หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5257

ทหารยามของหอคอยหน้าซีด พวกเขาเดินไปข้างหน้า ก่อนจะตัวแข็งทื่อเมื่อเผชิญรัศมีของจ้าวเทียนยี่ เขาปัดฝุ่นออกจากมือตัวเอง “มีใครไม่พอใจอีกไหม? ถ้ากล้าแตะต้องสหายข้าก็ต้องโดนแบบนี้ เดี๋ยวก็ถล่มทั้งหอคอยให้ราบซะเลย!”

เฉินผิงผิวปากเบาๆ หมอนี่โอหังยิ่งกว่าฉันอีก

“ลงมือ” จ้าวเทียนยี่สะบัดข้อมือส่งสัญญาณให้ลูกน้อง เตรียมพร้อมที่จะรื้อหอคอย

เสียงประหลาดดังมาจากเบื้องลึกของหอคอย “โอหังจริงๆ กล้าดียังไงมาทำอะไรตามใจชอบที่นี่ คิดว่าข้าไม่มีตัวตนหรือยังไง?”

เสียงฝีเท้าดังเอี๊ยดอ๊าดไปทั่วพื้นที่ และหญิงสาวร่างอ้วนก็เดินเตาะแตะเข้ามา เนื้อหนังเบียดเสียดแน่นบนใบหน้าจนบิดเบี้ยว ทว่ารัศมีที่แผ่ออกมาจากตัวเธอนั้นมหาศาล แรงกดดันขั้นเซียนโลการะดับเจ็ด บรรยากาศรอบตัวเธอหนานแน่นจนหายใจลำบาก

จ้าวเทียนยี่เลิกคิ้วอย่างเย่อหยิ่ง “เจ้าเป็นใครถึงมาขวางความสนุกของข้า”

คุณนายซุ่ย เจ้าของหอคอยยืนอยู่ตรงข้ามพื้นหินอ่อน เสียงหัวเราะเย็นชาดังออกมาจากลำคอ “ข้าคือเจ้าของที่นี่ เมืองเจี่ยนเชิงไม่ใช่เมืองยู่ เจ้าหนู อยู่ที่นี่ไม่มีใครคุ้มหัวเจ้า”

จ้าวเทียนยี่ปัดฝุ่นออกจากแขนเสื้อ “นางหมูน่าเกลียด หุบปากซะ พ่อข้าเป็นเจ้าเมืองยู่ ถ้าแตะต้องข้าท่านพ่อจะยกทัพมาแน่ ศพของเจ้าจะถูกป้อนให้ฝูงกา”

“เจ้าเมืองแล้วยังไง” เธอพูดราวกับเป็นเรื่องตลก ดวงตาเป็นประกาย “ไม่มีความหมายอะไรกับข้าเลย ถ้าเขามา ข้าจะจัดการพ่อเจ้าด้วย”

พริบตานั้นเธอก็ลงมือ