หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 524

ถึงแม้เฉินผิงจะหลับตาอยู่ แต่ก็เหมือนเขามองเห็นทุกอย่าง

จ่านถังรวมสติแล้วตั้งใจขับรถต่อไป

“จ่านถัง ฉันบอกได้เลยนะว่าคุณมาจากตระกูลที่ร่ำรวย ต่างจากชายคนนี้ที่น่าจะเป็นกำพร้า ทำไมถึงมาสนิทได้กันล่ะ?”

เมิ่งเฉินสลัดคำถามนี้ออกจากหัวไม่ได้

ยังไม่ทันที่เมิ่งเฉินจะพูดจบประโยค บรรยากาศในรถก็เย็นยะเยือก รังสีแห่งความตายดูเหมือนจะปรากฏขึ้นมาเฉยๆ

เมิ่งเฉินสังเกตว่าเฉินผิงลืมตาขึ้นมาแล้ว เขาหันมาจ้องหน้าเมิ่งเฉินอย่างดุดัน เมิ่งเฉินจึงหุบปากทันทีพร้อมกับตัวที่สั่นเทา

พอเฉินผิงถอนสายตาจากเธอและกลับไปนั่งพิงเบาะเหมือนเดิม บรรยากาศในรถก็คลายความตึงเครียดลงไป

เมิ่งเฉินถึงกับพูดไม่ออก เธอมองไปที่เฉินผิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

รถของพวกเขายังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักก็เห็นรถของชีเม่าและพวกที่เหลือจอดอยู่ริมถนน พวกเขาออกมาจากรถ บ้างก็หาอะไรทาน บ้างก็สูบบุหรี่อยู่

เมื่อเห็นรถของเฉินผิง ชีเม่าก็เดินเข้ามาหา เขามีสีหน้าไม่ค่อยพอใจเมื่อกล่าวว่า “พวกคุณมัวทำอะไรกันอยู่? เราตั้งนานแล้ว ไม่รู้เหรอว่าเวลามีค่ามากแค่ไหน? ผมมีเรื่องเยอะแยะมากมายให้ต้องทำนะ ถ้าเกิดไม่ใช่คำสั่งของท่านรัฐมนตรีจ้าว ผมคงทิ้งพวกคุณไว้กลางทางแล้ว!”

ชีเม่าค่อนขอดเฉินผิงและจ่านถังด้วยท่าทางหยาบคาย

เฉินผิงไม่สนใจเขา แต่จ่านถังขมวดคิ้วแน่น จ่านถังรู้ดีว่าชีเม่าเป็นคนหยาบคาย เขาจึงไม่อยากมีปัญหาอะไรกับชีเม่า

ระหว่างนั้น เมิ่งเฉินที่นั่งมาข้างหลังก็กดกระจกลงมา “พูดอย่างนี้ได้ไง? พวกเขามาช้าเพราะหยุดช่วยชีวิตฉันอยู่ มีอะไรข้องใจก็มาคุยกับฉันได้นะ”

ชีเม่าอึ้งไปพักหนึ่งเมื่อเห็นว่ามีหญิงสาวนั่งอยู่ในรถด้วย เขามองเมิ่งเฉินก่อนจะเบนสายตามายังเฉินผิงและจ่านถังอีกครั้ง “เราต้องไปถึงไป่ไห่ก่อนฟ้ามืด รีบออกเดินทางกันได้แล้ว!”

พอชีเม่าหันหลังและกำลังจะเดินจากไป เมิ่งเฉินก็เรียกเขา “เดี๋ยวสิ!”

“มีอะไรอีกล่ะ?” ชีเม่าจ้องหน้าเธอ

โครม!