หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5326

ก่อนที่เฉินผิงจะตอบ ม่อเฉินก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมยืนพิงไม้เท้า สายตาคมกริบจับจ้องท่าทางเก้ๆ กังๆ ของหลิงเสวี่ย เขาหันไปหาเฉินผิงก่อนจะยืนนิ่งพร้อมรอยยิ้มรู้ทัน “พลังหนุ่มช่างน่าชื่นชม” เขาพูดพลางลูบเครา “แต่ทุกอย่างต้องพอเหมาะพอควร มากเกินไปก็อาจเป็นอันตราย”

เขาไม่ได้พูดออกมาดังๆ แต่ความหมายที่ปรากฎในแววตานั้นชัดเจน

หลิงเสวี่ยได้ยินทุกอย่าง คอของเธอแดงก่ำถึงโคนผม เธอวิ่งหนีเข้าห้อง กระโปรงปลิวไสว ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับมา

เธอตำหนิเฉินผิงอยู่ในใจ ตลอดทั้งปีเขาไม่เคยคิดที่จะยั้งมือเลย ตอนนี้แค่เดินยังลำบาก

เฉินผิงลูบจมูกอย่างอายๆ ม่อเฉินขยับเข้ามาใกล้ และทันทีที่รู้สึกถึงพลังวิญญาณอันกว้างใหญ่ของขั้นเซียนโลกาในร่างของเฉินผิง ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง “จะ...เจ้าไปถึงขั้นเซียนโลกาแล้วหรือ?”

ประเด็นคือเฉินผิงเพิ่งเข้าสู่ขั้นเซียนพเนจรไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ ม่อเฉินไม่เคยเห็นความเร็วระดับนี้มาก่อน

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ พลางเกาหู “ผมก็แค่โชคดี การบำเพ็ญเพียรคู่กับหลิงเสวี่ยช่วยให้เพิ่มระดับไวขึ้นมาก”

ม่อเฉินพยักหน้าซ้ำๆ ดวงตาดูโล่งใจ “เยี่ยมมาก เยี่ยมมาก! ในที่สุดสำนักดาบก็มียอดฝีมือที่รับมือคนได้เป็นกองทัพ”

จากนั้นเขาก็หันไปหาหูหม่าซือ สัมผัสได้ถึงรัศมีอันแข็งแกร่ง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขาพูดตะกุกตะกัก “หะ-หูหม่าซือ... เจ้า...”

“เพิ่งได้พลังขั้นเซียนโลการะดับเก้ากลับมา” หูหม่าซือตอบเสียงเบา ทว่าก็ยังเชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจ

ม่อเฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ แค่สามวันแต่ทั้งคู่กลับไปไกลถึงเพียงนี้ เฉินผิงก้าวข้ามไปยังขั้นเซียนโลกา และหูหม่าซือกลับคืนสู่ขั้นเซียนโลการะดับเก้า หอสะกดมารช่างวิเศษนัก!

“พวกเจ้าเพิ่งจะเพิ่มระดับได้ไม่นาน พักผ่อนสักสองสามวันก่อน เมืองเจี่ยนเชิงสงบสุขแล้ว อยู่เฉยๆ แล้วใช้ความสงบให้เป็นประโยชน์” ม่อเฉินบอกเฉินผิงและหูหม่าซือ

ที่จริงม่อเฉินกลัวว่าทั้งสองจะตรงไปยังตำหนักวิถีมารทันทีหลังจากที่เพิ่มระดับ

“เฉินผิง นี่คืออะไร” หลิงเสวี่ยถามขณะที่เธอเดินเข้ามาใกล้ ดาบยาววางพาดบ่า ความอยากรู้อยากเห็นปรากฎในดวงตาขณะที่มองแผ่นหยกเหล่านั้น

“วงแหวนอาคมหยกกักพลังวิญญาณ” เฉินผิงตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ใช้รักษาเส้นลมปราณที่ตรึงเครียด”

เขาบอกให้เธอนั่งขัดสมาธิบนแท่น “คุณเพิ่งจะเพิ่มระดับ พลังวิญญาณจึงรุนแรงแต่ไม่สม่ำเสมอ วันนี้เราจะใช้วิธีที่ช้าและเรียบง่ายที่สุด นั่นคือกดพลังวิญญาณลงสู่เส้นลมปราณทุกเส้นทีละน้อย จนกระทั่งเข้าที่”

ทันทีที่หลิงเสวี่ยหลับตาลงและเริ่มบำเพ็ญเพียร แผ่นหยกก็เปล่งแสงสีเหลืองจางๆ ออกมา พลังวิญญาณอันอ่อนโยนและหนักแน่นพวยพุ่งขึ้น โอบล้อมรอบตัวราวกับน้ำพุร้อนที่ปลอบประโลมความตึงเครียดจากกล้ามเนื้อที่เหนื่อยล้า

“ตั้งสติ ทำตามที่ผมบอก” เฉินผิงคุกเข่าลงด้านตรงข้ามเธอ ฝ่ามือลอยอยู่เหนือจุดชีพจรของเธอ

พลังวิญญาณขั้นเซียนโลกาไหลรินออกจากเขาเป็นสาย ไหลผ่านร่างกายและล่องลอยไปตามเส้นลมปราณอย่างเชื่องช้าและอดทน