หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5286

“นั่นมันอะไรกัน” หลิงเสวี่ยร้องเสียงหลงด้วยความกลัว

กองทัพโครงกระดูกตะเกียกตะกายออกมา เบ้าตาลุกโชนด้วยเปลวเพลิงสีเขียววิญญาณ ข้อต่อของพวกมันเสียดสีกันน่าขนลุก

ดาบยาวสนิมจับและดาบโบราณหักๆ อยู่ในมือโครงกระดูก เป็นหลักฐานว่าคนเหล่านี้คือผู้บำเพ็ญเพียรที่ล่วงลับไปนานแล้ว ซึ่งครั้งหนึ่งล้มตายในสุสานดาบ

รัศมีมารของโครงกระดูกพุ่งพล่าน พวกมันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว คลื่นแห่งความกระหายเลือดซัดสาดเข้าใส่เฉินผิง

“เฉินผิง!” ใบหน้าของม่อเฉินซีดเผือด เขายกดาบขึ้นและพุ่งไปข้างหน้า

เข้าไปได้เพียงก้าวเดียว โล่ที่มองไม่เห็นก็ผุดขึ้นมา

อาณาเขตดาบที่ซ่อนเร้นของสุสานดาบตื่นขึ้น สร้างโล่โปร่งใสปิดกั้นเฉินผิงจากโลกภายนอก

ดาบยาวของม่อเฉินฟาดลงบนโล่ ก่อให้เกิดเพียงระลอกคลื่นจางๆ แรงสะท้อนทำเอาอวัยวะภายในของเขาสะเทือน เลือดไหลออกมาจากริมฝีปากของเขา

“อาณาเขตดาบนี่มัน...แข็งแกร่งกว่าที่เคยเจอ” เขาอ้าปากค้าง รู้สึกถึงจิตมุ่งร้ายของอาณาเขตดาบ ราวกับหุบเขาไม่ยอมรับผู้บุกรุก

ศิษย์สำนักดาบสิบคนปลดปล่อยพลังพร้อมกัน พลังดาบฟาดฟันกำแพง แต่ก็ถูกสะท้อนกลับหมด ประกายไฟฟุ้งกระจายไปในอากาศ

หูหม่าซือขว้างเครื่องรางออกไปสุดแรง แรงกระแทกดังกึกก้องราวกับเสียงระฆัง แรงสะท้อนกลับทำเอาเขากระเด็นกลางอากาศ เขาล้มลงกับพื้น แขนชาและสบถออกมา

“แย่แล้ว! เราเข้าไปไม่ได้!” หูหม่าซือคำราม ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

ภายในอาณาเขตดาบ เฉินผิงยืนโดดเดี่ยว กองทัพโครงกระดูกรุมล้อมจากทุกทิศทาง

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ไม่ได้หวาดกลัว มีแต่ความมุ่งมั่นแรงกล้า

คัมภีร์ปรมาจารย์ดาบซึ่งเขาเพิ่งเข้าถึงได้ด้วยจิตดาบแล่นผ่านความคิด เขาชักกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นมา แสงสีทองส่องประกายตัดกับรัศมีสีดำรอบๆ

“ดี เข้ามาเลย!” เขาคำรามเสียงต่ำและท้าทาย