เมื่ออวี่ฉีและหลิงเอ๋อร์เข้ามาในคฤหาสน์ พวกเขาก็ตกใจที่ได้เจอโสว่อี้และคนแปลกหน้าอีกสองคน
“ท่านรัฐมนตรีหลี่ มา… มาตั้งแต่เมื่อไรคะ?” หลิงเอ๋อร์ถามโสว่อี้
เขาเคยเป็นหัวหน้าของหลิงเอ๋อร์ ถึงหลิงเอ๋อร์จะลาออกมาแล้ว เธอก็ยังรู้สึกอึดอัดใจที่ได้เจอเขา
“หลิงเอ๋อร์ เรามาที่นี่เพื่อพบกับคุณเฉิน!”
เขาชี้ไปที่อู๋ฉีและกล่าวว่า “นี่คุณจ้าว เขามาจากจิงตู”
“คุณจ้าวครับ นี่คือหลานสาวของคุณกู่ เธอเคยเป็นมือขวาของผมแต่ตอนนี้ลาออกไปแล้ว”
โสว่อี้ยิ้มอายๆ เมื่อเขาแนะนำทุกคนให้รู้จักกัน
เมื่อหลิงเอ๋อร์ได้ยินว่าอู๋ฉีเป็นคนใหญ่คนโตมาจากจิงตู เธอรีบวางของในมือและเข้าไปหาเขา “คุณจ้าว ยินดีที่ได้พบค่ะ”
“ฮ่าๆๆ คุณคือหลานสาวของคุณกู่เหรอเนี่ย ดีใจที่ได้เจอนะ” อู๋ฉีพูดและหัวเราะเสียงดัง
“เฉินผิงอยู่บ้านหรือเปล่า?”
อวี่ฉีรู้สึกสับสนเล็กน้อยที่มีแขกมาที่บ้าน แต่ไร้เงาของเฉินผิง
“คุณซู แม่บ้านของคุณเฉินบอกให้พวกเรารอ แต่เขาก็ยังไม่มาเลย นี่ก็รอมาเกินสิบนาทีแล้วด้วยครับ” โสว่อี้พูดขึ้น น้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยความไม่พอใจ
อวี่ฉีไม่ใช่คนโง่ เธอเข้าใจเฉินผิงดี เขาคงมีเหตุผลบางอย่างที่ปล่อยให้คนพวกนี้ต้องรอ
“ถ้าเฉินผิงบอกอย่างนั้น ฉันแน่ใจว่าเขาคงยุ่งอยู่กับเรื่องสำคัญจริงๆ ค่ะ ท่านรัฐมนตรีหลี่ นั่งก่อนเถอะค่ะ เราขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่”
อวี่ฉีไม่อยากเข้าไปวุ่นวายกับการตัดสินใจของเฉินผิงและอยากจะหนุนเขาในทุกๆ เรื่อง อีกอย่าง เธอก็ไม่อยากเถียงกับเขาว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันผิดหรือถูก
อู๋ฉีมองไปที่อวี่ฉีและถามโสว่อี้ว่า “โสว่อี้ นี่คือ…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...