“นั่นขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเชื่อหรือเปล่า ถ้าคุณเชื่อเรื่องนี้ก็เป็นจริงและถ้าคุณไม่เชื่อเรื่องนี้ก็เป็นเท็จ อาตมาเพียงแค่อ่านคำทำนายตามแท่งไม้ไผ่เท่านั้น ไม่จำเป็นที่คุณจะต้องโกรธเคืองคุณเซิน อาตมาสามารถอธิบายให้คุณฟังช้าๆ ได้ถ้าหากว่าคุณไม่เชื่อ”
พระอาจารย์หันหน้าไปหาลูกศิษย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ “ให้ทุกคนออกไป วันนี้พอแค่นี้”
ลูกศิษย์สองคนรีบบอกให้ทุกคนที่ยืนเข้าแถวรออยู่กลับไปหลังจากนั้นจึงปิดประตูอาราม
ไป๋จ่านถังเริ่มจะหงุดหงิด เขาเหลือบมองพระอาจารย์แล้วขมวดคิ้ว
“เมิ่งเฉินเราไปกันเถอะ เขาต้องโกหกคุณอยู่แน่ นี่เป็นกลลวง”
“ฉันจะทำลายที่นี่ถ้าเขาไม่อธิบายให้ฉันฟัง เขากล้าดียังไงมาแช่งให้พ่อของฉันตาย!”
เซินเมิ่งเฉินก้มหน้าลงแล้วพูดต่อว่า “อธิบายมาสิคะ ท่านก็รู้ว่าผลมันจะเป็นยังไงถ้าท่านไม่อธิบายให้กระจ่าง”
“คุณเซิน เคราะห์กรรมของคุณมาถึงแล้ว”
พระอาจารย์ส่งรอยยิ้มชั่วร้ายไปให้เธอ
”อะไรนะ? เธอชะงักตัวแข็งทื่อสับสนกับการเปลี่ยนแปลงของเขา
ก่อนที่เธอจะทันได้โต้ตอบ พระอาจารย์ก็กระแทกฝ่ามือเข้าใส่เซินเมิ่งเฉิน
เธอตกตะลึงที่ถูกจู่โจมกะทันหันทำให้เธอหลบฝ่ามือนั้นไม่ทัน แต่ไป๋จ่านถังซึ่งนั่งดูอยู่ข้างๆ ตลอดเวลานั้นเขาเตรียมตัวไว้อยู่แล้ว เขาเหวี่ยงขาแตะเข้าที่ข้อมือของพระอาจารย์ป้องกันการโจมตีนั้น หลังจากนั้นก็ดึงเซินเมิ่งเฉินวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว “เมิ่งเฉิน ไปเร็ว!”
เซินเมิ่งเฉินยังคงตกตะลึง เธอคิดไม่ถึงว่าจู่ๆ พระอาจารย์ก็จะทำร้ายเธออย่างไม่คาดฝัน ตระกูลเซินเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลที่เมืองไป่ไห่ เธอไม่คาดคิดว่าคนที่รู้จักตัวตนของเธอจะกล้าจู่โจมทำร้ายเธอ
“ในเมื่อพวกคุณมาอยู่ที่นี่แล้วก็อย่าคิดว่าจะได้ออกไป”
พระอาจารย์กระโดดลอยตัวขึ้นไปบนอากาศแล้วปล่อยหมัดพุ่งเข้าใส่ไป๋จ่านถัง
แม้ว่าเขาจะพยายามป้องกันการโจมตีอย่างเต็มที่ แต่พลังของหมัดนั้นก็ยังทำให้ไป๋จ่านถังกระเด็นไปกระแทกเข้ากับผนังด้านหลัง
“ไป๋จ่านถัง!” เซินเมิ่งเฉินตะโกนพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเขาด้วยความเป็นห่วง
บูม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...