หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5269

“ระวัง!”

เฉินผิงผลักหูหม่าซือออกไปและรับการโจมตีนั้นแทน ชุดฉีกขาดเป็นรอย แผลที่เป็นร่องห้าแห่งลึกถึงกระดูกและควันสีดำซึมออกมา หลังของเขากลายเป็นสีแดงปนดำ

“เฉินผิง!” เสียงตะโกนของหูหม่าซือดังผ่านหมอกควัน

ดวงตาของเขาร้อนรน เครื่องรางหลายสิบชิ้นผุดขึ้นมา บางชิ้นสร้างป้อมปราการดิน บางชิ้นพุ่งทะยานเป็นหอกน้ำแข็ง และอีกหลายชิ้นสร้างเถาวัลย์ผูกมัด พวกมันหยุดการรุกคืบของเหล่าองครักษ์และเจ้าตำหนักหลิวไว้ชั่วครู่

ถึงกระนั้น หูหม่าซือก็เป็นแค่เซียนโลการะดับหนึ่ง หลังกลับชาติมาเกิดพลังของยังไม่สมบูรณ์ พลังวิญญาณไหลทะลักเป็นสายน้ำ เหงื่อผุดบนหน้าผากของเขา

รอยยิ้มของเจ้าตำหนักหลิวหายไป ฟาดกรงเล็บลงไปอีกครั้ง ทำลายเถาวัลย์และแทงเข้าที่หน้าอกของหูหม่าซือ

หูหม่าซือกระอักเลือดขณะที่เขากลิ้งตัวหลบ ยันต์กระจัดกระจายราวกับใบไม้ร่วง ก่อนที่เขาจะหยุดข้างเฉินผิง

“เอาล่ะ บอกข้ามาสิ จะมีใครมาช่วยพวกเจ้าอีกไหม” เจ้าตำหนักหลิวพูดเสียงเรียบ ท่ามกลางถนนที่โรยด้วยเศษหิน

เขาก้าวเดินเป็นจังหวะ แต่ละก้าวแผ่วเบาและแผ่แรงกดดันของเซียนโลการะดับแปด บีบอัดเฉินผิงและหูหม่าซืออย่างแรงจนซี่โครงสั่น ลมหายใจหอบถี่

ทันใดนั้นเสียงร้องตะโกนก็ดังมาจากไกลๆ “บังอาจทำร้ายผู้มีพระคุณข้า ตายซะ!”

หนานป้าเถียนปรากฏตัวพร้อมขวานศึกสีดำ พลังสีแดงเข้มพันรอบคมขวานกว้างราวกับเปลวเพลิง อาซุ่ยปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับมีดสั้นด้ามประดับไพลิน คมอาวุธสลักอักขระ อาวุธล้ำค่าของหอคอยกระซิบ มีดสั้นสลายพลัง สร้างขึ้นเพื่อเจาะรัศมีป้องกันของผู้บำเพ็ญเพียร

ใบหน้าของหูหม่าซือดูโล่งใจ “หนานป้าเถียน!” เขาพูดเสียงแหบ พยายามลุกขึ้นทั้งที่ซี่โครงหัก

เธอพุ่งเข้าไป มีดสั้นสีน้ำเงินส่องแสงวาบราวกับสายฟ้าพุ่งแทงซี่โครงของเจ้าตำหนักหลิว แม้พลังของเธอจะลดลง แต่ฝีเท้าของเธอก็ไหลลื่นดุจสายน้ำ อักขระบนมีดสั้นฉีกกระชากรัศมีของเจ้าตำหนัก ช่วยให้หนานป้าเถียนได้พักหายใจ

ความโกลาหลปะทุกลางถนน ขวานใหญ่ของหนานป้าเถียนสลักตวัดเป็นวงโค้ง ปกป้องเฉินผิงและหูหม่าซือ มีดสั้นของอาซุ่ยร่ายรำ คอยแทงที่รอยต่อเกราะขนาดเล็กขององครักษ์เจ้าตำหนักหลิว เฉินผิงและหูหม่าซือกลั้นหายใจ ปลดปล่อยการโจมตีอันฉับพลันและเฉียบคมทุกครั้งที่เห็นช่องว่าง

แต่ความแข็งแกร่งของเจ้าตำหนักหลิวอยู่คนละชั้นกับพวกเขา พลังระดับแปดอัดแน่นในกรงเล็บของเขา ว่องไวราวสายฟ้า ม้วนตัวราวกับงูพิษ ค่อยๆ บีบให้การต่อสู้เป็นไปตามที่เขาต้องการ

เคร้ง!

กรงเล็บฟาดฟันขวานของหนานป้าเถียน ทำให้เกิดรอยบิ่นและเหวี่ยงเขากระเด็น เขาคำรามในคอขณะที่รองเท้าไถลไป เลือดไหลอาบหน้าอก อาซุ่ยกระโจนเข้าใส่ แต่เจ้าตำหนักหลิวชิงโจมตีก่อน เตะเข้าที่ท้องอย่างหนักหน่วง ทำให้เธอลอยละลิ่วเข้าไปในอ้อมแขนของหนานป้าเถียน

“แมลงสองตัวกล้าขวางทางข้าหรือ” เขาหัวเราะพลางหันไปหาเฉินผิง “วันนี้เจ้าจะได้รู้ว่าการยั่วยุตำหนักทวยเทพต้องแลกมาด้วยอะไร!”