หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4987

ฉับ!

เฉินผิงฟันกระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาด้วยความเร็วสูง

ทันใดนั้น หัวของทหารคนนั้นก็กระเด็นออกไป

เมื่อหัวกลิ้งไปที่เท้าของเฉินผิง ดวงตาของเขาเบิกกว้าง สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาตายได้ยังไง

ไอฉะจ้องเฉินผิงด้วยความตกใจ เธอนึกไม่ถึงว่าเฉินผิงซึ่งอยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่งจะน่าเกรงขามขนาดนี้

“วันนี้เราจะสู้ให้ถึงที่สุด!”

เฉินผิงจ้องกระบี่พิฆาตมังกรในมือแล้วพูด

ชายคลั่งและไป๋อี้พยักหน้าเห็นด้วย

ความตายของผู้อาวุโสเหล่านั้น รวมถึงคนอ่อนแอ ผู้หญิงและเด็ก ทำให้พวกเขาบันดาลโทสะ

แม้ว่าทั้งสามเผ่าพันธุ์มักจะทำสงครามแย่งชิงทรัพยากร แต่นั่นก็เป็นเพียงการโจมตีระหว่างกองทัพของแต่ละฝ่าย ไม่เคยเกิดการสังหารหมู่เช่นนี้มาก่อน

นี่ไม่ใช่สงครามอีกต่อไป แต่เป็นการเข่นฆ่า

มันคือการทำลายล้าง...

เฉินผิงและพรรคพวกเดินหน้าต่อไป ในขณะที่ไอฉะอยู่ข้างหลังเพื่อปกป้องหนิวเปิ่น

“พวกเจ้าเป็นใคร”

ทหารคนหนึ่งถือหอกยาว มีร่างไร้วิญญาณของเด็กเสียบอยู่บนหอกนั้น

ทันทีที่ทหารพูด ร่างของเฉินผิงก็หายวับไป

ฉับ!

ทหารคนนั้นไม่มีเวลาตอบสนอง ศีรษะของเขาถูกเฉินผิงตัดขาดในพริบตา

ไม่นานหลังจากนั้น ทหารอีกหลายคนก็ปรากฏตัวขึ้น อาวุธของพวกเขายังคงเปื้อนเลือดสดๆ

ชายคลั่งและไป๋อี้พุ่งไปข้างหน้าพร้อมคำรามด้วยความโกรธ “ตาย!”

จิตสังหารพุ่งพล่านไปทั่ว ศีรษะของทหารหลายคนถูกชายคลั่งและไป๋อี้ตัดขาดทันที

วิธีสังหารของพวกเขาคือการตัดหัว อาจเป็นวิธีเดียวที่จะระบายความโกรธภายในได้

ดวงตาของไอฉะเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและเกรงขาม

เธอนึกไม่ถึงว่าชายคลั่งและไป๋อี้ก็แข็งแกร่งเช่นกัน

ถ้าเป็นแบบนี้ อาจจะยังพอช่วยคนของไอฉะได้บางส่วน ทำให้อาจมีความหวังที่จะหนีออกจากเมืองเฟยหู่ได้

ตูม!

แรงกดดันน่าสะพรึงกลัวจากก่อนหน้านี้หายไปเมื่อเผชิญกับกระบี่ของเฉินผิง

หัวหน้าหน่วยก้าวไปข้างหน้าในทันใด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสนและไม่เข้าใจ

“เจ้าก็เป็นเผ่าอสูร ทำไมถึงช่วยมนุษย์พวกนี้” หัวหน้าหน่วยถาม

“เลิกพล่ามได้แล้ว ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคนตาย...”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ ร่างของเขาก็กลายเป็นที่แสงพุ่งไปข้างหน้าทันที

ขณะที่เฉินผิงพุ่งไปข้างหน้า ลำแสงกระบี่ก็ปะทุขึ้น พร้อมกับปราณอัคคีที่กลืนกินทหารทั้งร้อยนาย

หัวหน้าหน่วยไม่ลังเลและคำรามสุดเสียง “ตายซะ!”

ทหารนับร้อยพุ่งเข้าหาเฉินผิงพร้อมๆ กัน

เมื่อเห็นดังนั้น ทั้งชายคลั่งและไป๋อี้ก็ไม่ลังเลและรีบพุ่งไปข้างหน้าทันที

ไอฉะปรารถนาที่จะเผชิญหน้าและกำจัดทหารเหล่านี้ เพื่อล้างแค้นให้กับผู้คนของเธอ

แต่เพราะเธอต้องคอยปกป้องหนิวเปิ่น จึงได้แต่พาเขาถอยออกมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงจุดปลอดภัย

นั่นเป็นเพราะเธอไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่าเฉินผิงและอีกสองคนจะรับมือทหารจำนวนมากขนาดนั้นได้หรือไม่