หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5296

หูหม่าซือรับป้ายหยกด้วยนิ้วที่สั่นเทา น้ำตาไหลรินอย่างไม่อาจอดกลั้น “ใช่... มันคือเครื่องรางบรรพบุรุษ” เขาพูดพร้อมสะอื้น

ทั้งสามคนสำรวจตำหนักพิษ ขุดพบสมบัติมากมายที่ถูกชิงมาระหว่างการสังหารหมู่ ของส่วนใหญ่มีตราตระกูลหูหม่าติดอยู่ และหูหม่าซือก็รวบรวมทุกชิ้นอย่างระมัดระวัง

เฉินผิงมองผ่านหมอกพิษที่กำลังสลายตัวอยู่ด้านนอก “ต่อไปก็สำนักเฉิงกวง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบคม “ทุกคนที่ร่วมมือกวาดล้างตระกูลต้องถูกกำจัด”

สำนักเฉิงกวงตั้งอยู่ทางตะวันตกของชั้นห้า เป็นทุ่งแสงศักดิ์สิทธิ์ที่อาบด้วยแสงสีทองตลอดทั้งปี ตำหนักหยกสีขาวขัดเงาลอยอยู่ท่ามกลางก้อนเมฆ เปล่งประกายอย่างงดงาม

ทว่ามีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่ามีความลับสกปรกมากมายเพียงใดถูกฝังอยู่ใต้ฉากหน้าอันศักดิ์สิทธิ์

เฉินผิง หูหม่าซือและม่อเฉินทะยานข้ามท้องฟ้า เหาะลงมาเป็นริ้วแสงสามเส้นตรงหน้าประตูสำนัก

ทหารยามสวมชุดคลุมสีขาวสะอาดตาและถือดาบยาวสีเงิน เขาก้าวออกมาข้างหน้า “บอกชื่อและแสดงคำเชิญ” เขาสั่ง

หูหม่าซือก้าวออกไปด้วยสายตาเย็นชา “เรียกเจ้าสำนักออกมาซะ บอกว่าทายาทคนสุดท้ายของตระกูลหูหม่ามาทวงหนี้แค้น”

ใบหน้าของศิษย์บึ้งตึง “โง่เขลานัก! กล้าดียังไงถึงโกหกต่อหน้าสำนักเฉิงกวง!”

แสงปะทุบนคมดาบของเขา ขณะที่พุ่งทะยานเข้าใส่หูหม่าซือ

ก่อนที่การโจมตีจะถึงตัว เฉินผิงก็ดีดนิ้ว รัศมีพุ่งออกมาและปะทะดาบกลางอากาศ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน