ภายในห้องโถงของอาราม ความยโสของผู้อาวุโสสามทะยานสูงสุดยามที่เขาก้มลงมองสภาพอเนจอนาถของซู่ชีเม่า
“ดูเหมือนว่าการทำนายของผมจะพัฒนาขึ้น ขนาดวิชาการดูโหงวเฮ้งของเซินเตี้ยนซานก็ยังสู้ผมไม่ได้” ผู้อาวุโสสามพูดพึมพำ ความตื่นเต้นยินดีท่วมท้นในใจเขาเพราะเขามีไป๋จ่านถังและเซินเมิ่งเฉินอยู่ในกำมือ
“ปล่อยพวกเราไปเสียดีกว่า ไม่อย่างนั้นตระกูลไป๋แห่งจิงตูจะไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ แน่ ตระกูลไป๋จะต้องทำลายล้างหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่” ไป๋จ่านถังที่ใบหน้าซีดขาวกล่าวข่มขู่ด้วยสายตาอาฆาตแค้น
“คุณคิดว่าผมหวาดกลัวตระกูลไป๋งั้นหรือ? ผมรู้ว่าคุณเป็นใครแล้วก็ยังจับตัวคุณเอาไว้ ผมจะเอาตัวคุณแลกกับยาทั้งหมดที่ตำหนักยานั่น แบบนี้หุบเขาซีหนานส๋วนเยว่ก็จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก” ผู้อาวุโสสามเอ่ยวาจาเหน็บแนมพร้อมกับรอยยิ้มโหดเหี้ยม
ไป๋จ่านถังพูดไม่ออกได้แต่จ้องมองเขาด้วยความโกรธเกรี้ยว เขาทำอะไรไม่ได้เพราะความสามารถของเขานั้นห่างชั้นจากผู้อาวุโสสามมากเกินไป
เซินเมิ่งเฉินสั่นสะท้านในขณะที่เธอเอนตัวเข้าไปใกล้ไป๋จ่านถัง
“ในเมื่อคุณทำนายได้เก่งมาก ถ้าอย่างนั้นคุณทำนายได้ไหมว่าคุณจะตายเมื่อไหร่?”
เสียงที่ไม่น่าฟังดังขึ้นมาจากด้านนอกของห้องโถงอาราม
“คุณเฉิน!”
เมื่อไป๋จ่านถังได้ยินเสียงของเฉินผิงแววตาของเขาก็ฉายแววแห่งความหวังขึ้นมาทันที
เขารู้ว่าโอกาสของพวกเขามาถึงแล้วทันทีที่เฉินผิงปรากฏตัว
“นั่นใคร? ออกมา!” ผู้อาวุโสสามขมวดคิ้วตะโกนออกไปด้วยความไม่พอใจ
เฉินผิงปรากฏตัวขึ้นที่ประตูทางเข้าอย่างช้าๆ แสงอาทิตย์ส่องกระทบตัวเขาทำให้เกิดเป็นเงาทอดยาวเข้ามาในห้องโถง
“คุณคือ?” ผู้อาวุโสสามหรี่ตามองเฉินผิง เขารู้สึกคุ้นตาคนผู้นี้ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเพราะจำได้ว่าเฉินผิงนั้นคือใคร “คุณคือเฉินผิง?”
“ไม่คิดว่าคุณจะรู้จักผมด้วย” เฉินผิงแปลกใจที่ผู้อาวุโสสามแห่งหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่รู้จักเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...