หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5153

มังกรและอสรพิษเกี่ยวพันห้ำหั่นกันที่ด้านบน พลังของพวกมันผ่ายอดเขาใกล้ๆ ขาดเป็นสองท่อน

หน้ากากมารและพรรคพวกถูกบีบให้ถอยห่างออกไปสามร้อยเมตร ก่อนที่พวกเขาจะตั้งหลักได้

“เจ้าเด็กนั่นใช้ได้กี่วิชากันแน่?”

ดวงตาระแวดระวังของผู้อาวุโสชุดคลุมเทาจับจ้องมังกรที่กำลังโกรธเกรี้ยว “ตะเกียงภูตทั้งสิบสอง ผนึกวิญญาณมันซะ!”

ดวงไฟสีเขียวทั้งสิบสองลอยออกไป วนรอบตัวเฉินผิง ดวงไฟวิญญาณสีซีดในตะเกียงแต่ละดวงสร้างตาข่ายที่พร้อมจะพันธนาการมังกร

หญิงในชุดสีแดงฉวยโอกาสนี้ไว้ ริ้วผ้าเก้าเส้นของเธอถักทอเป็นวิหดเพลิงสีเลือดที่รวมพลังกับขวานของชายร่างยักษ์และพายุน้ำแข็งของร่างที่ซ่อนอยู่ในหมอก

ทั้งห้าโจมตีสอดประสานอย่างกลมกลืน ดุจพายุโหมกระหน่ำ

เฉินผิงรู้สึกถึงแรงกดดันที่พุ่งสูง พลังของมังกรทองที่ถูกพันธนาการด้วยอสรพิษเพลิงดำเริ่มหมดลง

คลื่นกระแทกฉีกเสื้อผ้าของเขาจนขาดวิ่น และเกล็ดบนร่างเกราะทองคำก็เริ่มหลุดลอก

โชคดีที่เขาฝึกวิชาบำเพ็ญกายาของเผ่าม่านหวงมาแล้ว ซึ่งช่วยปกป้องร่างกายของเขาไว้ได้ แค่ตอนนี้

ไม่ได้การกว่าจะขนสมบัติเสร็จฉันคงไม่รอด...

เขามองคลังสมบัติด้วยความกังวล เหล่าศิษย์ทยอยออกมาพร้อมกับถุงใส่ของใบใหญ่ แววตาของเขามีประกายเย็นชา

เกล็ดทองหลุดลอกออก รอยร้าวผุดขึ้นตามร่างเกราะทองคำเมื่อเผชิญการโจมตีประสานทั้งห้า

คลังสมบัติดังกึกก้องไปด้วยเสียงกระทบของศิลาวิญญาณ เหล่าศิษย์นับร้อยวิ่งผ่านไปพร้อมถุงใส่ของ หูหม่าซือสวมชุดเกราะเหล็กไหลและกำลังกรอกยาเม็ดเรืองแสงเข้าปากขณะที่เขาวิ่ง

“ยื้อเอาไว้! อีกไม่กี่อึดใจ!” หยุนหวู่ตะโกน

ธงสีฟ้าครามสามสิบหกผืนที่กางอาคมป้องกันไหม้จนเป็นรู และมีโซ่ของตะเกียงภูตพันรอบๆ

เฉินผิงกัดฟันและตบแหวนเก็บของ แสงสีแดงเข้มสว่างวาบ

“กิเลนเพลิง ออกมา...”