หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5158

ทางด้านซ้ายคือหญิงชราหลังค่อมยืนอยู่ นิ้วเรียวผอมแห้ง เล็บดำอย่างกับศพโผล่ออกจากแขนเสื้อคลุมสีดำของเธอ ที่เอวมีลูกประคำวิญญาณห้อยอยู่

ทางด้านขวาปรากฏชายชราหน้าบวมเป่ง ดวงตาเบิกโพลง น้ำลายไหลย้อยจากมุมปาก เขากำเคียวที่พันด้วยโซ่ซึ่งถูกปกคลุมด้วยไฟวิญญาณ

พวกเขาคือสองภูตชราที่เย่าหวู่เซี่ยเรียกตัวมา ภููตเล็บทมิฬและภูตฉุดวิญญาณ

“ท่านผู้เฒ่า ภัยพิบัติอะไรกันทำให้ท่านตื่นตระหนกเช่นนี้” เสียงของภููตเล็บทมิฬกรีดหูราวกับตะปูขูดบนกระดานดำ

เมื่อเหลือบมองเถ้ากระดูกของเด็กๆ แววตาของเธอก็เริ่มขุ่นเคือง “ท่านลากเรามาที่นี่ ทั้งที่เรากำลังกลั่นพลังจากร่างภาชนะด้วยวิชากลั่นร้อยวิญญาณ”

เย่าหวู่เซี่ยผุดลุกขึ้นยืน แขนสั่นเทา ก่อนจะชี้ไปยังตะเกียงทั้งห้าที่ดับลง มีควันจางๆ ลอยฟุ้ง “หน้ากากมาร... ห้าภูตตายหมดแล้ว!”

ดวงตาขุ่นมัวของภูตฉุดวิญญาณกระตุก เคียวหล่นกระทบพื้น “เป็นไปไม่ได้! พลังของห้าภูตที่ร่วมมือกันและยังมีภูตมารอีกนั้นโค่นล้มเซียนพเนจรระดับสูงสุดได้สบาย ใครกันในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามที่ทำแบบนี้ได้”

“ตะเกียงวิญญาณไม่โกหก” เย่าหวู่เซี่ยคำราม กำหมัดแน่นจนข้อนิ้วขาว “ที่แย่กว่านั้น ตราประทับของหน้ากากมารหายไป ถ้าตกไปอยู่ในมือคนนอก ความลับทั้งหมดของพวกเรา ทุกสิ่งที่เราทำจะถูกเปิดเผย”

สองภูตชราสบตากัน เผยความหวาดกลัวผ่านแววตาคู่นั้น

ภูตเล็บทมิฬบีบนิ้วเปราะบางของเธอพลางครุ่นคิด ใบหน้าเป็นรอยเหี่ยวย่น “ก่อนที่ตะเกียงวิญญาณจะดับลง ร่องรอยพลังแสดงให้เห็นว่าพวกเขาอยู่ใกล้วังซั่วหยิง และปะทะกับ...พลังที่บิดเบี้ยวแปลกประหลาด จากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“วังซั่วหยิง?” ตาของเย่าหวู่เซี่ยหรี่ลง “ข้ารู้ว่าพวกมันแกร่งแค่ไหน มีคนของพวกมันที่สังหารห้าภูตได้ด้วยหรือ?”

ภูตฉุดวิญญาณเลียริมฝีปากแตกๆ “ไม่ว่าจะเป็นใคร เราก็ต้องเอาตราประทับกลับมา ท่านผู้เฒ่า ท่านมีเบาะแสอะไรบ้างไหม?”

“ไม่มีเลย”