หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5323

เฉินผิงใช้โอกาสนั้นบำเพ็ญเพียรคู่เช่นกัน ขณะที่ช่วยนำทางหลิงเสวี่ย เขาฝึกฝนพลังสามเผ่าพันธุ์และพลังมังกรไปด้วย

บาดแผลบนเส้นลมปราณที่เกิดจากการฝืนใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์เริ่มฟื้นฟูภายใต้ปราณเซียนอันอุดมสมบูรณ์ในหอคอยและพลังอันอ่อนโยนในตัวหลิงเสวี่ย พลังวิญญาณรวมตัวกันภายในจุดชีพจรของเขา บีบอัดใส่กำแพงที่กั้นทางเข้าสู่ขั้นเซียนโลกา

ความเงียบสงัดอยู่ไม่นาน หูหม่าซือบนแท่นหินใกล้ๆ ทำลายความเงียบด้วยเสียงร้องตกใจ

เฉินผิงได้ส่งพลังมังกรอันรุนแรงเข้าใส่หลิงเสวี่ย ช่วยให้เธอทะลวงผ่านขั้นเซียนโลการะดับเจ็ด เหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผากของเธอ เสียงครางแผ่วเบาดังออกมาจากลำคอ

พริบตาต่อมาเสียงดังตุบก็ดังขึ้น หูหม่าซือหล่นลงมาจากแท่นหิน

“หูหม่าซือ เป็นอะไรหรือเปล่า” เฉินผิงหยุดบำเพ็ญเพียรทันทีและรีบออกจากห้อง นั่งยองๆ ลงข้างหูหม่าซือ

หูหม่าซือกุมหัวแน่น สีหน้าของเขาดูอายๆ “ไม่เป็นไร แค่นั่งนานเกินไปจนขาชา” เขาพึมพำ แต่สายตากลับเหลือบมองหลิงเสวี่ย

หลิงเสวี่ยหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ตอนนั้นเองที่เฉินผิงตระหนักถึงสิ่งที่เห็นได้ชัด กำแพงนั้นปิดกั้นแค่สายตา ไม่ใช่เสียง เสียงร้องหอบหายใจของหลิงเสวี่ยที่เปล่งออกมาตลอดหลายวัน ดังไปทั่วหอคอยอันเงียบสงบ และหูหม่าซือได้ยินทุกอย่าง

ดูจากนิสัยของหูหม่าซือแล้ว เดาได้ว่าเขาคงกระสับกระส่ายไม่น้อย

เฉินผิงกระแอม หูร้อนผ่าว “ถ้าคุณต้องการ ผมสร้างอาคมกั้นเสียงระหว่างเราได้”

“ไม่ ไม่จำเป็นเลย!” หูหม่าซือโบกมือทั้งสองข้าง คอเกร็งขณะพูดอย่างฝืนใจ “ข้าไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นหรอก เจ้าฝึกฝนไป ส่วนข้าก็รักษาตัว ไม่ก้าวก่ายกันและกัน”

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ได้ฟังเสียงปลาบปลื้มของหลิงเสวี่ยมันก็ชวนให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่าดี... หูหม่าซือกลับขึ้นไปบนแท่นหิน นั่งขัดสมาธิ หันหลังให้ทั้งสอง ทว่าไหล่ของเขากลับสั่นเบาๆ บ่งบอกว่ากำลังแสร้งทำเป็นสงบใจ