หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5287

บางครั้งเขาจะแทงหลอกอย่างทื่อๆ แต่คมกระบี่กลับโค้งงออย่างแนบเนียนและแทงทะลุกะโหลกของโครงกระดูกหลายตัวในคราวเดียว บางจังหวะพลังดาบของเขาจะฟันลงมาราวกับภูเขา บดขยี้โครงกระดูกให้เป็นผุยผง

จิตดาบที่ถูกขัดเกลาด้วยการสังหารและรัศมีมารเริ่มดุร้ายยิ่งขึ้น ราวกับว่าเขากำลังเพิ่มพลังโดยใช้จิตดาบ

ม่อเฉินและคนอื่นๆ ที่อยู่ภายนอกจ้องมอง ริมฝีปากเผยอด้วยความเหลือเชื่อ

“เขาบำเพ็ญเพียรด้วยการกลืนกินรัศมีมารงั้นหรือ?”

หลิงเสวี่ยปิดปากด้วยความตกใจ “เป็นไปไม่ได้! รัศมีมารคือพลังหยิน ถ้าพลาดครั้งเดียวเขาแย่แน่!”

แววตาของม่อเฉินตระหนักได้ เขาพึมพำ “อ้อ แบบนี้เอง... จิตดาบของเขามีพลังมังกรอันแข็งแกร่ง อีกทั้งยังเป็นพลังหยาง สามารถกลบรัศมีมารและพลังหยินได้ และเขากำลังซึมซับคัมภีร์ของปรมาจารย์ดาบ บางทีจิตสังหารของสุสานดาบอาจเป็นสิ่งที่เขาต้องการพอดี!”

พื้นดินสั่นสะเทือนหนักขึ้น โครงกระดูกยักษ์สูงเกือบสามสิบฟุตผุดขึ้นมาจากข้างใต้และยืนขึ้น

มันสวมชุดเกราะขาดรุ่งริ่ง กำดาบใหญ่ขึ้นสนิมไว้แน่น รัศมีรอบตัวเด่นชัดจนมองเห็นได้ ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับยอดฝีมือ

มันยกดาบใหญ่เล่มนั้นขึ้นด้วยเสียงคำรามดังกึกก้อง และฟาดลงมาตรงหน้าเฉินผิง

เฉินผิงเงยหน้าขึ้น ดวงตาเยือกเย็น

เขาสูดหายใจเข้า รัศมีมารและพลังวิญญาณของเขาถูกขัดเกลาอย่างสมบูรณ์แบบ แสงสีทองของกระบี่พิฆาตมังกรมีเส้นสีดำละเอียดอ่อนตามขอบคม

“แกจะเป็นบันไดให้ฉันเหยียบขึ้นไป”

เขากระโจนขึ้น คนและดาบผสานกันเป็นเส้นสีทองและสีดำ พุ่งตรงไปยังดาบใหญ่ของโครงกระดูก

เสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่วสุสาน

แสงสีทองปนดำพุ่งเข้าใส่ดาบขึ้นสนิมของโครงกระดูกยักษ์ ภายในอาณาเขตดาบ เสียงปะทะกันดังสนั่นหวั่นไหว

แสงสีทองของกระบี่พิฆาตมังกรฟาดฟันพลังสีดำของดาบขึ้นสนิม ประกายไฟพุ่งกระจายไปทุกทิศทาง

กระแสพลังแล่นมาตามกระบี่ แขนของเฉินผิงชาไปหมด หากปราศจากพลังวิญญาณและรัศมีมารในตัว การโจมตีเพียงครั้งเดียวคงปัดอาวุธออกจากมือของเขาได้

แข็งแกร่งอะไรขนาดนี้! เฉินผิงประหลาดใจ

รับตรงๆ คงไม่ไหว เฉินผิงตัดสินใจในทันที

พละกำลังมหาศาลของโครงกระดูกยักษ์เกินกว่าโครงกระดูกทั่วไปมาก และรัศมีมารที่หุ้มกระดูกของมันทำให้การโจมตีธรรมดาไม่มีผล

ทว่าเฉินผิงสังเกตเห็นโครงกระดูกยักษ์เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า ทุกครั้งที่เหวี่ยงดาบจะดึงรัศมีมารออกมา ทำให้ไฟวิญญาณสีเขียวในเบ้าตาลุกโชน เขามองจังหวะและจุดอ่อนของมันออกแล้ว

เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ปฏิเสธไม่ยอมปะทะตรงๆ อีกต่อไป

เงาของเขาพร่าเลือนทั่วสุสานดาบ ราวกับวิญญาณผุดไปมาระหว่างหลุมศพ ขณะที่ใบดาบขึ้นสนิมสับลงมาอย่างเปล่าประโยชน์ ดาบฟันไปโดนลูกสมุนโครงกระดูกแทน ชิ้นส่วนของพวกมันกระจายเหมือนใบไม้แห้ง

ทุกครั้งที่ฟาดฟัน แสงสีทองของกระบี่พิฆาตมังกรจะพัดเศษกระดูกออกไป และรัศมีมารก็ทะลักเข้าหาเฉินผิง จมดิ่งลงสู่ตัวเขา พลังความมืดกลายเป็นของเจ้านายคนใหม่

อกของเขาสะเทือนเบาๆ

ยิ่งดูดกลืนรัศมีมารมากเท่าไหร่ รัศมีของเขาก็ยิ่งหนักแน่นและมั่นคงมากขึ้นเท่านั้น

กำแพงที่กั้นพลังขั้นเซียนพเนจรระดับแปดเริ่มแตก รอยแยกเล็กๆ กระจายออกไปเมื่อพลังไหลเข้าร่าง