หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4983

“ข้าชื่อไอฉะ เป็นชาวชางฉวน ชางฉวนถูกเมืองเฟยหู่ทำลาย พวกมันไม่ได้แค่ปล้นทรัพยากรของเราเท่านั้น แต่ยังจับคนของเราเป็นทาสอีกหลายหมื่นคน กว่าจะหนีออกมาจากเรือนจำได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยข้าได้ ถ้าพาข้าออกไปได้ พ่อของข้าที่เป็นจักรพรรดิจะตอบแทนเจ้าอย่างงาม” ไอฉะอ้อนวอนเฉินผิง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ตกตะลึง เขาไม่นึกว่าไอฉะจะเป็นเจ้าหญิง

“เป็นไปไม่ได้ ชางฉวนเต็มไปด้วยอุปสรรคทางธรรมชาติและวงแหวนอาคมนับไม่ถ้วน ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครบุกรุกเข้าไปได้ เมืองเฟยหู่ยึดครองชางฉวนได้ยังไง” ไป๋อี้กล่าว

“พ่อตา คุณรู้จักชางฉวนด้วยเหรอ” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

ไป๋อี้ตอบ “รู้จัก ทวีปชางฉวนเป็นเขตที่ร่ำรวยที่สุดและมีทรัพยากรมากที่สุดของเผ่ามนุษย์ ยอดฝีมือเผ่ามนุษย์หลายคนอยู่ในทวีปชางฉวน ย้อนกลับไปในสมัยก่อน ราชาอสูรได้รวบรวมกองทัพจากเมืองของเผ่าอสูรหลายเผ่าเพื่อโจมตีทวีปชางฉวน ท้ายที่สุดพวกเขากลับมามือเปล่า เมืองเฟยหู่ทำได้ยังไง”

เฉินผิงรู้สึกเห็นด้วยกับคำพูดของไป๋อี้ จึงหันไปมองไอฉะด้วยสายตาสับสน อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะอธิบายอย่างไร

“ถ้ามีแค่เมืองเฟยหู่ก็คงไม่อาจรุกรานทวีปชางฉวนได้ ทว่าเมืองเฟยหู่ได้รับความช่วยเหลือลึกลับ คนเหล่านั้นมีระดับบำเพ็ญเพียรสูง ทำลายล้างได้ทั้งอุปสรรคทางธรรมชาติและวงแหวนอาคม เมืองเฟยหู่จึงบุกเข้าไปในทวีปชางฉวนได้ด้วยความช่วยเหลือของคนเหล่านั้น” ไอฉะอธิบาย

หลังจากได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็เข้าใจทันที คนลึกลับเหล่านั้นต้องมาจากตำหนักทวยเทพแน่ๆ เมืองเฟยหู่คงกลายเป็นสุนัขรับใช้ของตำหนักทวยเทพไปแล้ว เป็นเหตุผลที่ตำหนักทวยเทพช่วยพวกเขารุกรานทวีปชางฉวน

“เอาล่ะ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เราต้องหาทางหนีไปจากที่นี่”

เฉินผิงรู้ว่าถึงแม้พวกเขาจะซ่อนตัว แต่ที่นี่ห่างไกลจากความปลอดภัยเสมอ มีความเสี่ยงที่จะถูกพบตัวทุกเมื่อ

ดังนั้นเขาจึงสวมหมวกเกราะ แล้วทั้งสี่คนก็พาไอฉะออกมาจากจุดซ่อนตัว

เนื่องจากพวกเขาสวมชุดเกราะรบเต็มยศ จึงคุ้มกันไอฉะได้โดยไม่มีใครสงสัย

ขณะที่เฉินผิงและพรรคพวกพาไอฉะไปที่ประตูเมือง กองทหารก็เข้ามาขวางทางกะทันหัน

ทหารคนหนึ่งซึ่งเป็นหัวหน้าหน่วยพูดว่า “ไม่นึกว่าพวกเจ้าจะจับตัวนางได้ ส่งตัวมาให้ข้าแล้วไปพักได้”

“หัวหน้าหน่วย พวกเราเป็นคนจับเธอได้ แล้วทำไมต้องส่งตัวให้ท่านด้วย” เฉินผิงถาม

ฉับ!

“เราจะทำยังไงดี” ไอฉะถามด้วยสีหน้ากังวล

“ตามผมมา...”

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็พาทุกคนไปยังตำหนักขององค์ชายฮั่ว

เมื่อถูกล้อมรอบด้วยทหารจากทุกทิศทาง ทางเลือกเดียวคือมุ่งหน้าไปที่ตำหนักและลองใช้อาคมเคลื่อนย้าย หากมันพาพวกเขาไปยังเมืองเล็กๆ แห่งนั้นได้ พวกเขาก็จะหนีรอดไปได้

เมื่อเข้าไปในตำหนัก ก็ไม่พบทหารอยู่ภายใน ที่นี่ร้างผู้คนน่าขนลุก อย่างไรก็ตาม ที่กลางตำหนักมีวงแหวนอาคมวางเอาไว้ เฉินผิงมองแวบแรกก็รู้ว่ามันคืออาคมเคลื่อนย้าย

เฉินผิงกับพรรคพวกถอดเกราะออก เพราะถึงยังไงก็โดนจับได้แล้ว ถึงใส่เกราะเทอะทะเหล่านั้นก็คงไม่มีประโยชน์

“ท่านพี่ ท่านรู้วิธีใช้อาคมเคลื่อนย้ายใช่ไหม” ชายคลั่งถาม