หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5038

“นางเป็นผู้บำเพ็ญเพียร ถึงไม่กินอาหารก็ไม่ถึงตายอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โต” หลานเหลียนฮั่วกล่าว

ผู้บำเพ็ญเพียรไม่ต้องการอาหารเหมือนคนทั่วไป ดังนั้นการอดอาหารจึงไม่เป็นอันตราย

แต่เฉินผิงพูดขึ้น “ผมปิดผนึกเส้นลมปราณของเธอแล้ว ตอนนี้เธอเป็นแค่คนธรรมดา ถ้าไม่กินอะไรเลย คงอยู่ได้อีกไม่นาน”

“ผมจะไปดูว่าเธอต้องการอะไรกันแน่” เฉินผิงหันหลังแล้วเดินไปที่คุกใต้ดิน

“เฉินผิง บางทีข้าน่าจะหาข้าวต้มมาให้นางกิน...” หูหม่าซือหัวเราะคิกคัก

เฉินผิงเหลือบมองเขา จากนั้นก็เดินออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก

ฮั่วจิงจิง ลูกสาวของฮั่วจ้าว เป็นเครื่องมือที่ช่วยให้เฉินผิงควบคุมฮั่วจ้าวได้ แต่ตอนนี้เฉินผิงมีพลังมากพอจะกวาดล้างตำหนักลำดับแปดได้อย่างง่ายดาย เธอจึงไม่สำคัญอีกต่อไป

เขาผ่านอาคมป้องกันหลายจุดก่อนจะมาถึงคุกใต้ดินที่ฮั่วจิงจิงถูกขังไว้ เธอสวมชุดรัดรูปเหมือนเดิม แต่ผมของเธอยุ่งเหยิง และดูโทรมอย่างเห็นได้ชัด

ทันทีที่เห็นเฉินผิง ความโกรธก็ปะทุขึ้นแววตาของเธอ ถ้าเขาไม่จับตัวเธอและปิดผนึกเส้นลมปราณ เธอคงไม่อยู่ในสภาพน่าสมเพชเช่นนี้

“มาปล่อยตัวข้าหรือมาฆ่าข้า” เธอกล่าวเรียบๆ “แต่ข้าขอแนะนำให้เจ้าฆ่าข้าซะ เพราะถ้าข้าเป็นอิสระ ข้าจะเชือดเจ้าให้ได้ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน” สายตาของเธอจ้องเขม็งด้วยความโกรธขณะพูด

“ถึงผมจะปล่อยคุณไป คุณก็แตะต้องผมไม่ได้ พ่อของคุณแพ้ผมไปแล้ว อะไรทำให้คุณคิดว่าจะเอาชนะผมได้” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น

ฮั่วจิงจิงเงียบไป เธอรู้ว่าเขาไม่ได้พูดผิด “ถ้าอย่างนั้นข้าคงต้องอดตาย ในฐานะชาวสวรรค์ ข้าขอตายดีกว่าเป็นนักโทษของเจ้า” เธอกล่าวหนักแน่น

“ชาวสวรรค์อย่างคุณช่างมีพรสวรรค์ด้านการหลอกตัวเอง ทั้งที่เป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ แต่กลับคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นๆ เรียกตัวเองว่าชาวสวรรค์” เฉินผิงกล่าวด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “ไม่คิดว่ามันไร้สาระหรือไง”

ฮั่วจิงจิงไม่ตอบ ได้แต่นอนเงียบๆ อย่างชินชา

เมื่อเฉินผิงออกมาจากคุกใต้ดิน เขาก็เห็นหูหม่าซือกำลังรออยู่ “หูหม่าซือ คุณมาทำอะไรที่นี่” เฉินผิงถาม

“เจ้าทำให้ข้าผิดหวัง เฉินผิง ข้ายืนฟังผู้หญิงคนนั้นร้องทั้งคืน เจ้าได้สนุก แต่กลับไม่คิดจะชวนข้า แย่จริงๆ” หูหม่าซือทำเป็นไม่พอใจ

“หูหม่าซือ คุณมีผู้หญิงสองคนแล้วไม่ใช่เหรอ อายุคุณไม่ใช่น้อยๆ แล้วนะ อย่าหักโหม” เฉินผิงพูดพร้อมกับตบไหล่เขาเบาๆ

“ผมมีธุระต้องทำ ไว้คราวหน้าแล้วกัน” เฉินผิงตอบแล้วเดินออกไป