หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 523

“บ้านผมอยู่ในจิงตู!” จ่านถังคลี่ยิ้ม

“เหรอคะ คิดว่าพวกคุณมาจากทางตะวันตกเฉียงใต้เหมือนกันซะอีก จิงตูอยู่ห่างจากที่นี่มากเลยนะคะ มาทำอะไรกันที่เมืองไป่ไห่เหรอคะ? มาเที่ยวกันเหรอ?”

เมิ่งเฉินสงสัย

“ครับ!” จ่านถังพยักหน้าเพราะไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี

“หลังจากที่ซีหนานส๋วนเยว่เปิดสถานตากอากาศน้ำพุร้อน นักท่องเที่ยวมากมายก็หลั่งไหลมาเที่ยวกัน ฉันได้ยินว่าน้ำพุร้อนที่นั่นช่วยรักษาโรคได้ด้วยนะคะ มะเร็งก็รักษาได้ ฉันไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า ไม่เคยไปที่นั่นเหมือนกัน!” เมิ่งเฉินกล่าว

“คุณรู้จักซีหนานส๋วนเยว่ด้วยเหรอ?” เฉินผิง ที่เงียบมาตลอดทาง เบิกตากว้างทันทีและถามไปยังเมิ่งเฉิน

ว่ากันตามเหตุผล คนธรรมดาไม่ควรจะรู้เรื่องของซีหนานส๋วนเยว่ แต่ทำไมพวกเขาถึงเปิดสถานตากอากาศล่ะ?

“ฉันต้องรู้จักสิคะ ทุกคนในไป่ไห่รู้จักกันหมดแหละ ไม่ใช่แค่มีน้ำพุร้อนนะคะ แต่ยังมีวิหารให้คนเข้าไปสวดภาวนาขอพร และยังมีอาจารย์ที่เก่งเรื่องการทำนายด้วยค่ะ แต่พ่อของฉันบอกว่ามันเป็นแค่กลลวงแหกตาชาวบ้าน เขาห้ามไม่ให้ฉันไปที่นั่น!” เมิ่งเฉินอธิบาย

เฉินผิงพยักหน้าน้อยๆ และเงียบไปอีกครั้ง ดูเหมือนว่าคนทั่วไปจะเห็นซีหนานส๋วนเยว่เป็นแค่สถานที่ท่องเที่ยวทั่วไป แต่สิ่งที่มันเป็นจริงๆ นั้น เชื่อได้เลยว่าไม่มีใครรู้อย่างแน่นอน

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ตอบอีกแล้ว เมิ่งเฉินก็กลอกตาใส่เขาและทำหน้าไม่พอใจ เธอหันมาหาจ่านถังแทน “คุณยังไม่บอกชื่อคุณเลย ไหนๆ คุณก็ไปที่ไป่ไห่แล้ว พวกคุณจะไปที่ซีหนานส๋วนเยว่ไหม? ดูจากหน้าตาคุณ ถึงจะไม่ได้ดูหนุ่มมาก แต่ฉันว่าคุณต้องยังไม่มีแฟนแน่เลย!”

“ผมชื่อไป๋จ่านถัง ใช่แล้ว พวกผมกำลังไปที่ซีหนานส๋วนเยว่ และก็จริงที่ผมยังไม่มีแฟน” จ่านถังยิ้มและยั่วเย้า “แล้วคุณพูดจริงหรือเปล่าที่ว่าเก่งเรื่องโหงวเฮ้งน่ะ?”

“ใช่สิ พ่อฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องโหงวเฮ้งในไป่ไห่ ใครๆ ก็เรียกเขาว่า ‘ศาสดาเซิน’ แค่เหลือบตามองเขาก็บอกได้เลยว่าคนๆ นั้นเป็นยังไง และมีภูมิหลังยังไงบ้าง!” เมิ่งเฉินโอ้อวดด้วยความภูมิใจ

“เก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?” จ่านถังรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา ถ้าพ่อเธอเก่งขนาดนั้นจริงๆ เขาก็คงเป็นศาสดาตามที่ใครเรียกกันนั่นแหละ

“คนดังเหรอ?” จ่านถังจ้องไปที่เฉินผิงด้วยท่าทีสับสน ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่ามีคนดังมาชอบเฉินผิงด้วย!

ถึงเฉินผิงจะหลับตาอยู่ แต่เขาก็ประหลาดใจ คนดังที่เมิ่งเฉินพูดถึงคงจะเป็นซ่งเถี่ย บอกได้เลยว่าเธอต้องมีใจให้ฉันตั้งแต่อยู่ด้วยกันในเมืองเฟิง