หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4978

เมื่อได้ยินคำพูดของชายคลั่ง เฉินผิงก็รู้สึกอายเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าอาณาจักรแดนสรวงนั้นไม่เหมือนกัน ในโลกมนุษย์นั้น สินบนแก้ได้ทุกปัญหา เขาไม่เคยเห็นใครปฏิเสธมาก่อน

“ก็ได้ ก็ได้ ถ้าไม่อยากได้ก็ไม่เป็นไร ไม่เห็นต้องโวยวาย” เฉินผิงเก็บเหรียญเซียนไว้

“บอกมา พวกเจ้าเป็นใครกันแน่ ขืนโกหกอีกครั้งข้าจะไม่ปราณี” หัวหน้าหน่วยตะโกน

รัศมีรอบตัวพวกทหารเปลี่ยนไป แต่ละคนชักอาวุธออกจากฝักเตรียมพร้อมต่อสู้ บรรยากาศเต็มไปด้วยจิตสังหาร

พวกเฉินผิงพบว่าตัวเองกลายเป็นจุดสนใจของสายตาไม่เป็นมิตร หากพูดผิดเพียงคำเดียว พวกเขาคงไม่รอดแน่

เมื่อรู้สึกถึงภัยคุกคามที่ใกล้เข้ามา ทั้งชายคลั่งและไป๋อี้ก็เริ่มตึงเครียด รัศมีของพวกเขาพุ่งพล่าน หนิวเปิ่นตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าของเขาซีดขณะเกาะหลังชายคลั่งไว้แน่น

ทว่าเฉินผิงไม่ได้ตื่นตระหนก ถ้ายังถูกซักถามต่อแบบนี้ แสดงว่าตัวตนของพวกเขายังไม่ถูกเปิดเผย หากข่าวมาถึงเมืองนี้แล้ว พวกทหารก็คงลงมือไปแล้ว พวกเขายังมีโอกาสรอด ถ้าจวนตัวจริงๆ พวกเขาก็พร้อมที่จะไปหนีไปจากที่นี่

เขาเหลือบมองไปรอบๆ พวกทหารล้อมไว้ทุกทาง ทุกคนเตรียมพร้อมลงมือ

หัวหน้าหน่วยมองเฉินผิงไม่วางตา สีหน้าของเขาแข็งกร้าว

“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฟังผมก่อน...” เฉินผิงรีบพูด พยายามหาข้อแก้ตัวกับหัวหน้าหน่วย ขณะเดียวกันก็ใช้เท้าเขียนบางอย่างลงบนพื้นอย่างแนบเนียนจนไม่มีใครสังเกตเห็น

“งั้นบอกมาว่าเจ้าเป็นใคร” หัวหน้าหน่วยถามอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาเย็นชา

“เอาล่ะ ความจริงคือเราไม่ได้มาจากเมืองเฟยหู่ เราได้ยินว่าเมืองนี้รุ่งเรือง ก็เลยคิดว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่”

เฉินผิงพยายามหาทางออกด้วยการสร้างเรื่อง