หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5131

การเดินทางร่วมกับเฉินผิงทำให้หญิงสาวทั้งสองเริ่มคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้แล้ว

ด้วยความรวดเร็วและไร้ปราณีระดับนี้ พวกเธอคงไม่ต้องห่วงเรื่องขาดแคลนทรัพยากรอีกต่อไป ไม่แน่ถ้าเร็วขนาดนี้ พวกเฉินผิงอาจจะพิชิตอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามได้ในไม่ช้า

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ และพูดว่า “ไม่มีประโยชน์ที่จะปล่อยให้พวกมันมีชีวิตต่อไป จัดการให้หมด”

“เข้าใจแล้ว!”

หูหม่าซือหัวเราะดังลั่น พุ่งทะยานไปข้างหน้าราวกับเสือที่ถูกปล่อยท่ามกลางฝูงแกะไร้ทางสู้

ฮั่วจิงจิงและม่อชิงหยุนปลดปล่อยปราณเซียนของตน ไม่นานนครม่านหวงก็กึกก้องด้วยเสียงกรีดร้อง และโลหิตไหลนองไปตามท้องถนน

“พวกเราเผ่าม่านหวงไม่ได้มีเรื่องแค้นเคืองกับเจ้า! ทำไมต้องกำจัดพวกเราด้วย” ผู้อาวุโสถังร้อง

ขณะจ้องมองภาพการสังหารหมู่ ผู้อาวุโสถังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเฉินผิงถึงยืนกรานที่จะทำลายล้างเผ่าม่านหวงของพวกเขา

“อย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงหัวเราะเบาๆ อย่างเย็นชา “ราชาคนเถื่อนของแกร่วมมือกับเสวียนจื่อแห่งสำนักทำนายชะตาและเม่ยซินแห่งวังซั่วหยิงเพื่อชิงของวิเศษโบราณที่ฉันครอบครอง ฉันเกือบตายด้วยน้ำมือของพวกมัน หากไม่แข็งแกร่งพอ พวกมันคงทำสำเร็จไปแล้ว ถึงพวกมันจะตายไปแล้ว ฉันก็จะเก็บกวาดสมุนของพวกมันให้หมดสิ้น”

คำพูดของเฉินผิงทำเอาใบหน้าของผู้อาวุโสถังขาวซีด

สำนักทำนายชะตา วังซั่วหยิง และเผ่าม่านหวงของพวกเขาร่วมมือกัน แต่ก็ยังไม่อาจเอาชนะเฉินผิงได้ พลังของเขาช่างน่าสะพรึงกลัว

ผู้อาวุโสถังหลับตาลง เขารู้ว่าเผ่าม่านหวงถึงจุดจบแล้ว และสำนักทำนายชะตากับวังซั่วหยิงจะตามไปในไม่ช้า

เฉินผิงยืนเอามือไพล่หลังอยู่บนกำแพงเมือง มองลงไปที่ภาพการสังหารหมู่ฝ่ายเดียว ดวงตาของเขาสงบนิ่งราวกับสิ่งที่เห็นช่างไร้ความหมาย

สำหรับเขา การทำลายล้างมหาอำนาจแห่งอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามนั้นง่ายดายราวกับบดขยี้รังมด

นี่ล่ะความพึงพอใจที่มาพร้อมกับพลังมหาศาล มันช่างปลาบปลื้ม

และการได้แสดงพลังนั้นยิ่งทำให้รู้สึกดีขึ้นไปอีก...

ครึ่งชั่วโมงต่อมา นครม่านหวงที่เคยพลุกพล่านก็เงียบลงอย่างสิ้นเชิง

นอกจากพวกเฉินผิง หลังกำแพงเมืองไม่มีแม้แต่คนเดียวที่รอดชีวิต

“เอาทุกอย่างมาให้หมด” เฉินผิงสั่งพลางกวาดสายตามองไปทั่วนครม่านหวง “ผมต้องการทรัพยากรทุกอย่าง คลังสมบัติ มณีสวรรค์ ทุกๆ อย่าง”

ท้ายที่สุดแล้ว หากผู้บำเพ็ญเพียรในเมืองมีของมีค่ามากมายขนาดนั้น เมืองนี้ก็ต้องซ่อนสมบัติเอาไว้

“ไม่มีปัญหา ข้าชอบล่าสมบัติที่สุด!”

หูหม่าซือหัวเราะและพาฮั่วจิงจิงกับม่อชิงหยุนเดินสำรวจเมืองอย่างละเอียด

เมื่อเห็นดังนั้น หยุนหวู่จึงรีบเข้าไปช่วย ไม่กล้าแม้แต่จะเก็บมณีสวรรค์ไว้เองแม้แต่ชิ้นเดียว

ขณะเดียวกัน เฉินผิงเดินลำพังไปยังใจกลางนครม่านหวง ที่นั่นคือโถงราชาคนเถื่อน

โถงตกแต่งอย่างหยาบกระด้าง กระดูกสัตว์และหนังสัตว์กระจายอยู่ทั่ว ขณะที่กลิ่นเลือดจางๆ ยังคงอบอวลอยู่รอบบัลลังก์กลางโถง

เฉินผิงปล่อยปราณสัมผัสไปทั่วห้องโถงทันที และค้นพบสมบัติที่แท้จริงของเผ่าอย่างรวดเร็ว