หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5305

ในขณะที่คุยกันอยู่หูหม่าซือก็โผเข้ามาพร้อมกับพันผ้าพันแผลรอบหัว แต่รอยยิ้มของเขาดูเหมือนจะไม่รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด “เฉินผิง! ข้ายังไม่ตาย! แสงศักดิ์สิทธิ์ของตาแก่นั่นร้ายกาจ แต่เทียบไม่ได้กับกระบี่พิฆาตมังกรของเจ้าเลย!”

“ใจเย็นๆ ระวังแผล” เฉินผิงพูดอย่างอ่อนใจและขำในเวลาเดียวกัน

หูหม่าซือชอบลืมไปว่าเขาบาดเจ็บอยู่

“ช่างแผลเถอะ ข้ามีของให้เจ้า” เขาหยิบโถดินเผาสีดำออกมาจากเสื้อ “นี่คือขี้ผึ้งที่ทำจากแก่นคางคกม่วงในหุบเขากู่ ใช้รักษาบาดแผลได้ ทาซะ แล้วพรุ่งนี้เจ้าจะหายดี!”

ตาของเฉินผิงกระตุกเมื่อเห็นยาสีเขียวที่กำลังเดือดปุดๆ “แน่ใจนะว่าไม่ใช่ยาพิษ?”

“ไม่เชื่อข้าเหรอ?” หูหม่าซือถามพร้อมทายาสีเขียวลงบนก้อนกรวด หินส่งเสียงฟู่ ควันสีเขียวลอยขึ้น “เห็นไหม มันละลายหินได้ เหมาะมากสำหรับล้างแผล!”

เฉินผิงพูดไม่ออก

เสียงสงบลอยมาจากด้านนอก “เฉินผิง การรักษาแผลต้องใช้เวลา”

หลี่ชุนเฟิงก้าวผ่านประตู ถือหีบหยกที่ดูราวกับมีเกล็ดน้ำแข็งเกาะ “นี่คือศิลาสงบจิต มันรักษาเส้นลมปราณได้”

เมื่อเปิดฝาออก กลิ่นหอมเย็นก็โชยไปทั่ว ภายในมีของเหลวข้นๆ สีขุ่น เส้นใยพลังวิญญาณขดตัวอยู่ด้านบน

เฉินผิงหรี่ตาลง ยาแบบนี้หาได้ยากในชั้นห้า

เขารีบลุกขึ้น “ของแบบนี้คงมากเกินไปสำหรับผม”

หลี่ชุนเฟิงยัดหีบใบนั้นใส่มือ “เจ้าช่วยชีวิตข้าไว้ เฉินผิง ของแค่นี้ไม่อาจทดแทนได้”

น้ำเสียงของเขาเคร่งขรึม “เคหาสน์ดาบศักดิ์สิทธิ์พร้อมลงมือแล้ว เจ้าต้องฟื้นพลัง หากเกิดเรื่องร้ายขึ้น จงเอ่ยนามข้าที่จวนเจ้าเมือง แล้วข้าจะมาช่วย”

เฉินผิงรับชามและฝืนดื่มเข้าไป รสขมฉุนสัมผัสลิ้น “ปล่อยพวกมันพูดไป แค่คำพูดทำอันตรายเราไม่ได้หรอก”

เขาวางชามลง สังเกตเห็นรอยฟกช้ำจางๆ รอบข้อมือของเธอ และด้วยเพราะไม่อาจซ่อนความกังวลไว้ได้จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น”

หลิงเสวี่ยดึงแขนเสื้อขึ้นปิดรอยฟกช้ำแล้วส่ายหัว “ระหว่างที่เจ้ากับท่านอาจารย์อาการไม่สู้ดี มีคนมากวนเรา ต้องมีใครสักคนรับมือพวกมัน”

สีหน้าของเฉินผิงอ่อนลง “ไม่ต้องลำบากเพื่อผมก็ได้” เขาพึมพำ ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ผิวช้ำ กระแสพลังวิญญาณเย็นยะเยือกไหลเข้าสู่กายเธอ และรอยดำก็หายไป

แก้มของหลิงเสวี่ยเริ่มแดง แต่เธอก็สบตาเขาโดยไม่สะทกสะท้าน “ถ้าทำเพื่อเจ้าไม่ลำบากหรอก” เธอกล่าว

ค่ำคืนอันตรายที่ได้อยู่ร่วมกัน สร้างความรู้สึกในใจเธอกับชายหนุ่มที่ดูธรรมดาคนนี้

ช่วงเวลาอันเงียบสงบพังทลายลง เมื่อเสียงตะโกนโกรธเกรี้ยวดังมาจากด้านหน้า