หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4988

เฉินผิงพุ่งเข้าไปตรงกลางกองทหารนับร้อย

ในกองทัพที่มีทหารหลายร้อยคน มีมากกว่าสามสิบคนที่ไปถึงขั้นเซียนพเนจร ส่วนที่เหลือล้วนเป็นขั้นเซียนระดับแปดเป็นอย่างต่ำ

ทหารในเรือนจำของเมืองเฟยหู่นั้นแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อพวกเขารวมพลังกัน เฉินผิงก็รู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นทันที

หากสู้กันตัวต่อตัว เฉินผิงคงเอาชนะทหารแต่ละคนได้สบาย

อย่างไรก็ตาม เมื่อต้องเผชิญกับพลังประสานของทหารหลายร้อยคน เฉินผิงย่อมเสียเปรียบ

ไม่อย่างนั้น เขาก็คงไม่จำเป็นต้องพาชายคลั่งและคนอื่นๆ หนีหัวซุกหัวซน

เมืองนี้เต็มไปด้วยทหารนับหมื่น ต่อให้คู่ต่อสู้ยืนเฉยๆ ปล่อยให้เขาโจมตี เฉินผิงก็คิดว่าเขาคงหมดแรงจนตายไปเอง

ทันทีที่เข้าปะทะกัน เฉินผิงก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกัน หอกยาวหลายเล่มก็พุ่งเข้าหาเฉินผิงจากกลางอากาศ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ฟาดฟันกระบี่พิฆาตมังกรของเขาไปข้างหน้า

ตูม!

ทันใดนั้น หอกยาวเหล่านั้นก็แตกกระจายภายใต้พลังของกระบี่

ในเวลาเดียวกัน เฉินผิงกำมือซ้ายของเขาเป็นกำปั้น จากนั้นก็ชกออกไป

“หมัดเซิ่งกวง!”

ตูม!

ทันใดนั้น ลมกระโชกแรงก็พัดออกมาจากหมัดของเฉินผิง ทหารที่อยู่แถวหน้าถูกหมัดโจมตีโดยตรง

ชุดเกราะที่พวกเขาสวมแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ทหารที่อยู่แนวหน้ากระอักเลือดออกมา ร่างกายของพวกเขาแหลกสลายไปในหมัดเดียวและสิ้นใจ

อย่างไรก็ตาม พวกทหารจากด้านหลังก็พุ่งไปข้างหน้าและฟาดหอกใส่ร่างของเฉินผิงอย่างรุนแรง

“ร่างเกราะทองคำ!”

ร่างของเฉินผิงปะทุแสงสีทอง พร้อมด้วยร่างเกราะทองคำที่ห่อหุ้มเขาทั่วตัว

แสงสีทองที่ส่องประกายทำเอาพวกทหารตกใจ

หอกยาวแทงเฉินผิงทีละเล่ม แต่ไม่สามารถทำลายร่างเกราะทองคำได้

ต่อให้ร่างเกราะทองคำแตกสลาย ร่างกายของเฉินผิงก็ยังแข็งแกร่งมาก ทำให้แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะบาดเจ็บ