หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5075

“เจ้าทำให้พลับพลาเทียนหยวนขุ่นเคือง และตอนนี้ยังไปยั่วยุวังซิ่วหลัวอีก เกรงว่าเจ้าคงอยู่ในชั้นสองไม่ได้อีกต่อไป”

ม่อชิงหยุนถอนหายใจขณะพูด

“ผมก็ไม่คิดจะอยู่ในชั้นสองนานๆ อยู่แล้ว ความสามารถของผมขึ้นไปถึงชั้นสามได้ไม่ยากเย็น ผมมุ่งมั่นที่จะฝ่าขึ้นไปให้ได้ เมื่อทำสำเร็จ จะไม่มีใครในอาณาจักรแดนสรวงกล้ามายุ่งกับผม” เฉินผิงอุทาน

เฉินผิงแทบไม่มีพันธมิตรในชั้นสามและชั้นที่ต่ำกว่านั้น แม้แต่คุณชี่ก็ไม่สนใจเขา

เขาต้องพึ่งพาตัวเองในทุกๆ เรื่อง

อย่างไรก็ตาม ถ้าผ่านชั้นสามไปได้ เขาจะพบสหายมากมายในอาณาจักรแดนสรวง ทั้งเฟิ่งมัว ซย่ามัว หยินมัว เหว่ยฉี เจิ้นมัว...

นอกจากนี้ยังมีฉีเต้าจางและอู๋เหวย ซึ่งทั้งคู่เป็นเซียนแห่งอารามเหลยหยินในชั้นสี่

นอกจากนี้ระหว่างที่ขึ้นบันไดสวรรค์ เขายังได้หนานป้าเถียน หลี่ชุนเฟิง เสิ่นจือหยาน และมู่ซามาเป็นพวก คนเหล่านี้ล้วนเป็นเซียนที่อยู่สูงกว่าชั้นสาม และให้คำมั่นสัญญาว่าจะรับใช้เขาเป็นเวลาสามร้อยปี

เมื่อเฉินผิงขึ้นไปเหนือชั้นสาม เขาไม่จำเป็นต้องกลัวใครอีกต่อไป ไม่ว่าจะไปที่ใดคงไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับเขา

“เลิกยกยอตัวเองได้แล้ว...” ม่อชิงหยุนกลอกตาใส่เฉินผิง

เธอแทบไม่เชื่อเลยว่าเฉินผิงจะรู้จักคนที่อยู่สูงกว่าชั้นสาม

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ โดยไม่พูดอะไรอีก ไม่แปลกที่ม่อชิงหยุนคิดว่าเขากำลังโอ้อวด

กลับมาที่วังซิ่วหลัว ไป๋ชวงนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ ชายชุดดำสี่คนตัวสั่นด้วยความกลัวขณะคุกเข่าอยู่ตรงหน้า

"จะบอกว่าฉูจิ่วถูกเฉินผิงฆ่างั้นเหรอ" ไป๋ชวงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ใช่ เราเห็นกับตาตัวเอง ไม่ผิดแน่!" หัวหน้าชายชุดดำเอ่ย

"ทำไมล่ะ ทำไมฉูจิ่วถึงไปหาเฉินผิง ข้าจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพวกเขารู้จักกัน ยิ่งกว่านั้น ข้าสั่งให้ผู้อาวุโสสามกระจายคำสั่งแล้วว่าห้ามไม่ให้ใครไปหาเรื่องเฉินผิง"

“ก็ต้องโทษความเขลาของเขาเอง โทษใครไม่ได้หรอก อีกอย่างท่านพ่อมีลูกชายมากกว่าหนึ่งคน ตายไปสักคนคงไม่เป็นไรหรอก” ไป๋ชวงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

แม้ฉูจิ่วจะเป็นน้องชายของเธอ แต่พวกเขาก็ไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆ เขาเป็นลูกของราชาโลหิต ผู้ปกครองแห่งวังซิ่วหลัวกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

ราชาโลหิตมีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหญิงหลายคน จึงมีเด็กมากมายที่เขาเป็นพ่อ

เนื่องจากไป๋ชวงเป็นลูกคนโตและเก่งกาจที่สุด และยังเฉลียวฉลาด เธอจึงได้รับมอบหมายให้ดูแลวังซิ่วหลัวหลังจากที่ราชาโลหิตเก็บตัวฝึกวิชาลำพัง

“ไป๋ชวง แล้วเราจะทำยังไงกับคนพวกนี้” ผู้อาวุโสสามถามพลางชี้ไปที่ชายชุดดำทั้งสี่

“พวกเขาจะมีประโยชน์อะไรถ้าปกป้องเจ้านายตัวเองไม่ได้ ตายซะ...”

ไป๋ชวงโบกมือ ชายชุดดำทั้งสี่หายวับไปในอากาศ ไม่ทันได้เปล่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยซ้ำ