หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5176

ม่อชิงหยุนนึกอยากให้พื้นดินสูบตัวเธอลงไปเลย เธอไม่เคยรู้สึกอับอายขนาดนี้มาก่อน

ฮั่วจิงจิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เงยหน้าขึ้นมองเฉินผิง แม้จะอายอยู่บ้าง แต่เธอก็พูดอย่างแน่วแน่ “ถ้ามันช่วยทุกคนได้... ข้าก็ยินดี”

เมื่อฮั่วจิงจิงตกลง ม่อชิงหยุนก็กัดริมฝีปากและพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิม

เฉินผิงไม่พูดอะไรอีก ปลายนิ้วลูบไล้ไปตามหน้าผาก แสงสีทองจากหอสะกดมารสว่างวาบ ปกคลุมทั้งสามคน

เมื่อเสียงหัวเราะของหูหม่าซือจางหายไป พวกเขาก็ยืนอยู่ในห้องโถงด้านในหอคอยแล้ว

พลังวิญญาณของที่นี่หนาแน่นกว่าภายนอกเป็นร้อยเท่า มณีสวรรค์กองเกลื่อนกลาดบนพื้น เปล่งแสงอ่อนๆ ออกมา และเตียงตรงกลางปูพื้นด้วยมรกตพันปีที่หล่อเลี้ยงพลังวิญญาณได้

“ไม่ต้องกลัว”

เฉินผิงกุมมือพวกเธอไว้ ความอบอุ่นจากสายเลือดมังกรทองไหลผ่านฝ่ามือของเขา “สงบจิต ปล่อยให้พลังวิญญาณของคุณตามพลังของผม”

หญิงสาวหลับตาลง รู้สึกถึงไออุ่นสีทองที่ค่อยๆ ไหลซึมเข้าสู่ร่างกาย

ตอนแรกพวกเธอรู้สึกตึง แต่เมื่อสายธารสัมผัสบาดแผลที่ซ่อนอยู่ในเส้นลมปราณ ความรู้สึกเย็นสบายก็แผ่ขยายไปทั่ว ร่างกายของพวกเธอค่อยๆ ผ่อนคลาย

เฉินผิงนั่งขัดสมาธิ วางพวกเธอลงข้างๆ ฝ่ามือกดเบาๆ ที่จุดชีพจร

เขาใช้จิตตวิสุทธิปลุกพลังแห่งสายเลือดมังกรทอง ถักทอเส้นด้ายสีทองขนาดเล็กสองเส้นที่สอดเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวแต่ละคน

ทุกจุดที่เส้นด้ายสีทองเคลื่อนผ่าน ไอเย็นยะเยือกจะละลายหายไปราวกับหิมะใต้แสงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิ พร้อมกับเสียงฟู่เบาๆ

หญิงสาวทั้งสองครางเล็กน้อย ขณะที่คลื่นความอบอุ่นเบ่งบานในจุดชีพจร และพลังวิญญาณที่ถูกปิดกั้นก็พุ่งทะยานผ่านเส้นลมปราณ

“ตอนนี้ล่ะ!” เฉินผิงกระซิบ ชี้นำรัศมีของพวกเธอให้ผสานเข้ากับสายเลือดมังกรทองของเขา

ชั่วพริบตานั้น ร่างทั้งสามก็ถูกห่อหุ้มด้วยสีทอง มังกรขดตัวท่ามกลางแสงจ้า และมีดอกไม้บานอยู่ตรงกลาง