หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5321

เฉินผิงมองฉินเฟิงที่กำลังตัวสั่น ไม่มีความสงสารปรากฏให้เห็นในดวงตาของเขา

ตอนฉินเฟิงวางยาหลิงเสวี่ย เขาเคยคิดบ้างไหมว่าจะต้องมาร้องขอชีวิตแบบนี้?

"ทำบาปมามากมาย ฉันปล่อยให้แกมีชีวิตต่อไปไม่ได้"

กระบี่พิฆาตมังกรฟันลงไป สังหารฉินเฟิงด้วยการลงทัณฑ์ครั้งสุดท้าย

เมื่อฉินหลี่และลูกชายถูกกำจัด เคหาสน์ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่เคยรุ่งโรจน์ก็พังทลายลงในชั่วข้ามคืน

ควันยังคงปกคลุมซากปรักหักพังของสำนักดาบ เสาที่แตกสลายและธงไหม้เกรียมกระจายอยู่ทั่ว แต่ท่ามกลางซากเหล่านั้นคือความยินดีของผู้ที่ยังรอดชีวิต

ฉีเต้าจางก้าวไปข้างหน้า ยื่นขวดให้เฉินผิง “นี่คือยาฟื้นวิญญาณของอารามเหลยหยิน ช่วยเชื่อมเส้นลมปราณที่ขาดภายในตัวเจ้าได้”

เฉินผิงรับขวดด้วยมือทั้งสองข้างพร้อมโค้งคำนับ “ขอบคุณนักพรตฉีเต้าจาง”

หากอู๋เหวยและฉีเต้าจางไม่มาช่วย ผลลัพธ์คงไม่อาจคาดเดา

อู๋เหวยหัวเราะเบาๆ “คำขอบคุณไม่จำเป็นหรอก แต่เจ้าเผยทั้งสายเลือดมังกรและกิเลนเพลิงแล้ว จากนี้ความสงบสุขคงไม่เกิดขึ้นง่ายๆ”

“ผมรู้” เฉินผิงพยักหน้า เขาเตรียมใจไว้แล้ว

“เราสองคนมีธุระที่อื่น ดังนั้นขอลาก่อน”

ก่อนจะจากไป ฉีเต้าจางเหลือบมองหลิงเสวี่ย ดวงตาของเขามีประกายขี้เล่น “อาจารย์ม่อ เฉินผิงคู่ควรกับความไว้วางใจของท่าน ถึงอย่างนั้นข้าก็เกรงว่าอีกไม่นานท่านคงต้องหาผู้หญิงมาให้เขามากกว่าหนึ่งคน”

แก้มหลิงเสวี่ยแดงก่ำ เธอมองต่ำและไม่พูดอะไร

ฉีเต้าจางและอู๋เหวยยิ้มอย่างรู้ทัน ก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับเหล่าศิษย์ แสงสีทองสองสายพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและหายไป

จากนั้นหนานป้าเถียนก็ก้าวเข้ามาตบไหล่เฉินผิง “รักษาตัวด้วย หากเจ้าต้องการอะไร เจ้าคงรู้ว่าจะตามหาข้าได้ที่ไหน” พูดจบเขาก็พาคนของหอคอยกระซิบออกไป

เฉินผิงรู้สึกอบอุ่นใจขณะมองร่างของพวกเขาเลือนหายไป

เขาหันไปหาม่อเฉิน “ท่านอาจารย์ โปรดรักษาบาดแผลให้พวกเขาและจัดยามคุ้มกันด้วย”

ม่อเฉินพยักหน้า ความภาคภูมิและความโล่งใจทำให้ริ้วรอยรอบตาจางลง

หลี่ชุนเฟิงเดินเข้ามา เสียงทุ้มต่ำและเคร่งขรึม “เคหาสน์ดาบศักดิ์สิทธิ์ล่มสลายแล้ว แต่ตำหนักทวยเทพและตำหนักวิถีมารจะไม่เลิกราง่ายๆ ระวังตัวให้ดี”