หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5129

ผู้อาวุโสผมขาวราวหิมะที่เดินนำหน้าก้าวออกมา ขนนกสีขาวขนาดใหญ่หนึ่งเส้นปักกลางกระหม่อม รอยย่นของวัยชราปรากฏบนใบหน้า คนผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้อาวุโสถัง ผู้อาวุโสสูงสุดแห่งเผ่าม่านหวง ยออดฝีมือขั้นเซียนพเนจรระดับแปด

“หยุนหวู่?”

สายตาของผู้อาวุโสถังที่เฉียบคมดุจเหยี่ยวจ้องมองหยุนหวู่ด้วยความโกรธ “กล้าดียังไง! เผ่าของเราไม่เคยคบค้ากับสำนักชิงหยุน เจ้าพาคนนอกบุกรุกดินแดนของเรา เบื่อหน่ายชีวิตของตัวเองหรือยังไง”

เข่าของหยุนหวู่แทบทรุด เขาพูดตะกุกตะกัก “ผู้อาวุโสถัง ข้า...ข้าพาท่านเฉินผิงมา...”

“ท่านเฉินผิง?”

ผู้อาวุโสถังหัวเราะเยาะ ดวงตาของเขามองเฉินผิงผู้ยังหนุ่มแน่นและดูธรรมดา เขาแค่นเสียงด้วยความดูถูก “เจ้าหน้าอ่อนนี่น่ะหรือ เจ้าเรียกมันว่า ‘ท่าน’ สำนักชิงหยุนทำตัวเป็นสุนัขรับใช้ไปได้”

หยุนหวู่ถูกเย้ยหยัน แต่ไม่กล้าทักท้วงแม้แต่คำเดียว เทียบกับเผ่าม่านหวงแล้ว สำนักของเขาสู้ไม่ได้เลย

“ราชาคนเถื่อนของพวกแกหายตัวไปไม่ใช่เหรอ”

เฉินผิงเลิกคิ้ว มุมปากกระตุกด้วยความขบขัน

ผู้อาวุโสถังขมวดคิ้ว “เจ้ารู้ได้ยังไง”

“เดาเอาล่ะมั้ง” เฉินผิงตอบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“เดาเหรอ เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือไง” ผู้อาวุโสถังโกรธจัด เขาใช้นิ้วจิ้มจมูกของหยุนหวู่แล้วคำราม “หยุนหวู่ บังอาจพาพวกไร้มารยาทมาที่นี่ ข้าจะตัดหัวเจ้าเสียเดี๋ยวนี้!”

หยุนหวู่หน้าซีดและโบกมือรัวๆ “ไม่-ไม่ใช่อย่างนั้น ผู้อาวุโสถัง ท่านเฉินผิง เขา-”

“พอได้แล้ว!”

เฉินผิงขัดจังหวะเพราะไม่อยากทนฟังบทสนทนายืดเยื้อ

เขาสะบัดข้อมือเบาๆ หยิบหัวที่ถูกตัดขาดและเปียกโชกไปด้วยเลือดออกมา ชูขึ้นสูงครู่หนึ่งก่อนจะโยนลงพื้นไปที่ข้างเท้าของผู้อาวุโสถัง

“เจ้า-เจ้าเป็นใคร ถึงได้ประพฤติตัวน่ารังเกียจเช่นนี้ในเผ่าม่านหวง” ผู้อาวุโสถังเริ่มพูด แต่กลับเงียบไปเมื่อสายตาจับจ้องที่หัว ดวงตาของเขาหรี่ลง

ใบหน้านั้นบิดเบี้ยวผิดรูป แต่เขาจำได้แม่น นี่มันหัวเล่ยชาน ราชาคนเถื่อนผู้ปกครองเผ่าม่านหวง!