หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5127

“หยุดเล่นลิ้นแล้วบอกมา!” เฉินผิงตวาด

เสียงตะโกนทำเอาหยุนหวู่สะดุ้ง เขารีบอธิบาย “ดูจากภายนอกอาจจะเห็นว่าตำหนักลำดับเจ็ดคือฝ่ายที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสาม แต่... ยังมีอีกฝ่ายหนึ่ง พวกเขาลึกลับไม่เผยตัว พวกที่ปกครองที่แห่งนั้นแกร่งจนไม่มีใครเทียบได้”

“ฝ่ายลึกลับงั้นเหรอ” เฉินผิงขมวดคิ้ว “พวกเขามีพลังแบบไหน ชื่ออะไร?”

หยุนหวู่ส่ายหน้า “ข้าไม่รู้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นั่นอยู่ที่ไหน”

“บ้าเอ๊ย คิดจะปั่นหัวกันเหรอ...” ความอดทนของเฉินผิงใกล้หมด มือของเขายกขึ้นเตรียมโจมตี

“ไม่ใช่! สาบานว่าข้าไม่ได้ปั่นหัวเจ้า ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าสถานที่ลึกลับนั่นอยู่ที่ไหน แถมยังไม่รู้จักชื่อพวกที่ปกครองที่แห่งนั้น รู้แค่ว่าพวกมันลึกลับมาก ทุกครั้งที่เกิดการสู้รบครั้งใหญ่และมีคนบาดเจ็บล้มตายจำนวนมากในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสาม พวกมันจะโผล่มาและไม่เคยช่วยเหลือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แค่มาเก็บเกี่ยววิญญาณศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น หลายคนจึงสงสัยว่าพวกมันน่าจะเป็นสำนักมารที่อยู่ได้ด้วยการกลั่นวิญญาณ” หยุนหวู่อธิบายรัวๆ โดยไม่พักหายใจ

หลังจากฟังจบ เฉินผิงก็นึกสนใจขึ้นมาทันที สำนักที่ถนัดการเก็บเกี่ยววิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เขาคิดอย่างมั่นใจ ต้องเป็นเผ่ามารแน่ๆ

แต่ตอนนี้เฉินผิงไม่มีเวลาสืบหาตัวพวกนั้น ภารกิจแรกของเขาคือกวาดล้างสำนักทำนายชะตา เผ่าม่านหวงและวังซั่วหยิง

หลังจากนั้น เขาจะคิดบัญชีตำหนักลำดับเจ็ด เมื่อตำหนักลำดับเจ็ดล่มสลาย เฉินผิงจะกลายเป็นอันดับหนึ่งในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสาม

จากนั้นเขาจะทำทุกอย่างได้ตามที่เขาพอใจ ในอาณาจักรนี้ไม่มีใครเทียบเขาได้

“ถ้าเราอยู่ใกล้ดินแดนของเผ่าม่านหวง งั้นพาผมไปที่นั่น” เฉินผิงสั่ง

“ข้าแนะนำว่าอย่าไปดีกว่า” หยุนหวู่เตือน “เล่ยชาน ราชาคนเถื่อนผู้เป็นหัวหน้าเผ่า เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนพเนจรระดับเก้า น้อยคนในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามที่รับมือเขาได้ ถ้าเจ้า-”

ก่อนที่หยุนหวู่จะพูดจบ เฉินผิงก็โยนหัวที่ถูกตัดขาดลงบนพื้นดังตุบ

“หมายถึงเขาเหรอ” เฉินผิงถามอย่างเยือกเย็น รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปาก

หยุนหวู่จ้องมองศีรษะชุ่มเลือดของเล่ยชาน ราชาคนเถื่อนด้วยความตกตะลึงอย่างที่สุด

สังหารผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนพเนจรระดับเก้า แถมยังตัดหัวมาให้ดูอีก