หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5134

“ถ้าเอาไปปลูกไว้ในหอสะกดมาร หอคอยก็น่าจะสร้างปราณเซียนได้ไม่จำกัดใช่ไหม” เขาครุ่นคิด

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เฉินผิงก็นำโสมพฤกษาวิญญาณที่ฝังอยู่ในหินเข้าไปในหอสะกดมาร

ทันใดนั้นโสมพฤกษาวิญญาณก็เริ่มเติบโต มันโตเร็วจนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

เวลาในหอคอยเร็วกว่าภายนอกร้อยเท่า อัตราการเติบโตของมันจึงพุ่งสูงตามไปด้วย

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ เขาเก็บมณีสวรรค์ไว้หลายชิ้นในหอคอย จากนี้เป็นต้นไปเขาจะบำเพ็ญเพียรในนี้ ระดับพลังจะเพิ่มเร็วเป็นทวีคูณ

และเมื่อระดับบำเพ็ญเพียรของเฉินผิงเพิ่มขึ้น ความต้องการทรัพยากรก็จะเพิ่มตาม

หากมีพืชอย่างโสมพฤกษาวิญญาณหลายๆ ต้นที่ผลิตปราณเซียนได้อย่างต่อเนื่องก็คงดี

เฉินผิงออกจากคลังสมบัติ แล้วเห็นว่าหูหม่าซือและคนอื่นๆ กำลังมาหาเขา

แต่ละคนเต็มไปด้วยของที่ได้มา หยุนหวู่วางของที่รวบรวมมาทั้งหมดไว้ ไม่กล้าเก็บไว้เองแม้แต่ชิ้นเดียว

“ข้าเหนื่อยเหลือเกิน! เจ้าฆ่าคนได้ทั้งวันโดยไม่เหนื่อยเลย แต่พวกเราแค่ขนของพวกนี้ก็ล้าแทบแย่แล้ว!” หูหม่าซือบ่นพลางเช็ดเหงื่อจากหน้าผาก

เฉินผิงมองม่อชิงหยุนและฮั่วจิงจิง หญิงสาวทั้งสองหน้าแดงเล็กน้อย นครม่านหวงใหญ่โตมโหฬาร การค้นเมืองด้วยคนจำนวนแค่นี้จึงเปลืองแรงไม่น้อย

“หยุนหวู่ ส่งสัญญาณเรียกศิษย์ทุกคนของสำนักชิงหยุนมา ยังมีของอีกมากรอให้เก็บ พวกเราที่มีแค่หยิบมือคงเก็บไม่ไหว”

ว่าแล้วเฉินผิงก็โยนถุงใส่ของเป็นพันถุงออกไป “ทรัพยากรพวกนี้ผมยกให้ ทำตามที่บอก แล้ว สำนักชิงหยุนจะอยู่รอดในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสาม”

“ขอบคุณมาก เฉินผิง! ข้ายินดีเป็นหมารับใช้หากท่านต้องการ!” หยุนหวู่พูดด้วยความตื่นเต้นจนตัวสั่น

วิญญาณที่ยังคงวนเวียนถูกกระชากด้วยเส้นใยล่องหน กลายเป็นดวงแสงสีฟ้าอมเขียวลอยเข้าสู่โถสีดำที่ห้อยอยู่บนแขนเสื้อของคนแปลกหน้า

ดวงตาของหยุนหวู่หรี่ลง เขาดึงแขนเสื้อของเฉินผิงพลางกระซิบว่า “เฉินผิง ทั้งสามคนนี้ต้องมาจากสำนักลึกลับที่ข้าบอกเจ้าไปแล้วแน่ๆ”

ชายชุดดำเคลื่อนไหวด้วยความเร็วน่าสะพรึงกลัว พริบตาเดียวพวกเขาเก็บเกี่ยววิญญาณทุกดวงท่ามกลางศพนับร้อย

ทันใดนั้นนิ้วที่เหี่ยวเฉาก็หยุด ชี้ไปยังด้านในห้องเก็บสมบัติของเผ่าม่านหวง “ตรวจพบรัศมีของเสี้ยววิญญาณตรงนั้น”

ทั้งสามเดินเข้าไปในคลังสมบัติราวกับเงา ไม่สนใจมณีสวรรค์และสมุนไพรที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น และหยุดตรงหน้าแผ่นหินลงอักขระ

ร่างหนึ่งนำกระดิ่งสัมฤทธิ์เก่าที่ผุพังและสนิมจับออกมา เขาเขย่าเบาๆ เกิดเสียง “กริ๊งๆ” จ้าวมารสีชาดในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงตะโกน “แย่แล้ว! นั่นมันกระดิ่งกักวิญญาณ ของวิเศษที่สร้างขึ้นมาเพื่อผนึกวิญญาณศักดิ์สิทธิ์โดยเฉพาะ!”

อักขระสีทองบนแผ่นศิลาลุกโชนอย่างรุนแรง วิญญาณของบรรพบุรุษเผ่าม่านหวงถูกกระชากออกจากรอยแยกด้วยพลังที่มองไม่เห็น กลายเป็นดวงแสงลอยเข้ากระดิ่ง