หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5316

องครักษ์โลหิตคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า อักขระสีแดงเข้มกระพริบบนเกราะของเขา “หลี่ชุนเฟิง หลายปีผ่านไปเจ้าก็ยังใจร้อนไม่เปลี่ยน เรื่องวันนี้ไม่ใช่ธุระของเจ้า หลบไป!”

หลี่ชุนเฟิงพ่นลมหายใจ ลำแสงดาบทอเป็นโครงตาข่ายรอบตัวเขา “พวกปลายแถวจากตำหนักทวยเทพคิดจะสั่งข้าหรือ ฝันไปเถอะ”

องครักษ์โลหิตไม่สะทกสะท้าน ปราณดาบเฉือนเกราะอกของเขา แต่ก็ทำได้แค่สร้างตำหนิเล็กน้อย “ดาบของเจ้ายังอ่อนหัด”

หลี่ชุนเฟิงเงยหน้าขึ้น เกราะป้องกันของศัตรูแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่คาดไว้

หมอกดำหมุนวนรอบตัวเขา เย่าหวู่เซี่ยลอยมายังแนวหน้า “ปรมาจารย์หลี่ ผู้มีปัญญาย่อมรู้จักอ่านสถานการณ์ เฉินผิงคือศัตรูของตำหนักวิถีมาร วันนี้เขาต้องตาย!”

“และข้าก็มาด้วยเช่นกัน!” หยูเยว่กรีดร้อง แววตาสีม่วงลุกโชน “ข้าจะควักลูกตามันออกมาเอง!”

หนานป้าเถียนเดินมาข้างหน้า พลางโอบแขนข้างหนึ่งรอบตัวอาซุ่ย เสียงหัวเราะดังก้อง “พวกปลาซิวปลาสร้อยกล้าเห่าหอนต่อหน้าข้าหรือ หอคอยกระซิบล่วงรู้ความลับสกปรกของพวกเจ้าหมดแล้ว”

อาซุ่ยเดินเข้ามาพร้อมม้วนคัมภีร์ “ตำหนักลำดับหกแห่งตำหนักทวยเทพเป็นพันธมิตรกับเผ่ามาร ตำหนักวิถีมารเที่ยวรวบรวมวิญญาณของผู้บำเพ็ญเพียร ประมุขฉิน ลูกชายของท่านข่มเหงผู้หญิงมาไม่น้อย”

สีหน้าของฉินหลี่บึ้งตึง “เหลวไหล!”

“จะเหลวไหลหรือไม่ ยังไงพวกเราก็จะกระจายข่าว” อาซุ่ยตอบด้วยเสียงเย็นชา “ถอนกำลังพลของพวกเจ้าไปซะ แล้วความลับของเจ้าจะปลอดภัย”

องครักษ์โลหิตแค่นเสียง “หอคอยกระซิบงั้นหรือ? ก็แค่พวกขี้นินทา แค่สั่งมาคำเดียว ข้าจะจัดการพวกมันให้สิ้นซาก!”

“งั้นก็เข้ามาเลย!”

ทันใดนั้นคนของหนานป้าเถียนก็เดินมาที่ด้านหลังเขา แม้จะมีจำนวนน้อย แต่รัศมีของพวกเขาเฉียบคมและอันตราย แต่ละคนราวกับดาบที่ถูกลับจนคมกริบ

รัศมีที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าปะทะกัน ธนูถูกชักขึ้น ทุกคนชูดาบ หัวใจเต้นระรัวราวกับใกล้ระเบิด

ทันใดนั้นเสียงของเฉินผิงดังขึ้น “จะลงมือก็เข้ามา”

เขาก้าวผ่านประตูอย่างไม่เร่งรีบ ม่อเฉิน หูหม่าซือ หลิงเสวี่ยและเหล่าศิษย์สำนักดาบจำนวนหนึ่งรวมกลุ่มกันที่ด้านหลังเขา มีเพียงไม่กี่สิบคน แต่ทุกคนล้วนยืนหยัด สีหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิ และไร้ความกลัว

“ฉินหลี่” เฉินผิงสบตากับเขา “อยากฆ่าฉันนักไม่ใช่เหรอ? งั้นก็เข้ามาเลย เราจะประลองตัวต่อตัว กล้าหรือเปล่า?”