หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5258

ฝ่ามือใหญ่โตฟาดลงมาที่ใบหน้าของเฉินผิง สร้างลมกระโชกแรงพัดโคมไฟสั่นไหว

“รนหาที่!” ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกายสีเงิน เขาปลดปล่อยพลังขั้นเซียนพเนจรระดับเจ็ดทั้งหมดที่มี รัศมีของเขาพุ่งสูงเสียดฟ้า

ไม่ทางถอย มีแต่ต้องสู้

กระบี่พิฆาตมังกรในฝักคำราม ตวัดวงดาบสีขาวร้อนระอุที่ผ่าขึ้นเบื้องบนราวกับอุกกาบาต พลังวิญญาณทั้งหมดของเฉินผิงหลอมรวมในดาบเดียว

คุณนายซุ่ยพ่นลมหายใจ “แมลงตัวน้อย” เธอไม่หลบหรือสะดุ้ง ฟาดฝ่ามือที่ใหญ่เท่าพัดปะทะกระบี่แสงที่ฟันลงมา

ตูม!

เหล็กปะทะเนื้อหนังดังกึกก้อง พายุแห่งพลังพุ่งทะยาน พัดฝุ่นผง เชิงเทียนและผู้คนที่เฝ้ามองไปทุกทิศทุกทาง คนที่ฝีมืออ่อนด้อยต่างกระเด็นไปด้านหลัง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวต่อพลังที่เกินกว่าจะหยั่งถึง

ทันทีที่กระบี่พิฆาตมังกรปะทะฝ่ามือของคุณนายซุ่ย พลังมหาศาลราวกับภูเขาถล่มก็พุ่งทะยานปะทะคมดาบ แขนของเขาชาไปหมด ฝ่ามือแตกจนเลือดอุ่นๆ กระเซ็นไปทั่วร่าง

ราวกับอสูรร้ายกระโจนใส่ เขาถอยหลังไปไกลกว่าสามสิบก้าวกว่าจะทรงตัวได้ รสขมของเลือดพุ่งขึ้นคอ เขาฝืนกลืนลงไปพร้อมร้องคราง

คุณนายซุ่ยเม้มริมฝีปากแน่นพลางยิ้มอย่างไร้ปรานี “ฝีมือมีเท่านี้เองหรือ เจ้าหนู”

ทันทีที่พูดจบร่างใหญ่ของเธอก็หายวับไป ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งต่อหน้าเฉินผิง มือข้างหนึ่งกวาดไปด้านข้างพร้อมกับสายลมที่พัดแรงราวกับจะบดขยี้เขาในครั้งเดียว

“จบสิ้นแล้ว เขาไม่รอดแน่!”

“เซียนพเนจรระดับเจ็ดไม่มีทางรับมือเซียนโลการะดับเจ็ดได้!”

ฉึก!

เธอซัดฝ่ามือออกไปอย่างรุนแรง การโจมตีครั้งนี้ปิดกั้นทุกเส้นทางหลบหนี พื้นดินแตกร้าวและท้องฟ้าแทบจะถล่มลงมา

เฉินผิงกัดฟันแน่น ด้วยฝีเท้าว่องไวและความมุ่งมั่นอันแรงกล้า เขาฝ่าพายุแห่งพลัง ได้บาดแผลใหม่ที่ไหล่และต้นขา เลือดอาบเสื้อของเขา ทว่าสายตายังคมกล้า เป็นประกายด้วยความแน่วแน่ ไม่ยอมแพ้ ไม่พ่ายแพ้

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

เสียงเหล็กกระทบฝ่ามือแข็งแกร่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า แรงกระแทกแต่ละครั้งทำให้อวัยวะของเฉินผิงสะเทือน แต่เขารอดชีวิตหวุดหวิดได้ทุกครั้ง

ผ่านไปหนึ่ง สอง สาม... สิบกระบวนท่า เหลือเชื่อที่เฉินผิงต้านกระบวนท่าสังหารของคุณนายซุ่ยได้สิบครั้ง

ความเงียบสงัดแผ่ไปทั่ว อบอวลด้วยความหวาดกลัว แม้แต่ทหารยามของหอคอยยังอ้าปากค้าง ไม่มีใครคาดคิดว่าเซียนพเนจรระดับเจ็ดจะรับมือเจ้าของหอคอยได้นานถึงเพียงนี้ ทำเอาพวกเขาต้องเปลี่ยนความคิด