หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5146

ทันทีที่พูดจบ หูหม่าซือก็ชะงักไป

“เฉินผิง รู้สึกไหม?”

เขาขยับเข้ามาใกล้และลดเสียงลง “มีคนตามเรามา”

รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของเฉินผิง แสงสีทองเป็นประกายในดวงตา “มีห้าคน ทุกคนเป็นเซียนพเนจรระดับเก้า พวกเขามาจากสำนักนั้น”

มีเพียงสำนักลึกลับที่มีความแข็งแกร่งระดับนี้ เฉินผิงไม่คิดว่าจะเป็นพวกอื่น

ในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามแห่งนี้ เซียนพเนจรระดับเก้าแข็งแกร่งพอที่จะปกครองทั้งสำนักได้

แต่ยอดฝีมือทุกคนของสำนักนี้ดูเหมือนจะมีพลังระดับนั้น จากที่หยุนหวู่บอก อาณาเขตของพวกเขาอยู่นอกเหนือกฎของอาณาจักรแดนสรวงชั้นสาม

“พวกเราน่าจะ...”

หูหม่าซือทำท่าปาดคอ

เฉินผิงส่ายหัว “ปล่อยให้พวกมันตามมา อยากรู้ว่าพวกมันวางแผนอะไรอยู่”

เขาสังเกตเห็นมานานแล้วแต่ก็เงียบไว้ ถ้าพวกมันอยากจะตามมาเขาก็ไม่ว่าอะไร

เซียนพเนจรระดับเก้าห้าคนยังพอรับมือได้

พวกเขาเลิกพูดเรื่องนี้ หูหม่าซือเข้าไปหาหยุนหวู่และถามเรื่องของวังซั่วหยิง

ท้ายที่สุดแล้ว หยุนหวู่อยู่ในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามและรู้จักวังเป็นอย่างดี

“หยุนหวู่ จริงหรือที่วังซั่วหยิงมีผู้บำเพ็ญเพียรหญิงมากกว่าหมื่นคน? แล้วพวกนางเป็นยังไง” หูหม่าซือถามอย่างเคร่งขรึม

หยุนหวู่ยิ้มแห้งๆ “หูหม่าซือ พวกเธอล้วนแต่เป็นสาวงามเลื่องชื่อ ท่านหญิงของวังเองก็ได้รับการยกย่องว่าเป็นหญิงสาวที่งดงามที่สุดในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสาม แต่ก็มีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องความโหดเหี้ยมเช่นกัน นางฝึกศาสตร์มืดเงาโลหิต ซึ่งจำเป็นต้องดูดกลืนพลังหยางของผู้ชาย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีหลายร้อยคนหรืออาจจะหลายพันคนที่ต้องตายเพราะเสน่ห์ของนาง”

“เดี๋ยวก่อน แปลว่าผู้หญิงของวังทุกคนใช้ศาสตร์มืดที่ว่างั้นเหรอ? งั้นก็ไม่มีใครเป็นสาวบริสุทธิ์เลยสิ”

ความผิดหวังของหูหม่าซือปรากฏให้เห็นบนรอยย่นบนหน้าผาก

“เตรียมตัวก่อนต่อสู้” หูหม่าซือตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “หากต้องเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญเพียรหญิง ภาพลักษณ์เป็นสิ่งสำคัญ”

คนอื่นๆ เงียบกริบ หมดคำจะพูด

ทันใดนั้น เสียงหวีดแหลมสูงก็ดังขึ้นจากวังซั่วหยิง ร่างหลายร้อยในชุดสีแดงเข้มพุ่งออกมาจากโถงใหญ่และลอยกลางอากาศ เรียงรายกันเป็นรูปขบวน

เฉินผิงหรี่ตาลง “ดูเหมือนจะรู้แล้วว่าเราอยู่ที่นี่ ข่าวการล่มสลายของสำนักทำนายชะตาไปเร็วจริงๆ”

หูหม่าซือไม่สะทกสะท้าน เอื้อมมือเข้าไปในอกและหยิบพัดที่ทำขึ้นจากยันต์เสน่ห์ออกมา เขากางพัดออกช้าๆ และพูดว่า “จงดูข้า”

ปลายรองเท้าของเขาแตะกลางอากาศ ร่างของเขาลอยไปยังวังซั่วหยิงราวกับขนนกลอยละล่อง สง่างามและเบาหวิว ต่างจากตัวเขาที่เคยเดินกระย่องกระแย่ง

ตาแก่หื่นกามหน้าไม่อายเอาซะเลย... เฉินผิงได้แต่ส่ายหัวด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“เฉินผิง เจ้าคิดว่าหูหม่าซือจะถูกพวกผู้หญิงจากวังซั่วหยิงเขมือบทั้งเป็นหรือเปล่า ข้าหมายถึง ร่างกายของเขาต่างกับเจ้าลิบลับ” ฮั่วจิงจิงถามพลางเหลือบมองเขาอย่างกังวล