หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5348

เวลาไม่คอยท่า หากวิญญาณมารที่เหลืออยู่หลุดออกไป หายนะจะบังเกิดถ้วนหน้า

การค้นหาระฆังเหลยหยินเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของภารกิจ พวกเขายังต้องลากตัวการที่คอยชักใยออกจากเงามืด และจบแผนร้ายตั้งแต่ต้นตอ

ทั้งคู่ทิ้งเขาเหลยหยินไว้เบื้องหลัง และพุ่งตรงไปยังเมืองชิงเฟิง

ตราประทับที่อาซุ่ยมอบให้เขาอยู่ในเสื้อคลุมของเฉินผิง ซึ่งเป็นตราประทับของหอคอยกระซิบ หนึ่งในแหล่งข้อมูลไม่กี่แห่งในชั้นหกที่ยินดีจะขายความลับของทุกฝ่าย ในราคาที่สมเหตุสมผล

พวกเขาลงที่ตรอกทางตะวันออกของเมือง ตรงหน้ากระท่อมไม้เก่าๆ หลังหนึ่ง มีเครื่องหมายเฟืองขนาดเล็กประดับอยู่ที่เชิงเสา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของหอคอยกระซิบ

หูหม่าซือเอื้อมมือไปที่ประตู แต่เฉินผิงยกมือขึ้นห้าม จากนั้นก็รวบรวมพลังวิญญาณไว้ที่ปลายนิ้วและแปะตราประทับของอาซุ่ยลงบนประตูเหล็ก

บานพับตอบรับด้วยเสียงเอี๊ยดอ๊าด กลิ่นหมึกลอยฟุ้งออกมา ข้างในมีหญิงสาวสวมชุดสีน้ำเงินอมเขียวและผ้าคลุมไหมกำลังจัดม้วนกระดาษอยู่ใต้แสงตะเกียง

สายตาของเธอเหลือบมองตราประทับบนฝ่ามือของเฉินผิง ก่อนจะมองใบหน้าของพวกเขาอีกครั้ง “หอคอยกระซิบให้ค่าตราประทับมากกว่าบุคคล” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “บอกเป้าหมายของเจ้ามา อะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับความลับของแคว้นเฉินหรือตำหนักทวยเทพจะต้องใช้มณีสวรรค์ระดับสูง และถึงอย่างนั้นเราก็ไม่ขอรับประกัน”