หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5333

“เฉินผิง กำแหงเกินไปแล้ว!” เย่าหวูจื่อคำราม ดวงตามีประกายบ้าคลั่ง

เขารู้ว่าความตายกำลังใกล้เข้ามา เขาคำรามและผลาญแก่นโลหิตของตัวเอง พลังสีดำระเบิดออก รัศมีขยายจนอากาศสั่นสะเทือน

ดาบกระดูกขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมสิบห้าเมตร สร้างร่องรอยปราณมารขณะที่ฟันเข้าหาเฉินผิงเป็นวงกว้าง

ท้องฟ้ามืดมิดเมื่อดาบฟาดฟัน ราวกับมิติถูกปราณมารกลืนกิน

สายตาของเฉินผิงแข็งกร้าว “วิชาต่ำต้อยเช่นนี้ ยังจะกล้าเอามาใช้อีกหรือ?”

พลังมังกรพุ่งพล่านไปทั่วร่าง เปลวเพลิงบนกระบี่พิฆาตมังกรลุกไหม้รุนแรง

“มังกรเพลิงทะยาน!” เขาคำรามและพุ่งเข้าไป

มังกรไฟบินออกจากกระบี่ ปากอ้ากว้าง กลืนกินปราณมารของเย่าหวูจื่อ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่ดาบกระดูกยักษ์

เปรี้ยง!

ดาบหักเป็นสองท่อน รอยหักไหม้เป็นสีดำสนิท

มังกรไฟไม่หยุด มันพุ่งเข้าใส่อกของเย่าหวูจื่อราวกับดาวตก

ละอองเลือดสีดำกระจายไปทั่วพื้น

ตรงจุดที่เลือดหยดลงมา เศษกระดูกจะส่งเสียงฟู่และยุบลงเป็นหลุมเมื่อถูกคราบเลือดกัดกร่อน

เย่าหวูจื่อลอยละลิ่วเหมือนว่าวสายขาด พุ่งชนหน้าผาหินอย่างแรงก่อนจะไถลลงพื้น รัศมีแผ่วเบา พลังชีวิตเลือนราง

เฉินผิงก้าวเดินช้าๆ ปลายกระบี่พิฆาตมังกรแตะลำคออีกฝ่าย ดวงตาของเขาเย็นเฉียบ “บอกมา วิญญาณคนตระกูลหูหม่าที่แกขโมยมาอยู่ที่ไหน?”