หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5176

ม่อชิงหยุนนึกอยากให้พื้นดินสูบตัวเธอลงไปเลย เธอไม่เคยรู้สึกอับอายขนาดนี้มาก่อน

ฮั่วจิงจิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เงยหน้าขึ้นมองเฉินผิง แม้จะอายอยู่บ้าง แต่เธอก็พูดอย่างแน่วแน่ “ถ้ามันช่วยทุกคนได้... ข้าก็ยินดี”

เมื่อฮั่วจิงจิงตกลง ม่อชิงหยุนก็กัดริมฝีปากและพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิม

เฉินผิงไม่พูดอะไรอีก ปลายนิ้วลูบไล้ไปตามหน้าผาก แสงสีทองจากหอสะกดมารสว่างวาบ ปกคลุมทั้งสามคน

เมื่อเสียงหัวเราะของหูหม่าซือจางหายไป พวกเขาก็ยืนอยู่ในห้องโถงด้านในหอคอยแล้ว

พลังวิญญาณของที่นี่หนาแน่นกว่าภายนอกเป็นร้อยเท่า มณีสวรรค์กองเกลื่อนกลาดบนพื้น เปล่งแสงอ่อนๆ ออกมา และเตียงตรงกลางปูพื้นด้วยมรกตพันปีที่หล่อเลี้ยงพลังวิญญาณได้

“ไม่ต้องกลัว”

เฉินผิงกุมมือพวกเธอไว้ ความอบอุ่นจากสายเลือดมังกรทองไหลผ่านฝ่ามือของเขา “สงบจิต ปล่อยให้พลังวิญญาณของคุณตามพลังของผม”

หญิงสาวหลับตาลง รู้สึกถึงไออุ่นสีทองที่ค่อยๆ ไหลซึมเข้าสู่ร่างกาย

ตอนแรกพวกเธอรู้สึกตึง แต่เมื่อสายธารสัมผัสบาดแผลที่ซ่อนอยู่ในเส้นลมปราณ ความรู้สึกเย็นสบายก็แผ่ขยายไปทั่ว ร่างกายของพวกเธอค่อยๆ ผ่อนคลาย

เฉินผิงนั่งขัดสมาธิ วางพวกเธอลงข้างๆ ฝ่ามือกดเบาๆ ที่จุดชีพจร

เขาใช้จิตตวิสุทธิปลุกพลังแห่งสายเลือดมังกรทอง ถักทอเส้นด้ายสีทองขนาดเล็กสองเส้นที่สอดเข้าไปในร่างกายของหญิงสาวแต่ละคน

ทุกจุดที่เส้นด้ายสีทองเคลื่อนผ่าน ไอเย็นยะเยือกจะละลายหายไปราวกับหิมะใต้แสงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิ พร้อมกับเสียงฟู่เบาๆ

หญิงสาวทั้งสองครางเล็กน้อย ขณะที่คลื่นความอบอุ่นเบ่งบานในจุดชีพจร และพลังวิญญาณที่ถูกปิดกั้นก็พุ่งทะยานผ่านเส้นลมปราณ

“ตอนนี้ล่ะ!” เฉินผิงกระซิบ ชี้นำรัศมีของพวกเธอให้ผสานเข้ากับสายเลือดมังกรทองของเขา

ชั่วพริบตานั้น ร่างทั้งสามก็ถูกห่อหุ้มด้วยสีทอง มังกรขดตัวท่ามกลางแสงจ้า และมีดอกไม้บานอยู่ตรงกลาง

เฉินผิงถอนมือออกพร้อมกับยิ้ม แม้ว่าจะเสียพลังมังกรทองไปเล็กน้อย แต่เขาก็รู้สึกบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น “เห็นไหม ผมไม่ได้ฉวยโอกาสกับพวกคุณ”

แก้มของฮั่วจิงจิงแดงก่ำ เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาซุกซน โดยไม่รู้เลยว่าแววตานั้นน่าหลงใหลเพียงใด

ฮั่วจิงจิงก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขนของเธอไว้ เสียงสั่นเล็กน้อย “เจ้าแทบทำให้เราหมดแรง ทำเอาระบมทั้งตัว”

เฉินผิงลูบมือเบาๆ ด้วยสายตาอ่อนโยน “พักสักหน่อย เดี๋ยวก็หายดี”

ทั้งสามหัวเราะพร้อมกัน ความเขินอายก่อนหน้านี้กลายเป็นความใกล้ชิด

เมื่อก้าวออกจากหอสะกดมาร หูหม่าซือก็สัมผัสได้ถึงรัศมีที่เปลี่ยนไป และดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง

“คุณพระคุณเจ้า! ขั้นเซียนพเนจรระดับหก”

เขาขยี้ตา จ้องมองหญิงสาวทั้งสองด้วยความทึ่ง “เฉินผิง วิชารักษาของเจ้าสุดยอดจริงๆ เยียวยาโรคภัยได้ แถมยังยกระดับบำเพ็ญเพียรขึ้นไปอีกขั้นด้วย บอกมาตามตรง พวกนางสูบเจ้าจนตัวแห้งเลยใช่ไหม”