หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5132

ปราณสัมผัสองเฉินผิงแผ่ขยายลอดผ่านใต้แผ่นกระเบื้องปูพื้นราวกับใยแมงมุม ในที่สุดก็สัมผัสกับกำแพงหินสีเหลืองหลังบัลลังก์

กำแพงนั้นดูธรรมดาเมื่อดูแวบแรก แต่มีอักขระโบราณอันบิดเบี้ยวของเผ่าม่านหวงบนพื้นผิว ลวดลายสีแดงเข้มแผ่รัศมีอันป่าเถื่อนและเก่าแก่

เฉินผิงสะบัดนิ้วปลดปล่อยปาณกระบี่ออกมาเป็นระลอก พุ่งใส่รอยต่อระหว่างอักขระอย่างแม่นยำ

ตูม-

กำแพงหินแตกออก เผยให้เห็นทางเดินที่ดำดิ่งสู่ห้วงลึก

ความมืดมิดปกคลุมไปทั่วทางเดิน มีเพียงแสงสีทองเลือนรางราวกับวิญญาณ พร้อมกับพลังวิญญาณหนาแน่นชวนอึดอัด และ... ระลอกคลื่นอันริบหรี่ของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

เฉินผิงหรี่ตาและก้าวเข้าไปข้างใน ทันทีที่เท้าของเขาแตะพื้น ตะเกียงกระดูกนับพันดวงก็สว่างไสว ส่องให้เห็นห้องใต้ดินทรงกลมที่มีโดมสูงสามร้อยเมตร

ภาพนั้นช่างงดงามตระการตา ผลึกเซียนเรืองแสงฝังอยู่ตามผนัง ส่องสว่างไปทั่วพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลราวเวลากลางวัน

บนแท่นหยกตรงกลางมีมณีสวรรค์กองรวมกันเป็นภูเขา พลังวิญญาณของมณีหนาแน่นจนแทบจะจับตัวเป็นหมอกที่มองเห็นได้

หีบหยกและม้วนหนังสัตว์นับไม่ถ้วนกระจายอยู่ทั่ว รวมถึงพืชวิญญาณหลายชนิดที่แผ่รัศมีที่ปั่นป่วนและทรงพลังจนทำให้ทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงสั่นไหว

แต่สิ่งที่ทำให้เขาตาค้างคือวิญญาณศักดิ์สิทธิ์สีทองที่ล่องลอยอยู่ในส่วนลึกของห้องเก็บสมบัติ

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์นั้นสูงราวเก้าเมตร สวมชุดเกราะที่ทำจากกระดูกสัตว์ แม้รูปลักษณ์จะพร่ามัว แต่ก็เปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ราวกับเทพที่มองลงมายังเบื้องล่างสวรรค์ และร่างเงาอันเป็นเอกลักษณ์ของเผ่าม่านหวงโอบล้อมวิญญาณนั้น ทุกองค์ประกอบราวกับหลุดออกมาจากยุคแรกเริ่ม

“ผู้บุกรุก กล้ารุกล้ำดินแดนบรรพบุรุษของเผ่าม่านหวง เจ้าสมควรตาย!”

เสียงคำรามของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ดังก้องราวกับเสียงประสานของสัตว์ร้ายนับหมื่น ทำให้ห้องเก็บสมบัติสั่นสะเทือน

เฉินผิงรู้สึกถึงแรงกดดันที่ไม่อาจต้านทานได้ถาโถมเข้าใส่ รุนแรงกว่าพลังของผู้อาวุโสถังอย่างน้อยร้อยเท่า กว้างใหญ่ราวกับจะขยายออกไปทั่วทั้งอาณาจักรแดนสรวง

ในชั่วพริบตานั้นเขาใช้จุติเวลา เขาแผ่ขยายอาณาเขตเพื่อต้านพลังศัตรู

ทว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์กลับหัวเราะเย้ยหยัน เมื่อสะบัดแขนเสื้อเบาๆ คลื่นกระแทกสีทองที่แกร่งดุจเหล็กพุ่งเข้าใส่อาณาเขตของเฉินผิง