หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5262

นี่ใช่ผู้หญิงคนที่เล่นงานลูกชายเจ้าเมืองจนหมดสภาพจริงหรือ?ดูสิ ทำตัวอย่างกับสาวน้อยอกหักได้พบคนรัก

หนานป้าเถียนขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าไม่แน่ใจว่าจะรับมือกับสายตาของคุณนายซุ่ยอย่างไร

“ข้ามาช่วยสหายของข้า” เขาพูด

“สหายเหรอ?” คุณนายซุ่ยพูดซ้ำ ราวกับว่าคำนั้นช่างหวานชื่น ดวงตาของเธอมองจากเขาไปยังเฉินผิง จากนั้นก็รีบหันกลับ ดวงตายิ่งเป็นประกาย

เธอก้าวเข้าไปใกล้ เหวี่ยงแขนโอบรอบคอของหนานป้าเถียน “ในที่สุดเจ้าก็กลับมา! ข้านึกว่าเจ้าจะทิ้งข้าไปตลอดชีวิตแล้ว!”

หนานป้าเถียนชะงักไป สัญชาตญาณบอกให้เขาหลบ แต่ความหวังอันเปราะบางในดวงตาของคุณนายซุ่ยกลับตรึงเขาไว้กับที่

เผียะ! เธอเขย่งเท้าจูบลงบนแก้มของเขา ทิ้งรอยประทับเปื้อนคราบไขมันไว้

“อ๊าก!” เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรกรีดร้อง ภาพนั้นรุนแรงยิ่งกว่ารัศมีดาบใดๆ

สีแดงเข้มปรากฏบนใบหน้าของหนานป้าเถียน ความอับอายและไม่พอใจปะทุขึ้นในดวงตา แต่เขาได้แต่พูดว่า “อาซุ่ย ตั้งสติหน่อย!”

“ไม่!” เธอสวนกลับ อยู่ๆ ก็กลายเป็นเด็กสาวขี้โมโหที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ข้ารักเจ้ามาหลายปี หนานป้าเถียน ทำไมถึงไม่ยอมรับสักที รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนที่เห็นเจ้าหลบหน้าข้ามาตลอด”

ในที่สุดความจริงก็ปรากฏ เฉินผิงและหูหม่าซือมองหน้ากันด้วยสายตาระอา

นี่สินะเหตุผลที่หนานป้าเถียนไม่ยอมเข้ามาในเมืองเพราะเจ้าของหอคอยที่คลั่งรักจนไม่มีอะไรหยุดได้รอเขาอยู่

จังหวะมันช่างสมบูรณ์แบบอย่างน่าเหลือเชื่อ แทบจะเรียกได้ว่าเป็นละครน้ำเน่าเรื่องหนึ่ง