“หัวหน้าซู่ วันนี้ก็เย็นมากแล้วนะ อีกอย่าง คุณเฉินก็ยังไม่ได้เตรียมตัวเลย คุณค้างที่หงเฉิงสักคืนหนึ่งก่อนเถอะ”
จ่านถังหันไปมองซู่ชีเม่าและถามขึ้น
“ไม่มีทาง ผมถูกสั่งให้รีบพาเขาไปยังตะวันตกเฉียงใต้ ผมไม่ได้รับคำสั่งมาให้นอนค้างคืนที่นี่!”
ชีเม่าหันหลังเดินกลับไปยังรถของเขาเมื่อพูดจบ ขณะที่เดินกลับไปเขาก็พึมพำกับตัวเอง “ลูกบ้านตระกูลไป๋กลายเป็นคนรับใช้ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ?”
“คุณ...” จ่านถังโมโหที่ได้ยินอย่างนั้น แต่ชีเม่าก็เดินกลับไปที่รถแล้ว
“คุณเฉิน คุณจะ…” จ่านถังหันมามองเฉินผิง
“ให้ผมเปลี่ยนชุดสักครู่นะ แล้วเดี๋ยวเราออกเดินทางกันเลย!” เฉินผิงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และเรียกอวี่ฉีมาบอกลา จากนั้นเขาก็พร้อมจะออกเดินทางไปกับจ่านถัง
“ขอโทษนะ แต่รถเราเต็มแล้ว เอารถของคุณไปเองเถอะ!”
ชีเม่ากดกระจกลงมาพูดอย่างเย็นชา
ดูเหมือนว่าชีเม่าจะไม่ยินดีเดินทางไปที่ตะวันตกเฉียงใต้กับเฉินผิง เขาต้องทำอย่างนั้นเพียงเพราะเขาไม่กล้าขัดคำสั่งจากท่านรัฐมนตรี
เฉินผิงยิ้ม “จ่านถัง คุณขับนะ!”
จ่านถังพยักหน้า และเขาก็ขับรถพาเฉินผิงไปทางตะวันตกเฉียงใต้
ด้วยเหตุนั้น รถสี่คันจึงเร่งรีบไปยังที่หมาย ไม่นานนักฟ้าก็มืด แต่ชีเม่าก็ดูเหมือนจะไม่หยุดพักรถ
“คุณเฉิน เราจะทำยังไงกันดีครับ? ชีเม่าหยาบคายมากเลย ถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของเขา เขาคงไม่มีตำแหน่งขึ้นมาในกระทรวงแน่ๆ ไม่มีใครชอบเขาเลย…” จ่านถังพูดกับเฉินผิงเมื่อเห็นว่ารถที่ขับอยู่ข้างหน้าไม่มีคันไหนหยุดรถเลย
“ตามเขาไป เราจะไม่หยุดถ้าพวกเขาไม่หยุด ถ้าคุณเหนื่อย เดี๋ยวผมขับแทน” เฉินผิงตอบอย่างสงบนิ่ง
เขารู้สึกมีพลังไหลเข้าไปในร่างกายเขา และความเหนื่อยล้าก็หายไป เขารู้ว่าเฉินผิงได้ถ่ายทอดพลังมาให้เขา ความรู้สึกตื่นตัวถาโถมเข้าใส่จ่านถัง และเขาก็รู้สึกประทับใจมาก เหมือนว่าที่คุณปู่พูดนั้นจะเป็นเรื่องจริง เฉินผิงคือผู้บ่มเพาะพลังชี่อย่างแท้จริง
จ่านถังไม่รู้เลยว่าพวกเขาขับรถกันมานานขนาดไหน แต่เขาสังเกตเห็นพระอาทิตย์เริ่มขึ้นมาแล้ว แต่รถของชีเม่าก็ยังขับต่อไปไม่หยุด พวกนั้นไม่ต้องกินข้าวกันหรือไง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...