หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5196

ความเจ็บปวดและความเหลือเชื่อปรากฎในแววตาของหูหม่าซือ เขากำหมัดแน่นจนเล็บจิกฝ่ามือ เลือดไหลซึมผ่านนิ้วมือและหยดลงพื้น เขาเตรียมใจไว้แล้ว แต่พอได้รู้ความจริงกลับทำให้เขาใจสลาย

เฉินผิงวางมือบนไหล่ที่สั่นเทาของหูหม่าซือเพื่อปลอบโยน จากนั้นก็หันไปถามผู้อาวุโส “บันทึกโบราณกล่าวถึงเบาะแสหรือวิชาเฉพาะตัวที่คนชุดดำเหล่านั้นใช้บ้างไหม”

ชายชราส่ายหัว “บันทึกไว้น้อยมาก แค่ระบุว่านักฆ่าเหล่านั้นโหดเหี้ยม แข็งแกร่งอย่างน่าประหลาดและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ทุกฝักฝ่ายในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสี่ต่างสืบหาพวกเขา แต่ทุกอย่างก็เงียบหายไป”

เฉินผิงขมวดคิ้วขณะที่เขาจมดิ่งในความคิด กลุ่มคนปริศนา... มือสังหารลึกลับ... ทุกร่องรอยสาบสูญไปหมด ความลับอะไรกันที่ถูกฝังไว้และไม่มีใครกล้าพูดถึง?

“ดูท่าเรื่องนี้จะมีเงื่อนงำ” หยูเย่วพูดแผ่วเบา พลางเหลือบมองจากใบหน้าที่เจ็บปวดของหูหม่าซือและสีหน้าครุ่นคิดของเฉินผิง “ภูเขานี้คงเป็นดินแดนบรรพชนของตระกูลเจ้าแน่ ตามที่สัญญาไว้ เราจะชดใช้ให้ หากเจ้าต้องการฟื้นฟูตระกูลหูหม่า ข้าจะแบ่งพื้นที่ให้ หากเจ้าเลือกที่จะขุดคุ้ยความจริงเบื้องหลังการสังหารหมู่ ข้าจะให้ทั้งทรัพยากรและเบาะแสแก่เจ้า”

หูหม่าซือเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำลุกโชนด้วยความมุ่งมั่น “ข้าต้องการแค่คำตอบ ใครกวาดล้างตระกูลของข้า จนกว่าจะได้ชดใช้ด้วยเลือด ข้าจะไม่เลิกรา!”

เสียงของเขาเบาลง แต่แฝงไปด้วยความเยือกเย็นที่แผ่ไปทั่วห้องโถงใหญ่

หยูเย่วยิ้ม “แต่ข้าอยากให้ตอบแทนด้วยความช่วยเหลือ”

“ช่วยเรื่องอะไร?”

“ไปเอาของมาให้ข้า” เธอพูด สายตาของเธอเปลี่ยนเป็นมืดมนและเหม่อลอย “ลึกเข้าไปในเขาเก้าอสรพิษ มีซากปรักหักพังโบราณที่เราเรียกว่าสุสานมาร วัตถุโบราณล้ำค่าของพวกเรายังคงฝังอยู่ที่นั่น แต่ผู้พิทักษ์สุสานขับไล่พวกเราออกมา จงนำมันมาให้ แล้วข้าจะฟื้นฟูดินแดนของเจ้า และมอบความช่วยเหลือตามที่เจ้าต้องการ”