หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5041

เฉินผิงถอนหายใจ น้ำเสียงของเขาเคร่งขรึม “ดูเหมือนว่าเราจะถูกดึงเข้ามาในซากปรักหักพังโบราณ... นี่อาจเป็นความลับที่แท้จริงของเกาะลอยฟ้าก็ได้”

ม่อชิงหยุนกลืนน้ำลายลงคอ “หมายความว่า... เรากลับไปไม่ได้เหรอ”

พอคิดว่าตัวเองต้องติดอยู่ที่นี่ทำให้เธอกลัวขึ้นมา ความเงียบน่าขนลุกของสถานที่แห่งนี้ทำให้เธอเย็นวาบไปทั้งตัว

เฉินผิงไม่ตอบ ดวงตาของเขาจ้องซากปรักหักพังที่อยู่ลึกลงไปข้างหน้า ซึ่งเสียงดังก้องกังวานต่ำๆ ดังมาจากเงามืด ฟังดูเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังตื่น

ทันใดนั้นแสงสีขาวก็ปรากฏขึ้น ทำเอาเฉินผิงและม่อชิงหยุนสะดุ้ง

เมื่อแสงจางลง ชายร่างสูงในชุดสีเขียวก็ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา ดาบขนาดใหญ่พาดอยู่บนหลังของเขา และเขาแผ่รัศมีอันเป็นเอกลักษณ์ของผู้ที่ผ่านศึกมาอย่างโชกโชน

ผู้มาเยือนดูประหลาดใจที่ได้เห็นพวกเขา “เจ้าสองคนเข้ามาได้ยังไง ระดับบำเพ็ญเพียรยังต่ำอยู่เลย”

เฉินผิงตรวจสอบชายคนนั้นอย่างระมัดระวัง เขาอยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับห้า ทำเอาเฉินผิงงุนงง ยอดฝีมือระดับนั้นควรจะไปจากชั้นแรกได้แล้ว

แต่ชายคนนี้ซึ่งเป็นเซียนพเนจรระดับห้า กลับยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ไม่แปลกที่เขาจะดูแคลนทั้งสอง

ท้ายที่สุดแล้ว เฉินผิงอยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่ง และม่อชิงหยุนอยู่ที่ระดับสาม ทั้งสองช่างต่ำต้อยเมื่อเทียบกับเขา

“การที่คนฝีมืออ่อนแอมาที่นี่มันผิดกฎหรือเปล่า” เฉินผิงถาม

“เปล่า” ชายคนนั้นหรือฉิงอี้ตอบ “ข้าแค่ไม่เข้าใจว่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่งอย่างเจ้ามาอยู่ที่ชั้นสองได้ยังไง”

“ชั้นสอง?” เฉินผิงสับสน “ผมยังไม่ได้ข้ามไปชั้นสอง ผมยังติดอยู่ที่ชั้นแรก”

และไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา แต่เป็นคนที่เธอแอบชื่นชมในใจ

เฉินผิงไม่รู้ว่าม่อชิงหยุนคิดอะไรอยู่ เขากำกระบี่พิฆาตมังกรไว้แน่น สกัดคลื่นปราณดาบที่พุ่งเข้ามาหาพวกเขา

ม่อชิงหยุนยืนอยู่ข้างหลังเขา มองดูเฉินผิงปกป้องเธออย่างไม่หวั่นเกรง

ในขณะนั้น ร่างของเฉินผิงดูสูงใหญ่กว่าปกติ

โดยไม่ทันได้คิดอะไร ม่อชิงหยุนเอาหัวพิงไหล่ของเฉินผิงอย่างแผ่วเบา

เฉินผิงต้องใช้พลังทั้งหมดปกป้องตัวเองและม่อชิงหยุน เฉินผิงไม่สนใจหากทั้งสองฝ่ายอยากสู้กัน แต่คลื่นกระแทกอาจบดขยี้ผู้บำเพ็ญเพียรที่อ่อนแอกว่าได้อย่างง่ายดาย