หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 507

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงที่อยู่ในเมืองเฟิงก็ยังคงฝึกบำเพ็ญฌานอยู่ในตระกูลซ่ง ขณะนั้นจี้หยกของซูอวี่ฉีก็มีปฏิกิริยาตอบสนองจนทำให้เขาถึงกับตัวสั่นสะท้าน ในที่สุดเขาก็ลืมตาเป็นครั้งแรกในช่วงสามวัน

เฉินผิงขมวดคิ้วแน่นและมีสีหน้าเป็นกังวลอยู่บ้าง เขามองศิลาวิญญาณที่กองรวมกันราวกับภูเขาขนาดย่อมอยู่ใกล้ๆ เจ้าสิ่งนั้นเหลืออีกเพียงแค่กองเดียวเท่านั้นแล้ว แต่พลังของเฉินผิงกลับมิได้เพิ่มขึ้นมากนัก หลังจากใช้ศิลาวิญญาณไปมากมายถึงเพียงนั้น เขาก็เพิ่งจะสามารถบรรลุถึงพลังขั้นพื้นฐานระดับที่ห้า เดิมทีเฉินผิงนึกว่าตนเองจะสามารถบรรลุถึงขั้นหลุดพ้นได้ แต่กลับกลายเป็นว่าเมื่อระดับสูงขึ้น ต้องใช้พลังเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว

“อู่ตง อู่ตง...” เฉินผิงตะโกนเรียก เขารู้ว่าซูอวี่ฉีกำลังตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องกลับไปที่เสิ่งเฉิงทันที

ไม่นานคนรับใช้จากตระกูลซ่งก็เข้ามา ดูเหมือนว่าเขาคงจะรออยู่นอกห้องนานแล้ว

“คุณเฉิน คุณอู่กำลังยุ่งอยู่กับการขุดเหมืองแร่ เขาก็เลยไม่อยู่ที่นี่ครับ” คนรับใช้อธิบายให้ฟังทันที

“แล้วคุณซ่งล่ะอยู่ที่ไหน?” เฉินผิงเอ่ยถามขึ้นมา

ขณะที่เฉินผิงเพิ่งจะพูดจบก็เห็นซ่งจู่เต๋อรีบร้อนเข้ามาพร้อมกับซ่งเถี่ย

“คุณเฉิน คุณฝึกบำเพ็ญฌานเสร็จแล้วเหรอ?” ซ่งจู่เต๋อรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นว่าเฉินผิงฟื้นตื่นขึ้นมาแล้ว “พวกเราเพิ่งจะเริ่มการขุดเจาะเหมืองแร่ที่เพิ่งจะค้นพบ พวกเรายังต้องใช้เวลาในการค้นหาอยู่บ้าง ดังนั้นพวกเราจึงอยากจะขอเวลาอีกสักสองสามวันเพื่อให้ได้ศิลาที่คุณต้องการนะครับ”

“ผมมีธุระด่วนในเสิ่งเฉิง ช่วยเตรียมรถให้ผมด่วนเลยครับ!” เฉินผิงแลดูร้อนรนกระวนกระวายเสียจนหน้าผากชุ่มเหงื่อ

เมื่อเห็นเฉินผิงมีท่าทางเป็นกังวล ซ่งจู่เต๋อก็ไม่กล้าละเลยจึงรีบเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณเฉิน ผมมีเฮลิคิปเตอร์ส่วนตัว ถ้าคุณมีธุระด่วนก็เอาไปใช้ได้เลยครับ!”

“วิเศษไปเลย!” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก เขาไม่คาดคิดว่าเจ้าของเหมืองคนหนึ่งจะร่ำรวยเสียจนถึงขนาดมีเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวได้

ไม่นานเฮลิคอปเตอร์ก็พร้อมใช้งาน เฉินผิงจึงขึ้นเครื่องแล้วมุ่งหน้าไปที่เสิ่งเฉิง

ในขณะเดียวกัน ซ่งเถี่ยก็มองเฉินผิงขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปอย่างไม่อาจละสายตาได้อยู่นาน

เมื่อซ่งจู่เต๋อสังเกตเห็นสีหน้าโหยหาของซ่งเถี่ยก็ตบไหล่ของเธอ “เถี่ยเอ๋อร์ คุณเฉินเป็นคนยอดเยี่ยม ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะสนใจในตัวลูกหรือเปล่า”

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...

ตู้ม!