หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5122

เฉินผิงจากมาพร้อมกับม่อชิงหยุนและคนอื่นๆ ด้วยความที่เขาช่วยอะไรไม่ได้มากนักเรื่องฟื้นฟูวังซิ่วหลัว

การถูกสิงเป็นเวลานานสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงต่อร่างกายของเขา เฉินผิงจึงต้องพักฟื้นในหอสะกดมาร

โชคดีที่การไหลของเวลาในหอคอยนั้นต่างออกไป การรักษาในหอคอยหนึ่งปีเทียบเท่ากับเวลาข้างนอกเพียงไม่กี่วัน

เมื่อกลับมาถึงตำหนักลำดับแปด เขาก็เข้าสู่หอสะกดมารและเริ่มพักฟื้น

แต่ในขณะที่เฉินผิงกำลังฟื้นตัว อาณาจักรแดนสรวงชั้นสองกลับตกอยู่ในความโกลาหล วังซิ่วหลัวถูกทำลายและประมุขเทียนตาย สมดุลอำนาจพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง

มหาอำนาจที่ควบคุมทุกสิ่งไว้ล่มจมในชั่วข้ามคืน และทุกฝ่ายต่างเผยเขี้ยวเล็บราวกับฉลามได้กลิ่นเลือด

ตระกูลม่อและแม้แต่ตำหนักลำดับแปดต่างเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้ การจะอยู่รอดในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสองในตอนนี้ได้นั้นมีแต่ต้องสู้สุดกำลัง

อาณาจักรยิ่งวุ่นวายขึ้นเรื่อยๆ พันธมิตรของเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรที่หลับใหลมานานหลายปี ตื่นขึ้นมาเพื่อช่วงชิงผลประโยชน์

การแย่งชิงทรัพยากรทวีความรุนแรง เมืองที่เคยรุ่งเรืองกลับกลายเป็นสนามรบ และเสียงคร่ำครวญแห่งความทุกข์ยากดังไปทั่วทุกมุมในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสอง

ด้านนอกหอสะกดมาร ม่อชิงหยุนและฮั่วจิงจิงคอยเฝ้าทุกวัน หัวใจหนักอึ้งด้วยความกังวล

เมื่อทั่วอาณาจักรปั่นป่วน หญิงสาวทั้งสองต่างไม่รู้ว่าชะตากรรมใดกำลังรอตระกูลของเธออยู่ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เฉินผิงจะรักษาตัวเสร็จสมบูรณ์

ขณะเดียวกัน หูหม่าซือก็ฉวยโอกาสจากความวุ่นวาย เขาคอยออกไป “ช่วยเหลือ” เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรหญิง เขาเรียกมันว่าวีรกรรมอันกล้าหาญ แม้ว่าความจริงแล้วแค่ต้องการความสำราญ

เหล่าหญิงสาวที่เขาช่วยไว้ต่างโล่งใจและซาบซึ้ง พร้อมมอบร่างกายให้เขาอย่างเต็มใจ

สามวันต่อมา หอสะกดมารสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ลำแสงเจิดจ้าพุ่งออกมาจากภายใน

แสงสว่างเจิดจ้าฉายบนยอดหอคอยและกลายเป็นลำแสงสูงทะลุเมฆ

ม่อชิงหยุนและคนอื่นๆ รีบถอยออกมา ขณะที่ร่างหนึ่งที่อยู่ใต้แรงกดดันมหาศาลก้าวลงจากหอคอยอย่างใจเย็น

เฉินผิงปรากฏตัวในชุดคลุมเรียบๆ ผมของเขาปลิวไสวไปตามสายลม ขณะที่ปราณเซียนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง

สายตาของเขาลึกซึ้งยากจะเข้าใจ ทุกการเคลื่อนไหวอันละเอียดอ่อนแผ่พลังน่าเกรงขาม

เขาก้าวขึ้นสู่ขั้นเซียนพเนจรระดับห้า พลังของเขายิ่งกว่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนพเนจรระดับสูงสุดไปแล้ว

“ถึงเวลาที่อาณาจักรแดนสรวงชั้นสองจะกลับมาสงบสุขอีกครั้ง”

เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นราบเรียบ

ขณะเดียวกัน ฮั่วจ้าวนำเหล่าชายหญิงแห่งตำหนักลำดับแปดเข้าสู่การต่อสู้นองเลือดที่ยาวนานติดต่อกันถึงสองวันเต็มๆ

หลายฝ่ายล้อมวงดุจฝูงแร้ง มุ่งมั่นที่จะชิงทรัพยากรของตำหนักลำดับแปดและยึดครองดินแดนของพวกเขา

“ฮั่วจ้าว ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าทรยศตำหนักทวยเทพ ตำหนักเขี่ยเจ้าทิ้งแล้ว! ดังนั้นจงทำตามที่สั่ง มอบดินแดนกับทรัพยากรมาซะ และไปให้พ้นหน้าพวกเรา!” ผู้อาวุโสชุดดำในขั้นเซียนพเนจรระดับหกกล่าวกับฮั่วจ้าวด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

ด้านหลังเขามีผู้บำเพ็ญเพียรมากกว่าหมื่นคนยืนอยู่ ทุกคนถืออาวุธ รัศมีที่รวมกันแผ่กระจายไปข้างหน้าราวกับคลื่นยักษ์

ส่วนทางฮั่วจ้าวมีคนของตำหนักลำดับแปดเพียงไม่กี่สิบคนอยู่ข้างหลัง ความต่างชั้นของพลังนั้นมากเกินไป

แต่ฮั่วจ้าวรู้ว่าเฉินผิงยังคงพักฟื้นในหอคอย หากผู้บุกรุกเหล่านี้บุกเข้ามาได้ อาจกระทบอย่างรุนแรงต่อเฉินผิงที่กำลังบำเพ็ญเพียร

“เราจะไม่มีวันยอมแพ้ เว้นแต่เจ้าจะสังหารคนของตำหนักลำดับแปดจนสิ้น!” ฮั่วจ้าวประกาศด้วยสีหน้ามุ่งมั่นแน่วแน่