ในขณะเดียวกัน เฉินผิงที่อยู่ในเมืองเฟิงก็ยังคงฝึกบำเพ็ญฌานอยู่ในตระกูลซ่ง ขณะนั้นจี้หยกของซูอวี่ฉีก็มีปฏิกิริยาตอบสนองจนทำให้เขาถึงกับตัวสั่นสะท้าน ในที่สุดเขาก็ลืมตาเป็นครั้งแรกในช่วงสามวัน
เฉินผิงขมวดคิ้วแน่นและมีสีหน้าเป็นกังวลอยู่บ้าง เขามองศิลาวิญญาณที่กองรวมกันราวกับภูเขาขนาดย่อมอยู่ใกล้ๆ เจ้าสิ่งนั้นเหลืออีกเพียงแค่กองเดียวเท่านั้นแล้ว แต่พลังของเฉินผิงกลับมิได้เพิ่มขึ้นมากนัก หลังจากใช้ศิลาวิญญาณไปมากมายถึงเพียงนั้น เขาก็เพิ่งจะสามารถบรรลุถึงพลังขั้นพื้นฐานระดับที่ห้า เดิมทีเฉินผิงนึกว่าตนเองจะสามารถบรรลุถึงขั้นหลุดพ้นได้ แต่กลับกลายเป็นว่าเมื่อระดับสูงขึ้น ต้องใช้พลังเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว
“อู่ตง อู่ตง...” เฉินผิงตะโกนเรียก เขารู้ว่าซูอวี่ฉีกำลังตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องกลับไปที่เสิ่งเฉิงทันที
ไม่นานคนรับใช้จากตระกูลซ่งก็เข้ามา ดูเหมือนว่าเขาคงจะรออยู่นอกห้องนานแล้ว
“คุณเฉิน คุณอู่กำลังยุ่งอยู่กับการขุดเหมืองแร่ เขาก็เลยไม่อยู่ที่นี่ครับ” คนรับใช้อธิบายให้ฟังทันที
“แล้วคุณซ่งล่ะอยู่ที่ไหน?” เฉินผิงเอ่ยถามขึ้นมา
ขณะที่เฉินผิงเพิ่งจะพูดจบก็เห็นซ่งจู่เต๋อรีบร้อนเข้ามาพร้อมกับซ่งเถี่ย
“คุณเฉิน คุณฝึกบำเพ็ญฌานเสร็จแล้วเหรอ?” ซ่งจู่เต๋อรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นว่าเฉินผิงฟื้นตื่นขึ้นมาแล้ว “พวกเราเพิ่งจะเริ่มการขุดเจาะเหมืองแร่ที่เพิ่งจะค้นพบ พวกเรายังต้องใช้เวลาในการค้นหาอยู่บ้าง ดังนั้นพวกเราจึงอยากจะขอเวลาอีกสักสองสามวันเพื่อให้ได้ศิลาที่คุณต้องการนะครับ”
“ผมมีธุระด่วนในเสิ่งเฉิง ช่วยเตรียมรถให้ผมด่วนเลยครับ!” เฉินผิงแลดูร้อนรนกระวนกระวายเสียจนหน้าผากชุ่มเหงื่อ
เมื่อเห็นเฉินผิงมีท่าทางเป็นกังวล ซ่งจู่เต๋อก็ไม่กล้าละเลยจึงรีบเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณเฉิน ผมมีเฮลิคิปเตอร์ส่วนตัว ถ้าคุณมีธุระด่วนก็เอาไปใช้ได้เลยครับ!”
“วิเศษไปเลย!” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก เขาไม่คาดคิดว่าเจ้าของเหมืองคนหนึ่งจะร่ำรวยเสียจนถึงขนาดมีเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวได้
ไม่นานเฮลิคอปเตอร์ก็พร้อมใช้งาน เฉินผิงจึงขึ้นเครื่องแล้วมุ่งหน้าไปที่เสิ่งเฉิง
ในขณะเดียวกัน ซ่งเถี่ยก็มองเฉินผิงขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปอย่างไม่อาจละสายตาได้อยู่นาน
เมื่อซ่งจู่เต๋อสังเกตเห็นสีหน้าโหยหาของซ่งเถี่ยก็ตบไหล่ของเธอ “เถี่ยเอ๋อร์ คุณเฉินเป็นคนยอดเยี่ยม ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะสนใจในตัวลูกหรือเปล่า”
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...