หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5306

“หลบไป! ข้าคือฉินเฟิง ตุณชายแห่งเคหาสน์ดาบศักดิ์สิทธิ์ เฉินผิงออกมาเจอข้าเดี๋ยวนี้!”

เสียงดาบกระทบกัน เหล่าศิษย์ตะโกนออกคำสั่ง ขณะที่เสียงเย่อหยิ่งดังผ่านความโกลาหลเข้ามา

เฉินผิงหรี่ตาลง ลุกขึ้นยืนพร้อมกับหลิงเสวี่ย

ที่ทางเข้ามีชายหนุ่มในชุดคลุมยืนอยู่ เขาเพิ่งจะเตะศิษย์สำนักดาบสองคนจนกระเด็นไป ชายคนนั้นคือฉินเฟิง

องครักษ์ชุดดำนับสิบยืนข้างหลังเขา รัศมีของพวกเขาเฉียบคมเป็นระเบียบ ทุกคนอยู่ที่ขั้นเซียนโลกา

เพราะรู้ว่าเฉินผิงและม่อเฉินบาดเจ็บจึงทำให้ฉินเฟิงมีความกล้า เขาบุกมาท้าทายสำนักดาบ

“เฉินผิงอยู่ไหน? เลิกมุดหัวหลบเหมือนคนขี้ขลาดได้แล้ว” ฉินเฟิงเย้ยหยัน

สายตาของเขาจับจ้องชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามา “นึกว่าเจ้าตายไปแล้วเสียอีก” เขาหัวเราะเบาๆ “ได้ยินมาว่าเจ้าเจ็บหนักไม่ใช่น้อย”

เฉินผิงก้าวเข้ามาพร้อมหลิงเสวี่ย พลังในตัวของเขาค่อยๆ โคจรอย่างเงียบเชียบ “มีธุระอะไรถึงบุกมาที่สำนักเรา”

เขาสัมผัสได้ว่าถึงแม้ฉินเฟิงจะเป็นเซียนโลการะดับสี่ แต่จิตดาบที่แผ่ออกมาจากตัวเขานั้นคมกริบ บ่งบอกถึงการฝึกอันหนักหน่วง

ฉินเฟิงไม่สนเฉินผิง สายตาจับจ้องหลิงเสวี่ยอย่างเย็นชา “หลิงเสวี่ย ยังไม่รู้ผลแพ้ชนะเลย มาประลองกันอีกรอบไหม?”

“ไม่มีทาง!” เสียงของเฉินผิงดังไปทั่วสำนัก

ฉินเฟิงมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับมองแมลง “เจ็บตัวขนาดนี้ยังจะกล้าพูดอีกหรือ เจ้าฆ่าจ้าวจิงเฟิง ข้ายังไม่ได้แก้แค้นให้เขาเลย”

“จ้าวจิงเฟิงตายด้วยน้ำมือฉัน” เฉินผิงกล่าว “ถ้าอยากแก้แค้นก็เข้ามาเลย ถ้าแกทำได้ก็ลองดู”

“ปากดีนัก” ฉินเฟิงหัวเราะ รอยยิ้มแฝงด้วยโทสะ

“วันนี้ข้าไม่ได้มาพูดพล่ามเรื่อยเปื่อย” เขาพูดพลางชักดาบราวกับเตรียมพร้อมหลั่งเลือด

ทันทีที่ดาบหลุดออกจากฝัก คลื่นปราณดาบบางเฉียบก็ฟันไปข้างหน้า เล็งที่ใบหน้าของเฉินผิง

คลื่นดาบมาพร้อมกับปราณเย็นบริสุทธิ์ ทำให้เกิดละอองน้ำแข็งระยิบระยับราวกับอยู่ในฤดูหนาว

ลมหายใจของม่อเฉินสะดุด “วิชาดาบธารน้ำแข็ง?”

เขากลืนน้ำลาย “วิชานี้เป็นหนึ่งในทักษะขั้นสูงสุดของเคหาสน์ดาบศักดิ์สิทธิ์ หากใช้ได้อย่างชำนาญ จะสามารถแช่แข็งพลังวิญญาณของผู้บำเพ็ญเพียรได้!”

เฉินผิงยังเงียบอยู่ กระบี่พิฆาตมังกรสั่นไหวอยู่ในมือของเขาด้วยความกระหายเลือด คมกระบี่สีทองกระพริบราวกับแสงอาทิตย์

เขาสัมผัสได้ว่าฉินเฟิงชำนาญวิชาดาบก็จริง แต่กลับไร้รัศมีสังหาร แผ่วเบากว่าวิชาดาบของจ้าวจิงเฟิงและหลี่หานเจียง

“เลิกพล่าม! เข้ามา!” เฉินผิงคำราม กระบี่พิฆาตมังกรแทงไปข้างหน้า แสงอาทิตย์สาดส่องตรงเข้าที่หัวใจของฉินเฟิง

ฉินเฟิงชะงักเมื่อเห็นเฉินผิงลงมือก่อน เขารีบวางดาบเหนืออกตัวเองเพื่อรับกระบี่