจะไปได้ไกล!” หัวหน้าหน่วยตะโกนสั่งให้ทำการค้นหา

ฉับ!

“ไปกันเถอะ พ้นภูเขานี้ไปจะมีเมืองน้อยลง เมื่อผ่านไปได้แล้ว เราก็จะเข้าสู่อาณาเขตของเผ่าอสูรพวกอื่น และเราไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป” เฉินผิงพูดพร้อมกับหายใจเข้าลึกๆ

การสร้างเมืองบนเทือกเขาคงใช้ทรัพยากรจำนวนมาก ดังนั้นแม้แต่ในเมืองเฟยหู่ เมืองแบบนั้นจึงมีอยู่เพียงไม่กี่แห่งและอยู่ห่างไกลกัน

พวกเขาเลาะไปตามขอบเทือกเขาเป็นระยะทางเกือบห้าร้อยกิโลเมตรโดยไม่เห็นเมืองอื่นๆ เลย

“เฉินผิง เราพักเหนื่อยได้ไหม ข้าตามไม่ทัน” หนิวเปิ่นพูดพร้อมหอบหายใจ เขาที่อายุยังน้อยหมดแรงในเวลาไม่นานและต้องการพักผ่อน

“เอาล่ะ ทุกคนพักก่อน อย่าเพิ่งไปไหน ผมจะไปดูข้างหน้า” เฉินผิงพูด

เขาวางวงแหวนลวงตาเอาไว้เพื่อให้คนอื่นๆ ซ่อนตัวอยู่ภายใน ทุกคนที่ผ่านไปจะมองไม่เห็น