“คุณเฉิน คุณบาดเจ็บตรงไหนเหรือเปล่า?” จ่านถังถาม
เฉินผิงส่ายหน้าและชี้ไปที่รถ “ไปดูในรถคันนั้นซิ!”
“ครับ!” ไม่รอช้า จ่านถังรีบวิ่งไปที่รถคันนั้น
หญิงสาวคนหนึ่งอยู่ในรถเบนซ์ ถุงลมนิรภัยแตกออกมา ผู้หญิงคนนั้นเอนลงมาพิงพวงมาลัยรถ และดูเหมือนเธอหมดสติไป
จ่านถังใช้กำลังเปิดประตูรถแล้วพาเธอออกมา
หญิงสาวอายุน่าจะราวยี่สิบกว่า เธอสวมชุดกระโปรงสีฟ้า มีคราบเลือดอยู่เต็มไปหมด หน้าของเธอซีดเผือด
เฉินผิงเดินเข้าไปดู และวางมือลงบนมือของหญิงสาว คลื่นพลังชี่ก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของเธอ จากนั้นเธอก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น
เธอถอยหนีด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นจ่านถังและเฉินผิง เธอผุดลุกขึ้นยืนทันทีและถอยออกห่างจากพวกเขา
“คุณครับ ไม่ต้องกลัว รถคุณเกิดอุบัติเหตุ เราเป็นคนช่วยคุณออกมา!” จ่านถังรีบอธิบายทันที
หญิงสาวมองไปยังรถที่พังยับและพยายามนึกให้ออกว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่กี่วินาทีต่อมา ดูเหมือนเธอจะรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย “ขอบคุณค่ะ ตอนนั้นฉันคงหลับในแน่เลย!”
“ผมดูอาการคุณแล้ว ร่างกายก็ไม่ได้เป็นอะไร มีแค่รอยถลอกเล็กๆ น้อยๆ ลองโทรตามคนมาช่วยดูนะครับ!” เฉินผิงกล่าวและหันไปหาจ่านถัง “ไปกันเถอะ!”
“รอเดี๋ยวค่ะ!” หญิงคนนั้นรีบตะโกนออกมาหยุดเฉินผิงและจ่านถัง “โทรศัพท์ฉันเสีย ฉันคงโทรตามใครไม่ได้ ขอถามได้ไหมว่าพวกคุณกำลังไปไหนกันเหรอคะ?”
“เมืองไป่ไห่ครับ!” จ่านถังตอบ
“ดีเลย ฉันมาจากเมืองไป่ไห่ พวกคุณให้ฉันติดรถไปด้วยได้ไหม? ฉันจะจ่ายให้…” หญิงคนนั้นถาม
“เรามีธุระต้องทำครับ อาจจะไม่สะดวก คุณยืนรอความช่วยเหลืออยู่ที่นี่เถอะ!”
พูดจบ เฉินผิงก็ขึ้นรถทันที
เฉินผิงคลี่ยิ้มออกมา เขารู้ว่าหญิงสาวคนนี้พูดแบบนั้นเพื่อเอาใจพวกเขา เด็กสาวอายุยี่สิบอย่างเธอเนี่ยนะจะมารู้เรื่องโหงวเฮ้ง? ไม่น่าใช่หรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...