เสี่ยวลี่สั่นสะท้านเมื่อเฉินผิงจ้องมาที่เขา เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนได้เห็นก้นบึ้งของนรกเมื่อได้เห็นสายตาของเฉินผิงที่มองมา
“ถอยไป!”
อู๋ฉีเอ็ดเสี่ยวลี่ ใบหน้าของชายหนุ่มถอดสีและมีแววโทสะ แต่กระนั้นเขาก็ถอยไปยืนอยู่ข้างหลังอู๋ฉีอย่างว่าง่าย
ลึกๆ ในใจ เสี่ยวลี่รู้สึกอับอายที่เขาตัวสั่นเมื่อเฉินผิงมองมาด้วยสายตาเย็นชา อารมณ์ของเขาพุ่งพล่านด้วยความโกรธ เขาส่งสายตาคมกริบไปที่เฉินผิง
“ท่านรัฐมนตรีหลี่ ขอโทษที่ให้รอนานครับ ผมเพิ่งทำงานเสร็จ” เฉินผิงพูดกับโสว่อี้อย่างเฉยเมย
“คุณเฉิน คนที่ผมบอกคุณ เขาคือ…”
อู๋ฉีลุกขึ้นยืนทันทีและแนะนำตัวเอง “ผม จ้าวอู๋ฉี รัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรมแห่งจิงตู เป็นเกียรติที่ได้พบกับชายหนุ่มที่ประสบความสำเร็จอย่างน่าทึ่งในอายุเพียงเท่านี้ครับ”
เฉินผิงผงะไปเล็กน้อย เพราะเขาไม่ได้คิดว่าแขกคือคนที่มีอิทธิพลจากกระทรวงยุติธรรมแห่งจิงตู
เขารู้ดีอยู่แก่ใจว่ากระทรวงยุติธรรมแห่งจิงตูนั้นสามารถควบคุมกระทรวงยุติธรรมทั่วประเทศได้ และนั่นทำให้โสว่อี้ผู้มาจากกระทรวงยุติธรรมแห่งเสิ่งเฉิงและเจียงเป่ยนั้น เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของอู๋ฉี
“ท่านรัฐมนตรีจ้าว ชมผมมากเกินไปแล้วครับ” เฉินผิงยิ้มบางๆ
อู๋ฉีเสริมพร้อมรอยยิ้ม “ไม่เลยครับ คุณเป็นคนแรกที่กล้าพอจะฆ่าลูกชายคนโตของบ้านตระกูลฉินในจิงตูได้ คุณอาจจะฆ่าเขาไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าตระกูลฉินมีอำนาจในจิงตูมากแค่ไหน แต่ยังไงผมก็ประทับใจในความกล้าของคุณทั้งที่อายุเพียงเท่านี้!”
เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น “คุณมาที่นี่เพราะพวกตระกูลฉินงั้นเหรอครับ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...