หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5157

“ส่วนตราประทับที่เหลือ เราจะตามหาเท่าที่ทำได้”

ถ้ารวบรวมตราประทับได้ครบเราก็จะเผยความลับของถ้ำเทียนหลินได้และอาจเป็นโอกาสเพิ่มความแข็งแกร่งด้วย

“เอาล่ะ ไปตำหนักลำดับเจ็ดกันเถอะ” เขากล่าว

ตำหนักลำดับเจ็ดเหนือกว่าเผ่าม่านหวง สำนักทำนายชะตาและวังซั่วหยิง

ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าตำหนักอยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับสูงสุด

และเมื่อมีตำหนักทวยเทพของชาวสวรรค์หนุนหลัง ความแข็งแกร่งย่อมไม่ใช่ระดับไก่กา

คราวนี้เฉินผิงจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด

พวกเขามุ่งหน้าสู่ตำหนักลำดับเจ็ด

เฉินผิงรู้สึกว้าวุ่นตลอดทาง

ตำนานของสำนักเทียนหลินรบกวนจิตใจ และชัดเจนว่ากลุ่มคนลึกลับเกี่ยวข้องกับสำนัก

ตราประทับของหน้ากากมารเอาไว้ใช้เข้าสู่สำนักลึกลับ หรือเป็นกุญแจสู่ถ้ำเทียนหลิน?

ระหว่างที่พวกเขาเดินทาง มีสถานที่หนึ่งในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามตั้งอยู่ท่ามกลางความลึกลับ

แสงสีขาวเจิดจ้าโอบล้อมทุกสิ่งรอบตัว ในสายตาของคนนอกจะเห็นเพียงแสงสว่างเท่านั้น

แต่เมื่อก้าวผ่านแสงนั้นไป ภูเขาสูงจะปรากฏ พร้อมด้วยด้วยพระราชวังอันงดงาม

ภายในตำหนักแห่งหนึ่ง ชายชรานั่งขัดสมาธิและหลับตาลง อาจจะกำลังบำเพ็ญเพียร

ที่ใจกลางห้อง เด็กหลายสิบคนจ้องมองไปรอบๆ ด้วยความกลัว น้ำตาไหลรินลงบนแก้ม

“แม่จ๋า ข้าอยากไปหาแม่...”

“ปล่อยเราไปเถอะ...”

“ข้ากลัว...”

เสียงร้องของเด็กๆ ดังก้อง แต่ชายชรายังคงนิ่งเฉย ราวกับหูหนวกไม่ได้ยิน

“ห้าภูต รวมถึงหน้ากากมารและคนอื่นๆ ตายหมดแล้ว”

“เหลวไหล!” เสียงคำรามของเย่าหวู่เซี่ยทำเอาเพดานสั่น “ไม่มีใครในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามต่อกรห้าคนนั้นได้ ใครจะไปฆ่าพวกเขาได้ แถมพวกนั้นยังอัญเชิญภูตมารได้ด้วย ไม่มีทางพ่ายให้คนที่ระดับต่ำกว่าเซียนโลกา”

เขาเดินไปมาพร้อมคำรามในคอ “ในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสาม... ไม่มีผู้บำเพ็ญเพียรคนไหนแตะต้องห้าภูตของข้าได้หรอก พลังของทั้งห้าที่รวมกันบดขยี้เซียนพเนจรระดับสูงสุดได้!”

“ท่านผู้เฒ่า เป็นความจริง ตะเกียงวิญญาณทั้งห้าดับไปเมื่อครู่นี้เอง” ศิษย์ทำสีหน้าหมดหนทางขณะพูดอย่างลำบากใจ

“ตราประทับล่ะ ตราประทับของหน้ากากมาร เก็บคืนมาได้หรือเปล่า?”

ใบหน้าของเย่าหวู่เซี่ยซีดเซียว เหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผาก

ศิษย์ส่ายหัว “หายไปแล้ว หาไม่พบเลย”

ขาของเย่าหวู่เซี่ยทรุดลงกับพื้น เขารู้สึกหนาววูบ ถ้าเสียตราประทับไป ข้าก็จะเสียหัวด้วยเช่นกัน

“เรียกสองภูตชรามาซะ เดี๋ยวนี้!”

ศิษย์รีบไป ไม่นานรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวสองดวงก็พุ่งเข้ามาในห้องโถงใหญ่ แสงไฟหรี่ลงจนมืดสลัว เงามืดรวมตัวกันเป็นสองร่าง