หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4977

เมื่อคนอื่นๆ เข้าไปแล้ว เฉินผิงก็หายวับไปและตรงลึกเข้าไปในเทือกเขา เมื่อไม่มีหนิวเปิ่นคอยถ่วง เขาก็เคลื่อนไหวเร็วจนมองแทบไม่ทัน

ไม่นาน เมืองสองเมืองที่อยู่ระหว่างเทือกเขาก็ปรากฏให้เห็น ทั้งสองเมืองตั้งขนาบกันเหมือนประตูบานคู่ มีเพียงทางเดินแคบๆ ระหว่างสองเมือง

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ยิ่งสงสัย เมืองเล็กๆ บนยอดเขาแห่งนี้น่าจะสำคัญกว่าเมืองหลักที่เจี่ยซ่งอาศัยอยู่เสียอีก ทั้งสองเมืองคงมีไว้เพื่อปกป้องเมืองเฟยหู่

ในเมืองเต็มไปด้วยพวกทหาร มีจานขนาดใหญ่ติดอยู่บนประตูแต่ละบาน แม้เฉินผิงจะไม่รู้ว่ามีไว้เพื่ออะไร ขนาดและความแข็งแกร่งของสองเมืองนี้เหนือกว่าเมืองอื่นๆ ที่พวกเขาเคยเห็นมาก

และไม่มีทางเลี่ยงเมืองไปได้ มีทหารหลายสิบนายลาดตระเวนบนท้องฟ้า การรักษาความปลอดภัยเข้มงวด

หลังจากสังเกตอยู่พักหนึ่ง เฉินผิงก็ถอยกลับเงียบๆ

“เป็นยังไงบ้าง ถ้าผ่านตรงนี้ไปได้ เราจะไปถึงอาณาเขตของเผ่าอสูรเผ่าอื่นใช่ไหม” ไป๋อี้ถามเมื่อเฉินผิงกลับมา

เฉินผิงส่ายหัว สีหน้าเคร่งขรึม “มีอีกสองเมืองขวางทางอยู่ข้างหน้า เราจำเป็นต้องผ่านไป”

“อ้อมไปไม่ได้เหรอ” ชายคลั่งถาม

“ไม่ เราต้องผ่านไปให้ได้ ถ้าเลี่ยงไม่ได้ เราก็ต้องหันหลังกลับ แล้วเราก็จะเจอพวกที่ไล่ตามเรามา”

“สองเมืองที่ว่าดูเป็นยังไง เราจะผ่านไปโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นได้ไหม” ไป๋อี้ถามด้วยความกังวล

“การจะผ่านไปได้ไม่ใช่เรื่องง่าย มีทหารหลายหมื่นนายอยู่ข้างใน” เฉินผิงพูด “ก็ได้แต่หวังว่าการข่าวของพวกมันจะไม่ค่อยดี ถ้าเราโชคดี เราจะผ่านไปได้ก่อนที่พวกมันจะรู้ว่าเราเป็นใคร”

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาล้วนเป็นเผ่าอสูร จึงไม่แปลกที่จะมีคนของเผ่าอสูรเดินทางผ่านเมืองเป็นระยะ ถึงอย่างนั้น เฉินผิงก็ยังกังวลว่าเจี่ยซ่งอาจส่งข่าวเรื่องพวกเขามาที่นี่แล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเขาคงถูกจับได้ทันทีที่โผล่หน้าให้เห็น

พรึ่บ!

ทันใดนั้น พวกเฉินผิงก็ถูกทหารล้อม เฉินผิงทำตัวไม่ถูก ไม่แน่ใจว่าหัวหน้าหน่วยเข้าใจผิดเรื่องอะไร

หรือว่าสินบนจะน้อยเกินไป

“คิดว่าผมให้น้อยไปเหรอ ไม่ต้องห่วง ผมยังมีอีก เอาไปแบ่งให้ทหารในหน่วยคุณสิ...”

เขายื่นถุงใส่เหรียญเซียนอีกถุงให้ แต่สีหน้าของหัวหน้าหน่วยกลับบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

“นี่เจ้าดูหมิ่นข้าอยู่หรือ เจ้าไม่ได้มาจากเมืองเฟยหู่แน่ๆ พวกเจ้าเป็นใครกัน” หัวหน้าหน่วยชักอาวุธออกมาโดยไม่ลังเล

“เฉินผิง คนเผ่าอสูรไม่ทำแบบนี้! ที่ท่านทำไม่ต่างกับตบหน้าเขา” แม้แต่ชายคลั่งยังตกตะลึงกับแผนของเฉินผิง