หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5153

มังกรและอสรพิษเกี่ยวพันห้ำหั่นกันที่ด้านบน พลังของพวกมันผ่ายอดเขาใกล้ๆ ขาดเป็นสองท่อน

หน้ากากมารและพรรคพวกถูกบีบให้ถอยห่างออกไปสามร้อยเมตร ก่อนที่พวกเขาจะตั้งหลักได้

“เจ้าเด็กนั่นใช้ได้กี่วิชากันแน่?”

ดวงตาระแวดระวังของผู้อาวุโสชุดคลุมเทาจับจ้องมังกรที่กำลังโกรธเกรี้ยว “ตะเกียงภูตทั้งสิบสอง ผนึกวิญญาณมันซะ!”

ดวงไฟสีเขียวทั้งสิบสองลอยออกไป วนรอบตัวเฉินผิง ดวงไฟวิญญาณสีซีดในตะเกียงแต่ละดวงสร้างตาข่ายที่พร้อมจะพันธนาการมังกร

หญิงในชุดสีแดงฉวยโอกาสนี้ไว้ ริ้วผ้าเก้าเส้นของเธอถักทอเป็นวิหดเพลิงสีเลือดที่รวมพลังกับขวานของชายร่างยักษ์และพายุน้ำแข็งของร่างที่ซ่อนอยู่ในหมอก

ทั้งห้าโจมตีสอดประสานอย่างกลมกลืน ดุจพายุโหมกระหน่ำ

เฉินผิงรู้สึกถึงแรงกดดันที่พุ่งสูง พลังของมังกรทองที่ถูกพันธนาการด้วยอสรพิษเพลิงดำเริ่มหมดลง

คลื่นกระแทกฉีกเสื้อผ้าของเขาจนขาดวิ่น และเกล็ดบนร่างเกราะทองคำก็เริ่มหลุดลอก

โชคดีที่เขาฝึกวิชาบำเพ็ญกายาของเผ่าม่านหวงมาแล้ว ซึ่งช่วยปกป้องร่างกายของเขาไว้ได้ แค่ตอนนี้

ไม่ได้การกว่าจะขนสมบัติเสร็จฉันคงไม่รอด...

เขามองคลังสมบัติด้วยความกังวล เหล่าศิษย์ทยอยออกมาพร้อมกับถุงใส่ของใบใหญ่ แววตาของเขามีประกายเย็นชา

เกล็ดทองหลุดลอกออก รอยร้าวผุดขึ้นตามร่างเกราะทองคำเมื่อเผชิญการโจมตีประสานทั้งห้า

คลังสมบัติดังกึกก้องไปด้วยเสียงกระทบของศิลาวิญญาณ เหล่าศิษย์นับร้อยวิ่งผ่านไปพร้อมถุงใส่ของ หูหม่าซือสวมชุดเกราะเหล็กไหลและกำลังกรอกยาเม็ดเรืองแสงเข้าปากขณะที่เขาวิ่ง

“ยื้อเอาไว้! อีกไม่กี่อึดใจ!” หยุนหวู่ตะโกน

ธงสีฟ้าครามสามสิบหกผืนที่กางอาคมป้องกันไหม้จนเป็นรู และมีโซ่ของตะเกียงภูตพันรอบๆ

เฉินผิงกัดฟันและตบแหวนเก็บของ แสงสีแดงเข้มสว่างวาบ

“กิเลนเพลิง ออกมา...”

กลุ่มคนลึกลับพวกนี้เป็นใครกันแน่?

พวกมันสร้างองค์กรลับในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามและครอบครองนักสู้ที่แกร่งระดับนี้ได้ยังไง?

“รวมพลัง!” หน้ากากมารคำราม เพลิงสีดำก่อตัวเป็นกรงเล็บ “อาคมอัญเชิญอสูร ทำงาน!”

พริบตานั้นทั้งห้าก็วางอาคม ตะเกียงภูตสิบสองดวงของชายชราชุดสีเทาลอยขึ้นสู่แกนกลางอาคม

ริ้วผ้าสีแดงสดของหญิงสาวคลี่ออกราวกับเส้นเลือด พันรอบฐานอาคม อีกสองคนยืนประจำตำแหน่งอยู่สองข้าง และพลังที่พุ่งพล่านจากร่างของพวกเขาไหลเข้าสู่ร่างของหน้ากากมาร

ท้องฟ้าพลันมืดลง เสาแสงสีม่วงเข้มห้าต้นพุ่งขึ้นฟ้า พุ่งสูงตระหง่านเหนือเงายักษ์ของสัตว์อสูรขนาดมหึมา

“นั่นมัน... ภูตมารเหรอ?”

ใบหน้าของหยุนหวู่ซีดเผือด รัศมีของอาคมธงสีฟ้าครามสลายไปในทันที

เขาตะโกนเตือน “เฉินผิง ระวังตัวด้วย พวกมันอัญเชิญสัตว์อสูร!”

หมอกสีดำเดือดพล่าน ภูตมารที่เต็มไปด้วยดวงตานับร้อยจ้องเขม็งเชิดหัวขึ้น เมื่อปากอันกว้างใหญ่ของมันอ้าออก อากาศก็เต็มไปด้วยเสียงปริแตกและขู่คำราม

กิเลนเพลิงตะกุยพื้นด้วยความตื่นตระหนก เพลิงที่แผงคอลุกโชนราวเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ