หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5204

ขณะที่เฉินผิงเดินช้าๆ รอบประตูหินมหึมา เขาก็พบอักขระเลือนรางซ่อนอยู่ในรอยต่อ ตรงกับอักขระของเผ่ามนุษย์ที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ในทางเดิน

“ดูเหมือนว่าทางเดียวที่จะผ่านเข้าไปได้คือใช้วิชาเครื่องราง” เขาพูดพลางมองไปด้านหลัง “มรดกของบรรพบุรุษคุณ มันบอกวิธีถอนอาคมมารหรือเปล่า?”

หูหม่าซือหลับตาลงและนึกถึงความรู้ที่จารึกส่งเข้ามาในจิตของเขา หัวใจเต้นแรงขึ้นครู่หนึ่ง เปลือกตาของเขาเบิกกว้างขึ้นอย่างมั่นใจ “เจอแล้ว! เครื่องรางพลังหยินหยาง! แสงสว่างต้านความมืด ความมืดต้านแสงสว่าง เมื่อรวมกันจะลบล้างรัศมีอันชั่วร้ายของมาร”

เขาดึงยันต์เปล่าๆ สองแผ่นออกจากเสื้อคลุม ส่งพลังวิญญาณผ่านปลายนิ้ว วาดอักขระแสงสีทองขึ้นมา จากนั้นก็สร้างเครื่องรางสีดำสนิทอีกอันหนึ่ง อันสีทองเปล่งประกายด้วยพลังหยางร้อนแรง ขณะที่อันสีดำแผ่พลังหยิน

“เฉินผิง ระหว่างนี้ช่วยคุ้มกันให้ด้วย”

หูหม่าซือแปะเครื่องรางทองลงด้านซ้ายของประตู และสีดำลงทางขวา นิ้วของเขาประสานกัน ขณะที่ริมฝีปากพึมพำคาถาโบราณ

สีทองและสีดำสว่างวาบขึ้นทันที ผสานรวมเป็นวงกลมหยินหยางที่หมุนช้าๆ และจมลงไปในหินราวกับแสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงบนผิวน้ำ

ใบหน้าปีศาจที่สลักไว้บนประตูคำรามด้วยความโกรธ แสงสีแดงสาดส่องใส่วงกลมหยินหยาง และประตูทั้งบานสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจนฝุ่นผงฟุ้งกระจาย

ทันใดนั้นใบหน้าปีศาจหินก็แยกเป็นสองแฉก พ่นหมอกสีดำที่ลอยมาทางหูหม่าซือ

ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลง พริบตานั้นกระบี่พิฆาตมังกรก็เปล่งเสียงร้อง ปราณดาบโค้งสีทองก่อตัวเป็นโล่ตรงหน้าหูหม่าซือ สลายควันดำออกไป “พยายามต่อไป ผมจะคุ้มกันให้เอง!”

หมอกดำที่แหลกสลายรวมกันเป็นฝูงค้างคาวที่เกิดจากรัศมีมาร แต่ละตัวดำสนิท ดวงตาสีแดงเพลิงลุกโชน พวกมันพุ่งเข้าใส่ทั้งสอง

เฉินผิงพ่นลมหายใจเย็นชา พลังสีทองอ่อนแผ่ออกจากตัวเขา ห่อหุ้มชายทั้งสองไว้ในเกราะโปร่งแสง เหล่าค้างคาวจิกกัดส่งเสียงขู่ฟ่อ และสลายกลายเป็นเถ้าถ่านเมื่อปะทะกับเกราะ

หูหม่าซือไม่แม้แต่จะเหลือบมอง มือของเขาขยับเร็วขึ้น เครื่องรางพลังหยินหยางเปล่งประกายเจิดจ้าจนทางเดินเป็นสีขาว