หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5328

“ไม่เลว ทีนี้ลองใช้วิชาดาบทลายหิน” เฉินผิงกล่าว “รวบรวมพลังวิญญาณไว้ที่ปลาย ให้มันสงบก่อน แล้วค่อยแตกกระจายออกมา เป็นวิชาที่ดูไม่รุนแรงแต่ก็หนักหน่วง”

เฉินผิงทำให้เธอเห็น กิ่งไม้ลอยไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า จากนั้นก็กระทบหน้าผาด้วยเสียงเบาๆ จุดชนวนพลังภายใน หินแตกออก แต่กลับไม่มีสะเก็ดกระเด็น ปราณดาบสลายเศษหินให้กลายเป็นผงละเอียดและโปรยลงเท้าอย่างแผ่วเบา

หลิงเสวี่ยจ้องมองพร้อมอ้าปากค้าง แล้วพยักหน้าช้าๆ เมื่อเริ่มเข้าใจ

เธอฝึกฝนด้วยดาบยาวครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนแรกตัวเธอดูสั่นๆ แต่ก็ค่อยๆ รวบรวมพลังวิญญาณให้มั่นคง ไม่ช้าทุกจังหวะฟาดฟันของวิชาดาบของเธอก็แฝงด้วยพลังที่เงียบงันทว่าแข็งแกร่ง

เมื่อแสงอาทิตย์สาดส่องทางตะวันตก ร่องรอยดาบหลายสิบแห่งก็ปรากฏบนผาฝึกวิชา แต่ละรอยแฝงพลังอันหนักหน่วงที่ถูกควบคุมไว้ เหงื่อไหลเป็นประกายบนหน้าผากของหลิงเสวี่ย และความตื่นเต้นผุดขึ้นบนสีหน้า “เฉินผิง ข้าว่า... ข้าเริ่มเข้าใจพื้นฐานแล้ว”

แววตาของเฉินผิงเป็นประกาย มีทั้งความภูมิใจและความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่อาจพูดได้

เขาก้าวเข้ามาใกล้และใช้นิ้วปัดเหงื่อออกจากแก้มของเธอ ความอบอุ่นแผ่ไปทั่วจุดที่ผิวของเขาสัมผัสกับผิวของเธอ และตัวเธอหนาวสั่น ทั้งที่ในกายร้อนระอุ

“วิชาดาบของคุณบริสุทธิ์อยู่แล้ว” เขาพูดเบาๆ “เมื่อรากฐานมั่นคงก็จะยิ่งพัฒนาได้ง่าย” เขาหยิบกล่องหยกออกมาจากถุงใส่ของและพูดต่อ “นี่คือไขกระดูกคราม ละลายเศษเล็กๆ ในวารีวิญญาณแล้วแช่มือทุกวัน มันจะผูกมัดพลังวิญญาณไว้กับดาบ”

ภายในกล่องบรรจุหยกเนื้อละเอียด ประดับด้วยลายสีฟ้าอ่อน พลังวิญญาณแผ่อยู่ข้างใต้ ราวกับว่าหยกนั้นกำลังหายใจ เป็นของวิเศษที่หาได้ยากยิ่ง

ดวงตาของหลิงเสวี่ยสั่นขณะที่เธอมองดูหยก “เฉินผิง เจ้า...”

“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก” เฉินผิงปิดฝากล่องและวางลงบนฝ่ามือ เขาขยิบตา “พักผ่อนเถอะ ตื่นเช้าค่อยมาเจอกันที่นี่ เราจะได้ฝึกด้วยกัน”

ความเย็นสดชื่นของหยกซึมซาบเข้าสู่ปลายนิ้วของเธอ และในอกมีความรู้สึกอบอุ่น

“เฉินผิง ข้าไม่อยากไป ข้าอยากให้เจ้ารักข้า...”

ลึกๆ ในใจ หลิงเสวี่ยรู้ว่าของขวัญชิ้นเดียวที่เธอมี ทางเดียวที่เธอขอบคุณเฉินผิงได้ ก็คือร่างกายบอบบางของเธอ

“แน่ใจเหรอว่าคุณทนได้” เฉินผิงถามพลางขมวดคิ้ว “ตอนเดินยังสะดุ้งอยู่เลย ยังเจ็บอยู่ใช่ไหม”