หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5232

ภายในห้องโถงใหญ่ของวังมารทมิฬ ดวงตาสีเงินของหยูเยว่ดูร้อนรน เธอเดินอยู่เบื้องหน้าบัลลังก์กระดูกสีดำ เธอส่งคนนับไม่ถ้วนออกตามล่าเฉินผิงและหูหม่าซือ แต่ทุกคนกลับมามือเปล่า ความเยือกเย็นของเธอเริ่มหายไป

“พวกเจ้ามันไร้ประโยชน์!”

เธอด่าทอรุนแรงและฟาดฝ่ามือลงบนโต๊ะหิน ถ้วยกระเบื้องเคลือบบอบบางแตกละเอียด ชากระจายไปทั่วพื้นหินอ่อน “เรามีนักรบมากมาย แต่พวกเจ้าหาคนแค่สองคนไม่เจอ แบบนี้ข้ายังต้องเก็บพวกเจ้าไว้ใช้งานอยู่อีกหรือ”

ไม่นานมานี้เธอและกับพรรคพวกขึ้นไปถึงชั้นห้า แต่กลับพบว่าพลังของตนแทบไม่มีค่าอะไรเลยบนนั้น หยูเยว่เกือบเอาตัวไม่รอด พวกเขารีบหนีกลับมาที่ชั้นสี่ด้วยความอับอาย และเชื่อว่าเฉินผิงและหูหม่าซือคงหนีกลับมาแล้วเช่นกัน

เธอกระจายหน่วยลาดตระเวนไปทั่วทุกหุบเหวและช่องเขาทุกแห่ง แต่ก็ยังไร้วี่แวว

สมุนของเธอคุกเข่าใต้เงาของบัลลังก์ ตัวสั่นระริก

“องค์หญิง เฉินผิงและหูหม่าซือกลับมาแล้ว” ทหารยามคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก “พวกมันพาชายอีกคนมาด้วย และกำลังบุกฝ่าประตูวัง!”

“อะไรนะ?” ริมฝีปากสีม่วงของหยูเยว่อ้าค้างด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ข้าตามล่าพวกมันอยู่ แต่กลับมาหาเองถึงที่เลยหรือนี่”

“พวกมันอยู่นอกกำแพงวัง” ทหารยามพูดตะกุกตะกัก

“เรียกรวมพล” หยูเยว่สั่ง เสียงของเธอเย็นชา “ให้ศิษย์ทุกคนมารวมกันทันที เราจะเผชิญหน้ากับพวกมัน”

ไม่นานจากนั้น เหล่านักรบมารทมิฬก็ยืนเรียงแถวในวัง ธงสีแดงสะบัดอยู่เหนือศีรษะ

เงาสามร่างร่วงลงมาจากก้อนเมฆราวดาวตก ลงที่เบื้องหน้ากองทหาร เฉินผิงดูสงบนิ่ง หนานป้าเถียนร่างบึกบึนและหูหม่าซือที่ยิ้มแย้ม

เขาชักกระบี่พิฆาตมังกร แสงสีทองสะบัดผ่านอากาศ ขณะที่พลังขั้นเซียนพเนจรระดับเจ็ดแผ่ไปทั่วสนามรบราวกับคลื่น

หูหม่าซือยืนอยู่ห่างๆ พร้อมหรี่ตาลง มือจับเครื่องรางที่ซ่อนอยู่ในเสื้อ เขาจะลงมือทันทีที่หยูเยว่พยายามหนี ชะตากรรมของเธออยู่ในกำมือเขาแล้ว

หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป วังของข้าคงล่มสลายในวันนี้ ความตื่นตระหนกผุดในแววตาของหยูเยว่ แต่ความเย่อหยิ่งกลบความกลัวของเธอ เธอพุ่งเข้าใส่เฉินผิงฉับพลัน ใช้ความมุ่งมั่นสะกดความลังเล

“ขอดูฝีมือของเจ้าหน่อยเถอะ!” เธอร้อง แส้ของเธอสะบัดเปรี๊ยะราวกับงู เฉินผิงพุ่งเข้าใส่ตรงๆ เหล็กกล้าปะทะกับแส้หนัง ประกายไฟสีทองและแดงเข้มพุ่งกระจายดังกึกก้อง ขณะที่ทั้งสองผลัดกันรุกรับด้วยความเร็วสูง

หยูเยว่อยู่ที่ขั้นเซียนโลการะดับสี่แล้ว เธอแข็งแกร่งขึ้น ทว่าเฉินผิงได้ดอกบัวชำระเพิ่มพลัง ตอนนี้เขาอยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับเจ็ด และสั่งสมประสบการณ์จากการสู้รบมามาก ทั้งสองห้ำหั่นกันจนแทบหยุดหายใจ ไม่มีใครยอมใคร