หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5105

เล่ยชานและเม่ยซินหยุดมือกะทันหัน จ้องมองเฉินผิงผู้ถูกปกคลุมไปด้วยพลังสีดำอย่างลังเล รัศมีนี้ทำให้พวกเขารู้สึกราวกับเผชิญความตาย

เสียงคำรามน่าขนลุกราวกับบางสิ่งจากห้วงลึกของนรก ดังก้องมาจากพลังสีดำ ไม่นานหลังจากนั้น มันก็ค่อยๆ จางหายไป เผยให้เห็นร่างของเฉินผิง

แต่ในตอนนี้ เฉินผิงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ไม่เหมือนกับคนเดิมอีกต่อไป

ผมของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงที่ตั้งชันทุกเส้น แววตามีประกายสีแดงน่าขนลุก ใบหน้าเต็มไปด้วยอักขระสีดำซับซ้อนราวกับตรามาร

ร่างกายของเขาใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและเปี่ยมด้วยพลัง ผิวสีสัมฤทธิ์เปล่งประกายแวววาวดุจโลหะ

ที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดคือรัศมีที่เขาเปล่งออกมา มันแฝงไปด้วยการทำลายล้าง ความโหดเหี้ยมและพลังอำนาจ รัศมีนั้นทำเอาฟ้าดินแปรเปลี่ยน ทำให้มิติแตกสลายและก่อตัวขึ้นใหม่อย่างต่อเนื่อง

“นี่... นี่มัน...”

ม่อชิงหยุนมองเฉินผิง ร่างนั้นทั้งคุ้นเคยและแปลกแยกสำหรับเธอ น้ำตาทำให้เห็นได้แค่ลางๆ แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่แผ่ออกมาจากตัวเขา ขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความมุ่งมั่นแน่วแน่ของเขาเช่นกัน

ทุกคนมองดูเฉินผิงที่เปลี่ยนไปกะทันหันและทำอะไรไม่ถูก

เสวียนจื่อรีบเตือน “ทุกคนระวัง! เจ้าเด็กนั่นน่าจะถูกวิญญาณมารเข้าสิง!”

เม่ยซินสับสน “ใครจะไปคิดว่ามีวิญญาณมารอยู่ในตัวเขาจริงๆ ไม่กลัวหรือว่ามันจะย้อนกลับมาฆ่าตัวเอง”

ถึงแม้ว่าการถูกสิงจะช่วยเพิ่มพลังได้อย่างมาก แต่หากร่างกายไม่สามารถต้านพลังของสิ่งที่สิงร่างได้ก็จะสลายไปไม่เหลือซาก

ขณะที่ทุกคนตกตะลึง เฉินผิงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ดวงตาลุกโชนด้วยแสงสีแดงเพลิง

รอยยิ้มเยือกเย็นผุดขึ้นที่มุมปาก เสียงแหบพร่าและทรงพลัง แฝงไปด้วยความเย้ยหยันและเย็นชา “แมลงชั้นต่ำสามตัว กล้าคิดร้ายกับสหายข้าอย่างนั้นหรือ พวกเจ้าคงอยากตายมากสินะ”

ทันทีที่พูดจบ ร่างของเขาก็กระพริบและปรากฏตัวต่อหน้าเล่ยชานทันที

เมื่อเห็นอย่างนั้น เล่ยชานก็คำรามด้วยความโกรธ เขารวบรวมพลังทั้งหมด ชกหมัดออกไปและตะโกน “ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเป็นใคร! ไปลงนรกซะ!”

ทว่ากลับเฉินผิงยกมือขึ้นรับหมัดหน้าตาเฉย